Γιάννης Μπουτάρης. Ενας φίλος μου ακόμα έφυγε

Το έμαθα, μου τηλεφώνησαν ,την ώρα που έπινα τον καφέ μου καθισμένος στο μπαλκονάκι του Electra Palace. Σχεδόν ακριβώς απέναντι ήταν τα παλιά γραφεία της εταιρείας του από που περνούσα και τον έπαιρνα κάθε φορά που ανεβαίνα στη Θεσσαλονίκη για να πάμε σε ένα μπαράκι η σε κάποια ταβέρνα να πιούμε κάτι και να μιλήσουμε. Ηταν έξυπνος είχε ιδέες είχε συναισθηματική νοημοσύνη.Ήταν αθυρόστομός. Μια επιστημονική έρευνα έχει διαπιστώσει ότι οι αθυρόστομοι είναι οι κατεξοχήν άνθρωποι που μπορεις να τους εμπιστευτείς. Τον εμπιστευόμουνα. Ήταν αυθόρμητος και παρορμητικός. Καποτε (το1982 περίπου αν θυμάμαι καλά) του είπα ενημερωτικά σε μια συζήτηση ότι θα πήγαινα στην Κρήτη για 10-15 ημέρες να κάνω μια έρευνα για τον κρητικό αμπελώνα. “Και ποιος θα χρηματοδοτήσει αυτό το ταξίδι;” με ρώτησε.Εγώ του είπα. “Καλά είσαι τρελός που θα βάλεις μόνος σου αυτά τα λεφτά ,θέλω να συμμετέχω και εγώ”.Την άλλη μέρα χωρίς να με ρωτήσει έβαλε χρήματα στο λογαριασμό μου. Ναι ξέρω. Ήταν και δήμαρχος είχε αξιώματα ήταν όνομα στο χώρο του κρασιού και πολλά άλλα. Πολύ λίγο με ενδιαφέρει. Για μένα ήταν ο φίλος μου ο Γιάννης που γνώριζα κοντα 45 χρόνια.