Ξενύχτια, μπαρ, ζαχαροπλαστεία και η μαγεία μιας Αθηναϊκής πλατείας που πάντα ζει
«Σε είδα ξανά ήσουν στα μαύρα ντυμένη, πλατεία Μαβίλη τέσσερις παρά…» σιγοτραγουδώ και προσπαθώ να απαριθμήσω τα αμέτρητα νεανικά ξενύχτια στο Μπρίκι και τις συναντήσεις μας για βρώμικο στην Καντίνα νωρίς το πρωί.
Κάθε γωνιά της πλατείας κουβαλάει μια ανάμνηση: τα βήματα στα δρομάκια γύρω από την πλατεία, οι συζητήσεις μέχρι το ξημέρωμα, τα γέλια που αντηχούσαν ανάμεσα στα παγκάκια και τα φανάρια.
Από τις αναμνήσεις μου δεν λείπει και η εικόνα του να παραγγέλνω γλυκά στον Μικέ για κέρασμα στην ονομαστική μου εορτή. Θυμάμαι ακόμα την ανυπομονησία μου να δω ποιο ταρτάκι ή άλλο κέρασμα θα προτείνει, καθώς η φήμη του προηγούνταν. Μέχρι να τα πακετάρει, απολάμβανα τη θρυλική του (έως σήμερα) τυρόπιτα, ζεστή, με χειροποίητο φύλλο που σιγολιώνει στο στόμα και φέτα που θύμιζε γεύσεις από άλλες εποχές. Ήταν ένα μικρό τελετουργικό, μια γλυκιά στιγμή που με γέμιζε νοσταλγία και ζωντάνια μαζί.
Η πλατεία Μαβίλη είναι από μόνη της μια ολόκληρη γειτονιά. Βρίσκεται στους Αμπελόκηπους, κοντά στον Πύργο Αθηνών, και έχει πάρει το όνομά της από τον ποιητή Λορέντζο Μαβίλη, γνωστό για τη συμβολή του στους εθνικούς αγώνες. Από τα μέσα του 20ου αιώνα αποτελεί σημείο αναφοράς για την Αθηναϊκή κοινωνική ζωή, φιλοξενώντας διανοούμενους, καλλιτέχνες αλλά και απλούς κατοίκους της περιοχής.
Η πρώτη μου επίσκεψη στην πλατεία ήταν σε ηλικία 16 ετών, μετά από ξενύχτι σε κάποιο σκυλάδικο της εποχής. Αν και γνώριζα για το Μπρίκι, το εμβληματικό μπαρ της περιοχής, με κέρδισε το «βρώμικο» στην Καντίνα. Ήμουν ακόμη πολύ νεαρή για να μπω ανέμελη στο κοινό του μπαρ, που έως και σήμερα προσελκύει ένα εναλλακτικό κοινό καλλιτεχνών, σκηνοθετών και δημοσιογράφων. Οι δικηγόροι και τα corporate boys έκαναν την εμφάνισή τους στα επόμενα χρόνια, προσδίδοντας μια διαφορετική αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα δυναμική στην πλατεία.
Σήμερα, όταν λέμε πλατεία Μαβίλη, στην ουσία εννοούμε την οδό Δορυλαίου, και κυρίως τα πρώτα της νούμερα. Παλιά, η πλατεία συγκέντρωνε τον κόσμο στα παγκάκια γύρω από το συντριβάνι, στο Μπρίκι ή και στο MG, το διαχρονικό αφτεράδικο της περιοχής που λειτουργεί έως και τις 07:00, αφοσιωμένο στη rock και indie μουσική.
Θεωρώ πως κάποιος, μόνος ή με παρέα, μπορεί να περάσει άνετα ένα ολόκληρο 24ωρο στην πλατεία Μαβίλη, αρκεί να είναι foodie, city stroller και να θέλει να διασκεδάσει ως αργά.
Έχοντας αυτή την ιδέα κατά νου, θα σας προτείνω ένα mini οδηγό για το πώς να την απολαύσετε, είτε επιλέξετε να κάνετε ένα σύντομο πέρασμα είτε ολόκληρη εξερεύνηση.
Flower:
Αν και σφύζει από κόσμο κυρίως τις απογευματινές ώρες, λειτουργεί από πολύ νωρίς το πρωί. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου pizza & coffee bar, λόγω της αυθεντικής ιταλικής πίτσας που προσφέρει, σε όμορφα τραπεζάκια κάτω από μια καταπράσινη και δροσερή σκεπή.
Η πράσινη όαση της πλατείας, δίπλα στο συντριβάνι, εξυπηρετεί ένα κοινό ηλικιακά ετερόκλητο, από φοιτητές μέχρι οικογένειες. Από τις 08:30 καθημερινά μπορεί κανείς να πιει τον καφέ του συνοδευόμενο από ατομική πίτσα ή κάτι άλλο από το μενού του, ενώ είναι ιδανικό σημείο για διάβασμα εφημερίδας ή βιβλίου.
Flower Pizza | Δορυλαίου 2, Αθήνα |210 6465 029
Μπρίκι:
Αν και λειτουργεί και αυτό από νωρίς, ο ρετρό και αστικός χαρακτήρας του σε προδιαθέτει να το επισκεφτείς είτε για ποτό μετά τη δουλειά είτε πιο αργά το βράδυ.
Θεωρείται από πολλούς «love nest», ιδανικό για ζευγάρια σε πρώτα ραντεβού. Προσφέρει ποιοτικά κοκτέιλ, καλή μουσική και η ανάλαφρη διάθεση των υπαλλήλων στο σέρβις σε παραπέμπει στα vibes της νυχτερινής Αθήνας κάπου στο 2000.
Μπρίκι | Δορυλαίου 6, Αθήνα | 210 6452 380
Ζαχαροπλαστείο Μικέ:
Αφού πιει κανείς μόνο καφέ στο Μπρίκι ή στο Flower και επιθυμεί κάτι sweet or savory, προτείνω το ταρτάκι φράουλας ή τη διάσημη τυρόπιτα του Μικέ.
Το ζαχαροπλαστείο ιδρύθηκε το 1956 από τον Μιχάλη Ραγουζαρίδη (Έλληνας από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου)και έχει μεταλαμπαδεύσει από γενιά σε γενιά παραδοσιακές συνταγές με μεράκι. Η τυρόπιτα με πικάντικη φέτα, χειροποίητο φύλλο και φρέσκο βούτυρο σε κάνει να παραδέχεσαι τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή που παρήγγελνε συχνά «μία στο χέρι»!
Ζαχαροπλαστείο Μικέ | Δημ. Σούτσου 9, Αθήνα | 210 6463 091
Κύριος:
Το μπαρ που εισήγαγε κομψότητα και στυλ στην περιοχή, λειτουργεί από το 2016. Η καλύτερη ώρα για να το επισκεφτείτε είναι γύρω στις 20:00, για να βρείτε θέση στο κεντρικό μπαρ και να χαζεύεις τους bartenders/mixologists.
Ξεχωρίζει για τη διακόσμηση αλλά και για τη stirred – not shaken προσέγγιση στα κοκτέιλ, ενώ συχνά φιλοξενεί γαστρονομικά pop ups που δένουν με τη φιλοσοφία της επιχείρησης. Εγώ το επιλέγω για fancy business drinks.
Κύριος | Δορυλαίου 4, Αθήνα | 210 6400 615
Epik Gelato:
Ειλικρινά, τι περιμένετε να σας πω για μια επιχείρηση που πουλάει τόσο ποιοτικό παγωτό; Αρχικά το παγωτό το απολαμβάνει κανείς όλες τις ώρες, πριν και μετά το φαγητό, σαν δροσερό σνακ (αν είσαι διατροφολόγος δεν θα με νιώσεις) αλλά και σαν comfort food!
Το Epik είναι μια gelateria που άνοιξε στη διάρκεια του lockdown για να προσφέρει μια γλύκα στο χέρι, κατά τη διάρκεια ενός περιπάτου. Δεν περιορίζεται στο καλοκαίρι, έχει απρόσμενους συνδυασμούς γεύσεων και θυμίζει καρτ ποστάλ άλλης εποχής.
Epik Gelato | Δορυλαίου 2, Αθήνα | 210 6464 105
Καντίνα Μαβίλη:
Από το 2015 στην οδό Σούτσου, το θρυλικό «βρώμικο» συγκεντρώνει ουρές νυχτερινών street food καλοφαγάδων για hot dog, κοτομπουκιές ή κρέπα. Είναι το 2ο σπίτι του ιστορικού βρώμικου της Μαβίλη που είχε ανοίξει το 1989 κι έχει πραγματικά προσφέρει θαλπωρή στα γεμάτα αλκοόλ στομαχάκια μας.
Καντίνα Μαβίλη | Δημ. Σούτσου 3, Αθήνα | 210 6411 198
Η πλατεία Μαβίλη αλλάζει πρόσωπο αλλά παραμένει πιστή στον χαρακτήρα της: ένα σημείο συνάντησης, ζωντανό, γεμάτο μυρωδιές, γεύσεις και ήχους. Όταν περπατάς γύρω από την πλατεία με ένα γλυκάκι στο χέρι, και οι μυρωδιές από τον ξυλόφουρνο μπερδεύονται με τον ήχο από τα ποτήρια που τσουγκρίζουν, ξέρεις πως βρίσκεσαι σε ένα από τα πιο ζωντανά σημεία της Αθήνας.
Την αγαπάμε, πάντα με την ίδια ένταση που αγαπούσαμε τα πρώτα ξενύχτια και τις πρώτες γεύσεις που μας έκαναν να επιστρέφουμε ξανά και ξανά.
