Όταν η παράδοση συναντά την τεχνική, χωρίς να χάνει τη ζεστασιά της
Άλλη μια γαστρονομική όαση στο Χίλτον όπου η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα αποκτά φινέτσα και ουσία, με ανεπιτήδευτη ατμόσφαιρα και μια ομάδα που εξασφαλίζει συνέπεια.
Το OX Athens δεν φέρνει κάτι ριζικά νέο στη γαστρονομική σκηνή της Αθήνας, αλλά παρουσιάζει κάτι που έλειπε από την περιοχή του Χίλτον. Σαν να γεφυρώνει — ή μάλλον να συμπληρώνει — το κενό ανάμεσα στα φθηνά ταβερνάκια και στα ακριβότερα εστιατόρια – θεσμούς της περιοχής, όπως το Vezene και το Cookoovaya. Είναι ένα μέρος για όσους θέλουν παραδοσιακές γεύσεις, πιο ψαγμένες και premium, χωρίς όμως να συμβιβάζονται με το πιο «λαϊκό» στυλ ταβέρνας και ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η πρώτη εντύπωση είναι καθαρή και ήρεμη: φως, χαμόγελα και οικειότητα. Απαλός, γλυκός φωτισμός, σωστός εξαερισμός, αίσθηση ιδιωτικότητας και ευγένεια που φαίνεται από την είσοδο. Οι δύο μεγάλες σάλες με τις τζαμαρίες δίνουν φως, ενώ ο εξωτερικός χώρος — με τα κυκλικά, στιβαρά μαρμάρινα τραπέζια — δημιουργεί μικρές «γωνιές» απομόνωσης. Η μουσική κινείται ανάμεσα σε γνωστές νεοελληνικές διασκευές, swing ή πιο μοντέρνες εκτελέσεις, και τραγούδια που δύσκολα δεν θα σιγοτραγουδήσεις. Είναι από εκείνες τις αίθουσες που σε κρατούν λίγο παραπάνω απ’ όσο υπολόγιζες.
Το κοινό του OX είναι πολυσυλλεκτικό: γιατροί, δικηγόροι και επαγγελματίες της γύρω περιοχής, τουρίστες — όπως σχεδόν παντού πια στην Αθήνα — αλλά και όσοι επιλέγουν το μαγαζί για after-work ή επαγγελματικά δείπνα. Όλοι δείχνουν να βρίσκουν το τέμπο σε ένα περιβάλλον καθαρό, οργανωμένο και με χαμηλούς τόνους. Κάτι που συναντάμε και στα ενδότερα — στον πυρήνα του μαγαζιού, την κουζίνα.
Η κουζίνα κινείται με εντυπωσιακή ταχύτητα και ακρίβεια. Η Έλλη Τζάτζαλου, head chef του εστιατορίου, με τη διακριτική καθοδήγηση του executive chef Τάσου Θεοτόκη, δουλεύει με όρεξη και συνέπεια, χωρίς άγχος. Λατρεύει τις σημειώσεις, τις λεπτομέρειες, τον σεβασμό στο προϊόν και, θα έλεγα, έχει μια ανάλαφρη παιχνιδιάρικη ελευθερία όταν το απαιτεί το πιάτο. Πάντα χαμογελαστή, με διακριτική παρουσία, εκπέμπει το πραγματικό της ενδιαφέρον — εκείνο που κάνει τον πελάτη να νιώθει φιλοξενούμενος, όχι απλώς επισκέπτης. Έτσι, δεν θα συναντήσετε ανώφελες παρασκευές ή «πειραγμένους» εμπλουτισμούς, αλλά συνταγές και πιάτα με τάξη και συμμετρία.
Η κουζίνα λειτουργεί ταχύτατα και αποδοτικά. Δεν υπάρχουν καθυστερήσεις και, αν ζητήσεις να αλλάξει η σειρά των πιάτων, η ομάδα το πραγματοποιεί χωρίς δισταγμό. Το service είναι εξίσου προσεγμένο. Ο υπεύθυνος Άγις Κόλλιας κινείται με αυτοπεποίθηση, δείχνοντας πως γνωρίζει καλά τη δουλειά του — πάντα έτοιμος να εξυπηρετήσει χωρίς φλυαρίες.
Ας περάσουμε στα πιάτα που επιβεβαιώνουν στην πράξη όσα υπόσχεται η φιλοσοφία του μαγαζιού, με εκείνα που ξεχώρισαν και — αν έχουμε παρόμοια γούστα — δεν πρέπει να χάσετε. Η πιπεροσαλάτα Φλωρίνης, ίσως από τις λίγες φορές που θα προτείνω αλοιφή–ορεκτικό, έχει εξαιρετική παρουσίαση και φυσική γεύση. Ένα πιάτο τόσο γνώριμο και ταυτόχρονα ανανεωμένο, περιποιημένο και φινετσάτο.
Η βουτυρομακαρονάδα, όπως λέει και το όνομα, κρύβει κάτι απρόσμενο: μια βουτυράτη–καραμελένια γεύση με άρωμα φουντουκιού (beurre noisette και δυνατός ζωμός). Είναι από εκείνα τα πιάτα που μένουν — θα το έλεγα άνετα signature dish. Δεν μοιράζεται εύκολα, αλλά ίσως αυτό να είναι μέρος της γοητείας του! Το συκώτι ήταν ίσως το πιο μαλακό και άψογα ψημένο που έχω δοκιμάσει, πλούσιο, χωρίς ίχνος πικράδας, με σωστή υγρασία στο εσωτερικό (medium / medium-rare).
Η πικάνια ωρίμανσης (U.S.A.) έδειξε ότι το OX αντιμετωπίζει σοβαρά το κρέας: ακριβές ψήσιμο, θερμοκρασία, γεύση με βάθος και την καθιερωμένη πλέον «θεατρική» κοπή στο τραπέζι, που αυξάνει την ανυπομονησία. Και στο φινάλε, ο ψημένος χαλβάς με παγωτό κανέλα και cookie crumble — το σημαντικότερο γλυκό της βραδιάς, τόσο καλό που θα μπορούσε να είναι το πρωινό μου ή το brunch, αν σερβιριζόταν πριν τις 12.
Η κάβα του μαγαζιού είναι εντυπωσιακή — και στην εμφάνιση και στην ποικιλία. Ετικέτες ελληνικές και διεθνείς, με μεγάλο εύρος τιμών που καλύπτει όλα τα γούστα, ακόμη και απαιτητικούς οινόφιλους. Το δείπνο μας συνοδεύτηκε από ένα Αγιωργίτικο Κτήμα Γαία Νεμέα 2021, κρασί με γεμάτο σώμα, περασμένο δώδεκα μήνες σε βαρέλι, με μέτριες αλλά καλογυαλισμένες τανίνες και πλούσιο άρωμα κόκκινων φρούτων και μπαχαρικών.
Το pairing ήταν ιδανικό για το carnivore ταξίδι του OX Athens — αρκετά δυνατό για να σταθεί δίπλα στο κρέας, αλλά και με στρογγυλάδα που το κάνει απολαυστικό και σκέτο. Δεν υπάρχει σομελιέ στο μαγαζί, αλλά το προσωπικό είναι άριστα εκπαιδευμένο και σε κατευθύνει με σιγουριά στη σωστή επιλογή.
Συνοψίζοντας, το OX Athens δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με κάποια δήθεν καινοτομία, το κάνει με σιγουριά και συνέπεια. Η Έλλη Τζάτζαλου και η ομάδα της, μαζί με τον υπεύθυνο καταστήματος Άγι Κόλλια, δουλεύουν ένα μαγαζί που συνδυάζει το οικείο και το εκλεπτυσμένο αρμονικά. Αυτό είναι που το κάνει ξεχωριστό: μια σύγχρονη αστική ταβέρνα με παραδοσιακές πινελιές, λεπτότητα και ουσία.
