Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η σχεδόν πάντα πολυαναμενόμενη ανακοίνωση των αθηναϊκών προτιμήσεων του «Κόκκινου οδηγού» προκάλεσε σχόλια και συζητήσεις.Έγινε ακόμα και αντικείμενο έντονων συζητήσεων σε παρέες φίλαθλων του καλού φαγητού. Σε ότι με αφορά ανήκω στην κατηγορία αυτών που θεωρούν τον Guide Rouge εξαιρετικά αξιόπιστο τουλάχιστον στο μέτρο των περιθωρίων που αφήνει η σύγχρονη κουζίνα (οι αντιλήψεις που επικρατούν για την ακρίβεια) για κάτι τέτοιο. Επειδή όμως όπως έχω δηλώσει επανειλημμένα και οι κρίνοντες κρίνονται θα μου επιτραπεί να σχολιάσω τα φετινά αποτελέσματα και να καταθέσω την ταπεινή μου άποψη.
Με βάση λοιπόν τον πίνακα των αποτελεσμάτων ο Αττικός ουρανός φωτίστηκε με δέκα αστέρια που αντιστοιχούν σε εννέα εστιατόρια καθώς ένα καινοφανές εστιατόριο συνεισέφερε δυο ενώ ένα άλλο εστιατόριο (η Σπονδή) έχασε το ένα από τα δύο που είχε. Παράλληλα στη λίστα των βραβευμένων με αστέρια εστιατορίων προστέθηκαν 3 νέα (Delta, Soil, The Zillers) το ένα εκ των οποίων μάλιστα (Delta) τιμήθηκε ευθύς εξ αρχής με 2 αστέρια.
Σε ότι αφορά τα εστιατόρια που συμμετείχαν στη λίστα των βραβευμένων θεωρώ ότι ένας σοβαρός επαγγελματίας του χώρου δεν θα μπορούσε να εκφράσει κάποια διαφωνία για την ορθότητα της επιλογής κάποιου από αυτά. Θα μπορούσε ίσως να εκφράσει την απορία του για την απουσία κάποιων άλλων εξίσου καλών ή και καλύτερων. Επίσης θα μπορούσε να έχει καταθέσει ένσταση για τη βράβευση εστιατορίων (Delta, Soil) με ελάχιστους μήνες προϊστορίας κάτι το οποίο ο Guide Rouge όχι μόνο δεν το συνηθίζει συχνά αλλά και έχει κατηγορηθεί για την αργοπορημένη συχνά αντίδρασή του σε εξελίξεις. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να σχολιάσω τις δύο αξιολογήσεις που συνδέονται με τα δύο αστέρια. Αυτή της Σπονδής (είχε δύο και έχασε το ένα) και αυτή του Delta (Ίδρυμα Νιάρχος) που σε λιγότερο από ένα χρόνο τέθηκε επικεφαλής με δύο αστέρια.
Σε ότι αφορά την εμβληματική Σπονδή θα πω το εξής. Όταν πριν από κάποια χρόνια ο Αρνό άφησε τα πηδάλια της κουζίνας και ανέλαβε ο Άγγελος Λάντος το εστιατόριο (πολλοί πίστευαν ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει) έκανε, όπως ήταν φυσικό, μια μικρή κοιλιά αλλά συνέχισε γιατί ο Λάντος αποδείχθηκε άξιος διάδοχος. Ίσως τότε θα μπορούσε να έχει αφαιρεθεί το ένα αστέρι και μάλιστα το εν λόγω ενδεχόμενο είχε συζητηθεί. Κατά τη γνώμη μου η Σπονδή έπεσε θύμα της εποχής μας η οποία θεοποιεί την εικόνα, την εξτραβαγκάντζα και τις ακρότητες στον χώρο της τέχνης στην οποία ανήκει και η υψηλή γαστρονομία. Το παράδειγμα του Damien Hirst (η αγελάδα με τα χρυσά κέρατα λέει πολλά) μιλάει με τον καλύτερο τρόπο για αυτό.
Σε ότι αφορά τώρα το Delta συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Εδώ η ακραία χρήση μαγειρικών τεχνικών αιχμής (για την ακρίβεια η άκριτη αξιοποίηση των νόμων της φυσικοχημείας στο χώρο της γεύσης) ήταν αυτή που υπερσκέλισε τη γεύση (την πεμπτουσία του φαγητού) στο όνομα της εξέλιξης και χάρισε το δεύτερο αστέρι.
Παρ’ όλα αυτά επειδή κανείς δεν είναι τέλειος και όλοι κάνουμε λάθη και ενίοτε κρίνουμε άστοχα θα επαναλάβω αυτό που πιστεύω από το 1967 όταν πρωτοήλθα σε επαφή με τον διάσημο οδηγό. Εξακολουθώ να θεωρώ τον Guide Rouge σαν ένα αξιόπιστο, όσο επιτρέπει ο αιώνας μας, οδηγό και θα περιμένω με ενδιαφέρον τις αξιολογήσεις του 2023. Ελπίζω να με ικανοποιήσουν περισσότερο.
