Απλό concept που προκάλεσε ενδιαφέρον, καλή πρώτη ύλη, θαλασσινά μαγειρεμένα απλά και όχι μόνο, έχουν τοποθετήσει τη Μούργα στον κατάλογο των επωνύμων εστιατορίων της πόλης.
Μούργα, το κατακάθι του λαδιού…Θα σκεφτείτε σίγουρα, γιατί να επιλέξουν ένα όνομα το οποίο παραπέμπει στο παχύρρευστο κατακάθι του λαδιού σε ένα εστιατόριο. Ίσως, γιατί ο σεφ που το ξεκίνησε είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, που απέχει από τα social media και δεν αγαπά τα στημένα. Επιλέγει ταπεινά υλικά και δημιουργεί ενδιαφέροντα πιάτα με αυτά. Αξιοποιεί περισσεύματα και αποφεύγει τη σπατάλη πρώτης ύλης. 
Η επιγραφή που θα δείτε μπαίνοντας στο μαγαζί «εδώ μας νοιάζει πάνω απ’ όλα η γεύση», το δηλώνει ξεκάθαρα. Ο Γιάννης Λουκάκης υπήρξε από το 2009, συνιδιοκτήτης της γνωστής Νέας Φωλιάς και δημιούργησε μια σύγχρονη γευστική σχολή στη Θεσσαλονίκη, που έκανε θόρυβο στην εστιατορική εικόνα της συμπρωτεύουσας.
Η Μούργα βρίσκεται στην οδό Χριστόπουλου, σε μια χαμένη γειτονιά πίσω από την Αχειροποίητο. Το περιβάλλον απλό. Μια στενόμακρη σάλα γύρω στα 4 μέτρα, πρόσοψη-τζαμαρία και ένα αναρχοαυτόνομο mix and match στυλ με μωσαϊκό δάπεδο και τοίχους βαμμένους σε παστέλ χρώματα, δημιουργούν ένα περιβάλλον που προκαλεί με τις εκπληκτικές φωτογραφίες σε καμβά του Νίκου Βαβδινούδη, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο σκηνικό. 
Αν αποφασίσετε να πάτε, οι καλύτερες θέσεις για να καθίσετε, είναι οι τέσσερις που βρίσκονται στη μπάρα μπροστά στην open kitchen και οι οποίες αφήνουν το περιθώριο να συμμετέχει ο πελάτης στο τελετουργικό της δημιουργίας των πιάτων που θα γευτεί.
Θα νιώσετε σαν θεατής σε μια θεατρική παράσταση που δίνεται από ηθοποιούς με μια μπριγάδα νεαρών μαγείρων. Το ανθρώπινο περιβάλλον είναι άτομα κάθε ηλικίας, συχνά νεαροί φοιτητές αλλά και εναλλακτικοί του καλού φαγητού, που γεμίζουν το μαγαζί.
Καλό θα είναι, αν αποφασίσετε να πάτε, να έχετε κάνει κράτηση είτε είναι μεσημέρι είτε βράδυ. 
Το μενού στηρίζεται στη λογική και στην κλασική αρχή ότι η μαγειρική πρέπει να βασίζεται στα διαθέσιμα της κάθε ημέρας. Ανανεώνεται πολύ συχνά, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα της αγοράς, και τα προϊόντα που προμηθεύονται από βιολογικές λαϊκές αγορές, είναι πάντα εναρμονισμένα με την εποχή. Σε ό,τι αφορά στα ψάρια, ό,τι βγάλει η ψαριά της ημέρας. Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω την κουζίνα της Μούργας, θα έλεγα ότι εμπνέεται από την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, την οποία όμως εκσυγχρονίζει και την κάνει πιο ενδιαφέρουσα.
Δοκίμασα αρκετά πιάτα. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να σας κουράσω περιγράφοντας τα πάντα. Αυτό το οποίο θα πω, είναι ότι τα καπνιστά μύδια με δεντρολίβανο, που σερβίρονται πάνω σε λευκό ταραμά είναι νόστιμα. Επίσης μου άρεσε και σας το προτείνω, το καπνιστό χέλι με μελάτα αυγά και τσιπς αγκινάρας τοπιναμπούρ. Στον αντίποδα, οι λαχανοντολμάδες με γάμπαρη και ρύζι δε με ενθουσίασαν, καθώς το θαλασσινό δεν ακουγόταν όσο θα έπρεπε, όπως επίσης άτονο ήταν και το πιάτο με μύδια και μανέστρα, καθώς δεν ήταν σωστά χυλωμένο. Στα επιδόρπια, ενδιαφέρουσα βρήκα μια τάρτα μελιού με ολόκληρα αμύγδαλα και παγωτό. 
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι θεωρώ το κρασί απαραίτητο συμπλήρωμα ενός καλού τραπεζιού, βρήκα τη wine list μικρή και όχι σωστά ενημερωμένη.
Εν κατακλείδι, εάν αποφασίσετε να πάτε, θα συμφωνήσω μαζί σας και θα πρότεινα να το κάνετε, είτε από περιέργεια για εκπαιδευτικούς λόγους, είτε επειδή βρήκατε ενδιαφέροντα τα προαναφερόμενα. Με βάση τα συμπεράσματα που θα βγάλετε, θα σκεφτείτε αν θα επαναλάβετε την επίσκεψη.
