Υπέπεσε τυχαία στην αντίληψη μου μία συζήτηση που έγινε κατά τη διάρκεια μίας κοσμικό-ενημερωτικής εκπομπής από αυτές που κοσμούν συχνά τα προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών.
Αντικείμενο της ήταν οι Χρυσοί Σκούφοι ,ο χώρος της γεύσης στην Ελλάδα, η εξέλιξη του, το πως επετεύχθη και φυσικά η πορεία της ελληνικής κουζίνας. Μέχρι εδώ όλα καλά. Ή ένσταση μου και ο λόγος που με έκανε να ασχοληθώ με την εκπομπή και κυρίως τα όσα ελέχθησαν έχει να κάνει με την απόλυτη διαστρέβλωση της αλήθειας και της πραγματικότητας η οποία (έχω κάθε λόγο να το πιστεύω) έγινε συνειδητά. Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι η ανάπτυξη της ποιοτικής κουζίνας στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα απλά μία αγωνίας κάποιων λόγω του γεγονότος ότι δεν έβρισκαν εστιατόρια ή ταβέρνες που θα μπορούσαν να γράψουν ένα καλό λόγο για αυτά και ως εξ αυτού αποφασίσαν να δημιουργήσουν ένα σοβαρό θεσμό υποτιμά την νοημοσύνη. Είναι το λιγότερο αστεϊσμός ,και μάλιστα κακής ποιότητας, και ασχετοσύνη. Εκτός αν πρόκειται για συνειδητή προσπάθεια ανάδειξης ενός εγώ το οποίο δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει για να το πετύχει. Κατά τ’άλλα η ελευθερία της έκφρασης είναι δημοκρατικά κατοχυρωμένη και όποιος θέλει μπορεί να λέει ό,τι τον εξυπηρετεί (για την ακρίβεια να ισχυρίζεται). Το μοναδικό ζητούμενο είναι να σέβεται την αλήθεια και να μην την κακοποιεί με βάναυσο τρόπο ο οποίος είναι παράλληλα και αποκαλυπτικός για την άγνοια του σχετικά με το θέμα. Ο καθένας βέβαια κάνει ό,τι μπορεί και ό,τι του επιτρέπει η παιδεία του και η απύθμενη φιλοδοξία. Εγώ απλά θα προσθέσω ότι πραγματικά λυπάμαι όταν βλέπω να εκτίθεται ένας σοβαρός εκδοτικός οργανισμός κι ένας άνθρωπος του χώρου, (ο Θεοχάρης Φιλιππόπουλος για την ακρίβεια),τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ κάτι που και ο ίδιος το ξέρει. Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν επιτρέπεται να μειώνεται και να απαξιώνεται με αυτό τον τρόπο ένα δημοσιογραφικό μέσο που πατάει σταθερά πάνω σε μισό αιώνα γεματο επιτυχίες.
