Ο chef patron Αντώνης Δρακουλαράκος, μετά την επιστροφή του από την Ιαπωνία όπου εκπαιδεύτηκε στην τέχνη του sushi αποφάσισε να ανοίξει το δικό του χώρο στην οδό Σκούφου στο Σύνταγμα. Επτά χρόνια μετά, συνεχίζει να παραδίδει την καλύτερη omasake εμπειρία στην Αθήνα, σερβίροντάς την, με χαλαρότητα, ευγένεια, ολίγον διδακτισμό, και μια μικρή δόση υπεροψίας, που, προσωπικά μεταφράζω ως μια λοξή εφηβική ματιά, η οποία έχει τη χάρη της.
Το ραντεβού μας είχε κλειστεί για το πρώτο sitting στις 18.00 αυστηρά (ακολουθουν άλλα δύο, στις 20.00 και τις 22.00). Οι 11 θέσεις στον πάγκο, άρχισαν να γεμίζουν στην ώρα τους. Ένα ζευγάρι από τη Χαλκίδα, ένα δεύτερο από τη Λέσβο, δύο φίλοι από το Λονδίνο, και άλλοι δύο Ασιάτες έπιασαν σκαμπό δίπλα μας, όλοι με την έκφραση«let the show sushi begin» στο πρόσωπο. Το σόου ξεκίνησε με τον σεφ, ντυμένο στα λευκά, από τη μέσα μεριά της μπάρας να φιλετάρει ψάρια μπροστά μας, επιδεικνύοντας την τεχνική του και παράλληλα να σερβίρει, να εξηγεί και να δίνει οδηγίες για το πώς να απολαύσουμε καλύτερα την κάθε νόστιμη μπουκιά που ετοιμάζει.
Εδώ, προτείνουν την εμπειρία του Omakase, που σημαίνει «θα το αφήσω πάνω σου», μια παραδοσιακή ιαπωνική εμπειρία όπου ο σεφ επιλέγει και ετοιμάζει το μενού ανάλογα με την εποχή και τα υλικά που υπάρχουν. Η πρώτη πιατέλα με το sashimi, έφτασε με τα ψάρια και τα θαλασσινά να εκπέμπουν φρεσκάδα, γυαλάδα, άψογες κοπές και νοστιμιά αδιαμφισβήτητη. Μια πανδαισία περιείχε, μεταξύ άλλων, βελούδινο τόνο, πουπουλένιο σολομό, κυνηγό («ο γνωστός και ως μάχι μάχι στις μινωικές τοιχογραφίες» όπως είπε ο σεφ), ερεθιστικό μυλοκόπι, κρουστό καλαμάρι, γαριδούλες καψαλισμένες, γαύρο, αέρινη σαρδελίτσα, και στο πλάι πίκλες από τζίντζερ, ρέβα, μπάμια, ένα πλατύ φύλλο σίσα και από κάτω φύκια kombu. Παράλληλα, κόντρα στο ωμό και μαλακό sashimi, σερβιριστήκαμε ένα τραγανό τηγανητό μεζεδάκι, το κολλάρο από λαβράκι και την τραγανή του πέτσα πάνω σε ρύζι με λίγη ταραμοσαλάτα στο πλάι.
Κάπου εδώ έγινε το λάθος να ζητήσουμε, πηρούνι, αντί για chopsticks. Η εμφανής αναστάτωση που προκλήθηκε, είχε ως αποτέλεσμα, να παραλάβουμε το ειδικό πηρούνι για σαλιγκάρια με δύο δόντια, που απ΄ότι μάθαμε είναι το ένα και μοναδικό που διαθέτουν. Η σκηνή ξεπράστηκε γρήγορα, με τα nigiri που ακολούθησαν, τα οποία ο σεφ προτείνει, έτσι κι αλλιώς, να απολαύσεις με τα χέρια: ένα συγκλονιστικό χτένι, το τορό -τόρο από λιπαρή κοιλιά τόνου, ένα γευστικό ποίημα που προκαλεί αναστεναγμούς, ένα ταπεινό σαφρίδι, καραβίδες περασμένες απ’ το φλόγιστρο με λεμονάτο ρύζι στη βάση· τυλίξαμε τα δικά μας ρολλάκια με τραγανό φύκι. Το τραγανό μπαρμπούνι που σερβίρει με την ραχοκοκαλιά και το κεφάλι του και συνοδεύει από ένα σφηνάκι ρακί, όχι τυχαία είναι από τα signature.
Ο χώρος απλός: ξανθό ξύλο που ντύνει τη μπάρα και τον τοίχο-βιβλιοθήκη με τα διάφορα αντικείμενα στα ράφια: βεντάλιες, οριγκάμι και εξαιρετικά ιαπωνικά whisky. Η μουσική σε jazz και lounge τόνους έχει κάτι από τη μοντέρνα ατμόσφαιρα των νεοϋορκέζικων sushi bars.
Στα αρνητικά, θα αναφέρω το βεβιασμένο service, που δεν συνάδει με τον ζεν ιαπωνισμό και την άψογη εμπειρία του μενού. Αποκορύφωμα ο τρόπος που σου δείχνουν την έξοδο, λέγοντάς σου πως υπάρχει χώρος στο πεζοδρόμιο για την αναμονή του ταξί, για να συνειδητοποήσεις ότι εννοούν ένα σκαμπό αφημένο δίπλα στην είσοδο της διπλανής πολυκατοικίας.
Η επίσκεψη στο εστιατόριο έγινε στις 3 Νοεμβρίου.
Σκούφου 6, Πλάκα, 2114078457.
Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά Δευτέρα-Σάββατο
Τιμή: € 49 το άτομο (χωρίς ποτά).
