Το εμφιαλωμένο νερό κατακτά με γοργούς ρυθμούς τα ελληνικά σπίτια. Από το απλό εμφιαλωμένο νερό όμως, μέχρι το μεταλλικό νερό υψηλών προδιαγραφών, όπως το Xino Nero, η απόσταση είναι μεγάλη και οι διαφορές ακόμα μεγαλύτερες. Αποφασίσαμε να τις ψάξουμε.
Κάποτε, μέχρι πριν από 50-60 χρόνια τουλάχιστον, όταν κάποιος διψούσε έπινε χωρίς δεύτερη σκέψη νερό από τη βρύση, το οποίο και έφτανε στα σπίτια μας και στο ποτήρι μας μέσω του δικτύου ύδρευσης. Ο όρος «εμφιαλωμένο νερό» δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο του Έλληνα, ούτε καν στα λεξικά της εποχής εκείνης. Στην πράξη, η εξοικείωση του καταναλωτή με το εμφιαλωμένο νερό ξεκινάει από τη στιγμή που τα μεγάλα σουπερμάρκετ κάνουν την εμφάνισή τους στην ελληνική αγορά, με την τάση αυτή να ενισχύεται και από το γεγονός ότι ήδη το εμφιαλωμένο νερό αποτελεί τρέχον καταναλωτικό προϊόν στις ευρωπαϊκές αγορές γενικότερα.
Σήμερα, η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού έχει γενικευτεί και οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με αυτό, πάρα πολύ συχνά ευημερούν. Προφανώς η εικόνα αυτή αφορά και την Ελλάδα, στην οποία τα τελευταία χρόνια οι ετικέτες που αναφέρονται στο εμφιαλωμένο νερό αυξάνονται με ταχείς ρυθμούς. Με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό αυξάνονται και τα νοικοκυριά που αντικαθιστούν το κλασσικό νερό της βρύσης με εμφιαλωμένο. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι το κατά πόσον γνωρίζουμε τι επιλέγουμε να μπει στο τραπέζι μας και εν προκειμένω αν είναι καλύτερο ακόμα και από το νερό της βρύσης.
Ας μη μακρηγορούμε όμως. Το θέμα παρουσιάζει ενδιαφέρον και σε γενικές γραμμές η μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών, δεν έχει την απαραίτητη γνώση που να του επιτρέπει να επιλέξει σωστά. Παρόλα αυτά, θεωρούμε χρήσιμο στην πρώτη επαφή μας με το συγκεκριμένο θέμα, να ασχοληθούμε έστω και λίγο και με την κυριότερη κατηγορία εμφιαλωμένου νερού, που δεν είναι άλλη από αυτή των φυσικών μεταλλικών νερών. Για όσους δεν το γνωρίζουν, το φυσικό μεταλλικό νερό είναι υπόγειας προέλευσης με υψηλή περιεκτικότητα σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Μάλιστα, πρέπει υποχρεωτικά να εμφιαλώνεται στην πηγή και απαγορεύεται η επεξεργασία του.
Στη χώρα μας υπάρχουν αρκετά νερά αυτού του τύπου που κυκλοφορούν στην αγορά. Από αυτά όμως, μόνο 3 με 4 ετικέτες έχουν μια ιστορική παράδοση που βυθίζεται στους χρόνους της αρχαιότητας. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τα νερό χαρακτηρίζεται από υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές, οι οποίες επιβεβαιώνονται άλλωστε τόσο από την ιστορικότητά τους, όσο και ένα απλό tasting. Ξεχωριστή θέση στην κατηγορία αυτή, καταλαμβάνουν τα ανθρακούχα μεταλλικά νερά που χοντρικά χωρίζονται σε δυο βασικές κατηγορίες: αυτά που έχουν αναψυκτικό χαρακτήρα και αυτά που είναι ακατάλληλα σαν συνοδευτικά ενός γεύματος ή δείπνου.
Στη δεύτερη κατηγορία συγκαταλέγεται κι ένα ελληνικό νερό, αναγνωρισμένο ως ένα από τα καλύτερα και ποιοτικότερα νερά της Ευρώπης. Το Xino Nero. Και η αναγνώριση αυτή είναι δικαιολογημένη. Για την ιστορία και μόνο, αξίζει να αναφερθεί ότι η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Αριστοτέλης αναφερόμενος στη Λυγκηστίδα και στις ιαματικές πηγές της, εννοούσε την πηγή της περιοχής του Αμυνταίου στο χωριό Ξινό Νερό. Οι αναφορές αυτές συνεχίζονται και στους επόμενους αιώνες, για να φτάσουμε στη σημερινή εποχή όπου το νερό αυτό με την ποιότητά του αποδεικνύει και τιμά την αξία των ελληνικών προϊόντων.
Το άρθρο αυτό έρχεται ως μια πρώτη προσέγγιση εν είδη εισαγωγής, στα ερωτήματα πολλών αναγνωστών του Flaginlife για πληροφορίες σχετικά με τα εμφιαλωμένα νερά. Αποφασίσαμε λοιπόν, με μια σειρά άρθρων να «φωτίσουμε» τον ανεξερεύνητο (και ίσως δυσνόητο για πολλούς) κόσμο του εμφιαλωμένου νερού.
Συνεχίζεται..
