Το White Knight, το καινούριο πετράδι στη συλλογή της Μπουτάρη, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που τοποθετούν τα κρασιά της Μαντινείας και το Μοσχοφίλερο ανάμεσα στους τέσσερις μεγάλους πρέσβεις του Ελληνικού κρασιού.
Έφτασε στα χέρια μου την κατάλληλη στιγμή σε ένα κομψό κουτί σημαιοστολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες. Για να πω την αλήθεια και αν δεν με απατά η μνήμη μου, η Μπουτάρη δε μου θυμίζει τίποτα που να την συνδέει με τη λέξη αφρώδες (κρασί). Σίγουρα όμως σαν εταιρεία έχει σχέση και μάλιστα πολυετή με τη Μαντινεία άρα και με το Μοσχοφίλερο. Σε ότι αφορά το «κατάλληλη στιγμή», ξέχασα να σας πω ότι ο λευκός, αφρώδης, Ιππότης (White Knight Boutari) έφτασε στα χέρια μου προπαραμονή Χριστουγέννων, την ιδανική για τη δοκιμή στιγμή. Ας ξεκινήσουμε όμως από τον «Ιππότη».
Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Μοσχοφίλερο είναι μια λευκή ποικιλία σταφυλιών που καλλιεργείται στο οροπέδιο της Μαντινείας σ’ ένα ιδανικό οικοσύστημα που δίνει κρασιά προστατευόμενης προέλευσης Μαντινεία. Παράλληλα, το Μοσχοφίλερο είναι μια από τις τέσσερις εθνικές ποικιλίες που αποτελούν την αιχμή του δόρατος του ελληνικού κρασιού. Στη συγκεκριμένη ζώνη, η εταιρεία Μπουτάρης έχει μακρά παράδοση διατηρώντας ποιοτικούς αμπελώνες με χαμηλή στρεμματική απόδοση, ικανούς για παραγωγή ποιοτικών κρασιών. Ένα δεύτερο και επίσης σημαντικό στοιχείο, είναι ότι η ζώνη της Μαντινείας, έχει επίσης παράδοση στην παραγωγή αφρωδών κρασιών και αυτό λέει κάτι σε επίπεδο τεχνογνωσίας και αξιοποίησης της συγκεκριμένης ποικιλίας. Το White Knight Boutari έχει χαραγμένο στο DNA του όλα αυτά τα στοιχεία και το αποτέλεσμα είναι ένα κρασί, πολλά υποσχόμενο.
Δοκιμάζοντάς το (πράγμα το οποίο κάναμε), σε κερδίζει καταρχήν αρωματικά με τα τυπικά για την ποικιλία ανθώδη αρώματα -κυρίως τριαντάφυλλο-, τις νότες πράσινου μήλου και τις λεμονάτες νύξεις. Στο στόμα έχει το χαρακτηριστικό νεύρο των κρασιών από Μοσχοφίλερο, το οποίο ενισχύεται από την παρουσία διοξειδίου του άνθρακα και έχει επαρκή ξηρότητα, χωρίς όμως να γίνεται υπερβολικά λεμονάτο και να ξεφεύγει από τις προτιμήσεις του Έλληνα καταναλωτή.
Το δεύτερο βήμα της δοκιμής ήταν να το απολαύσουμε σαν βάση cocktail, ετοιμάζοντας κάτι εύκολο. Προτιμήσαμε να φτιάξουμε μια Μimosa, στην οποία μαζί με το White Knight συμμετείχε και χυμός πορτοκαλιού, και το αποτέλεσμα ήταν εξίσου ενδιαφέρον. Τα αρώματα του πορτοκαλιού, υπερισχύουν ελαφρά των ποικιλιακών αρωμάτων, το σύνολο όμως είναι γευστικά ενδιαφέρον και ορεκτικό. Και στις δύο περιπτώσεις, είτε straight είτε σε cocktail θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ καλό aperitif.
Προφανώς τα αφρώδη κρασιά και ειδικά αυτά που παράγονται με την παραδοσιακή μέθοδο (μέθοδος της Καμπανίας) όπως το White Knight, αγαπάνε πολύ τα οστρακοειδή, με τα στρείδια στην πρώτη γραμμή, ακολουθούμενα από τις σχετικά αλμυρές εκδοχές ψαριού και θαλασσινών (αυγοτάραχο, καπνιστό σολομό, μπρικ κ.λ.π) αλλά και σχετικά λιπαρά ψάρια στη σχάρα τα οποία αρέσκονται στη λεμονάτη οξύτητα του κρασιού.
Εμείς το δοκιμάσαμε με στρείδια και αν το συγκεκριμένο οστρακοειδές σας αρέσει, σας συμβουλεύω να κάνετε το ίδιο. Κάναμε και δύο αιρετικές δοκιμές, η μία με τον πουρέ πατάτας του Joel Robuchon και η δεύτερη ακόμα πιο αιρετική, με μια γλυκιά gorgonzola. Χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι είναι το απόλυτο pairing, η γνώμη μας είναι ότι το White Knight θα μπορούσε να συμμετέχει με ευχάριστο τρόπο ακόμα και σε ένα δείπνο του τύπου tout champagne (αφρώδες για τη συγκεκριμένη περίπτωση).
Σε γενικές γραμμές το White Knight Boutari ακολουθεί την παράδοση της Μαντινείας και του Mοσχοφίλερου σε ό,τι αφορά στην παραγωγή αφρωδών κρασιών και το κάνει με επιτυχία βάζοντας στο ποτήρι μας ένα αρωματικό κρασί, γευστικά ξηρό χωρίς υπερβολή και με ευχάριστα αρώματα που σε προδιαθέτουν να το δοκιμάσεις. Βέβαια, την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, τα Χριστούγεννα έχουν περάσει, αλλά υπάρχουν ακόμα μπροστά μας αρκετές εορταστικές μέρες που επιβάλλουν να το βάλουμε στο γιορτινό μας τραπέζι. Μεταξύ μας, εγώ θα το βάλω και στο καθημερινό μου, και να είστε σίγουροι ότι θα το κάνει ακόμα πιο απολαυστικό από ότι συνήθως.
