Με τον φετινό χειμώνα σχεδόν ανύπαρκτο, και έχοντας μπει πια βαθιά στην άνοιξη, η λουλουδιασμένη γη μας καλεί να πάμε να τη συναντήσουμε. Όσο φτιάχνει ο καιρός, όλο και περισσότερο πεταρίζει η καρδούλα μας για ανοιξιάτικες εξορμήσεις στην ελληνική ύπαιθρο που σφύζει πλέον από ζωή, με τη φύση να σκάει από την ανθοφορία και όλη την ύπαρξη, χλωρίδα και πανίδα, να… συνουσιάζεται.
Να λοιπόν μερικοί προορισμοί, κοντινοί ή λίγο πιο μακρινοί, που είναι και εύκολοι στην πρόσβαση αλλά και …τους πάει η άνοιξη. Είναι ας πούμε πιο… αισιόδοξοι, πιο ανατασιακοί, όπως η Άνοιξη.
Πόρος
Κάποτε ο Σεφέρης είχε πει για τον Πόρο ότι έχει κάτι από Βενετία, αλλά και μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα. Ίσως βέβαια να μη γνωρίζετε ότι απέναντι από την παραλία του Ρωσικού Ναυστάθμου βρίσκεται το νησάκι «Έρως», όπως το ονόμασε ο ΕΟΤ για τη διαφημιστική του καμπάνια το 2002. Λόγω του εξωτικού του περιβάλλοντος και διότι από ψηλά μοιάζει με καρδιά, γίνονται συχνά γάμοι. Και πράγματι έτσι είναι ο Πόρος. Κανάλια, βαρκάδες, απάνεμοι κόλποι, νωχέλεια, αισθησιασμός και ραστώνη, ακρογιαλιές με κατάφυτες πλαγιές πίσω τους, φτιάχνουν μια sixties αίσθηση που σε μαγεύει. Αξίζει να περιδιαβεί κανείς τα σοκάκια της χώρας και να χαζέψει τα νεοκλασικά κτήρια, αλλά και να επισκεφτεί τα Μουσεία, το Ρολόι που δεσπόζει στην πόλη και άλλα αξιοθέατα. Να κάνει μια μικρή εκδρομή μέχρι τους θολωτούς Μυκηναϊκούς βασιλικούς τάφους της Μαγούλας, κοντά στην Τροιζήνα, έξω από την οποία βρίσκονται τα ερείπια της Αρχαίας Τροιζήνας, πατρίδας του μυθολογικού ήρωα Θησέα.
Εδώ κοντά, σε μια καταπράσινη σκιερή και απόκρημνη χαράδρα, βρίσκεται και το Διαβολογέφυρο. Πλούσια βλάστηση, ανθισμένη τώρα την άνοιξη, με ένα μικρό ποτάμι, το οποίο κατεβαίνοντας δημιουργεί μικρές λίμνες.
Ανατολικά του λιμανιού θα δείτε το νησάκι Μπούρτζι με το μικρό κάστρο του, που κτίστηκε το 1827 για την προστασία του λιμανιού. Βρίσκεται στον όρμο της Μονής, κοντά στις ακτές της Πελοποννήσου και μπορεί να το επισκεφθεί κάποιος
κολυμπώντας. Τέλος, αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο στο συνεδριακό κέντρο του δήμου, ένα αναπαλαιωμένο νεοκλασικό σε σχέδια του Τσίλερ και τον Ρωσικό Ναύσταθμο στο τέλος του λιμανιού.
Τον Πόρο τον λατρεύω όχι μόνο γιατί έχει πολλά πράγματα να κάνεις, αλλά γιατί είναι και ένα έντονα ζωντανό νησί.
Επειδή είναι απάνεμος μπορείς να πάρεις βαρκάκι και να σεργιανήσεις τις παραλίες του ή και απέναντι τον Γαλατά. Έχει σχολή καταδύσεων για όσους θέλουν να δοκιμάσουν το σπορ, έχει φοβερές βόλτες μέσα σε καταπράσινα μονοπάτια αλλά και κοραλλένιες ακρογιαλιές. Έχει και το λεμονόδασος που τώρα την άνοιξη σου φέρνει λιποθυμία από τα αρώματα.
Λατρεύω τις μικρές αγκαλιές αμμουδιάς, καταπράσινες από πεύκα που βρέχουν στη θάλασσα τις ρίζες τους και κάνουν τα νερά σμαραγδένια, αλλά και την άνοιξη που είναι παρούσα σε όλο της το μεγαλείο. Λατρεύω και τον θαλασσινό δίαυλο, που
περνάνε τα πάσης φύσεως πλεούμενα και τα χαζεύεις από το μουράγιο. Και φυσικά, τα ταβερνάκια, εστιατόρια, μπαράκια και κλαμπάκια. Έχει φρεσκότατο ψαράκι σε εξαιρετικές τιμές, σουλάτσο και νυφοπάζαρο στην παραλία για χάζι χωρίς κόστος.
Αργοσαρωνικός, η άλλη άποψη
Η άλλη όψη του Αργοσαρωνικού, χωρίς πρασινάδες, με την κυκλαδίτικη ξερολιθιά, είναι η Ύδρα. Η άγρια ομορφιά του βράχου στην κοσμοπολίτικη έκδοση. Βόλτες για ερωτευμένους στα σοκάκια, κατακόκκινες μπουκαμβίλιες στις αυλές και τα καλντερίμια και παραθαλάσσιες τσάρκες από το λιμάνι στα Καμίνια. Καϊκάκια και θαλασσινά ταξί, που σε πάνε σε βοτσαλωτές παραλίες ή απέναντι στο Πόρτο Ύδρα. Και φυσικά, το καλύτερο night life της περιοχής.
Είναι το νησί των καπεταναίων, των μπουρλοτιέρηδων και των εφοπλιστών, είναι ένας από τους καλύτερους προορισμούς αυτής της εποχής. Κοντά στην Αθήνα, μικρό ταξίδι και όταν φθάσεις είναι σαν να είσαι στα κυκλαδονήσια. Η χώρα της, μοναδικής ομορφιάς και γοητείας, έχει ανακηρυχθεί διατηρητέα και έτσι έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία αυτοκινήτων, με τα γαϊδουράκια να τα έχουν αντικαταστήσει. Στο νησί στα τέλη του Ιούνη, γιορτάζονται επί ένα τριήμερο τα Μιαούλεια και αξίζει κανείς να βρεθεί σ αυτό το μικρό χαμό.
Πέρα από την ναυτική της παράδοση που έδωσε μεγάλους καπεταναίους αλλά και πολιτικούς, όπως ο Ανδρέας Μιαούλης, ο Κουντουριώτης, ο Κριεζής (ακόμη και σήμερα στο νησί υπάρχει η Ακαδημία Εμποροπλοιάρχων), η Ύδρα αποτέλεσε – και αποτελεί ακόμη – τόπο καλλιτεχνικής έμπνευσης. Γι’ αυτό και ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Εγγονόπουλος και ο Κοέν, αλλά και μεγάλοι ζωγράφοι όπως ο Πάμπλο Πικάσο, ο Μάρκ Σαγκάλ, ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Μαυροΐδης και ο Βυζάντιος, εμπνεύστηκαν από τις ομορφιές της. Εξού και η σχολή καλών τεχνών που λειτουργεί στο αρχοντικό Τομπάζη. Οι βόλτες στα μονοπάτια που βγάζουν σε προορισμούς σαν τα Καμίνια και το Βλυχό είναι απογευματινά βάλσαμα, μέσα στην ησυχία και τη γαλήνη, με το γαλάζιο του Αιγαίου να σε συντροφεύει.
Η άγνωστη βορειοανατολική Εύβοια
Πνιγμένη στο πράσινο, με ποτάμια, καταρράκτες, πεντακάθαρες παραλίες και σπάνιες διαδρομές μέσα από χωματόδρομους, η βόρεια Εύβοια είναι ένας εξαιρετικός ανοιξιάτικος προορισμός και μάλιστα σε απόσταση βολής από την Αθήνα. Περάστε απέναντι, στην Αιδηψό, με το καραβάκι από Αρκίτσα ή ταλαιπωρηθείτε ευχάριστα οδικώς από την Χαλκίδα- Άη Γιάννη Ρώσο.
Μοναδική ατμόσφαιρα, που συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Και μη ξεχάσετε να επισκεφθείτε τον καταρράκτη της Κερασιάς, τις παραλίες του Αγριοβότανου, της Κοτσικιάς και των πανέμορφων Ελληνικών – με το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου απέναντι, αλλά και παραμέσα το πανέμορφο Ποντικονήσι. Αν είστε χαλαροί, από το Πευκί έχει ιπτάμενα δελφίνια για Σποράδες.
Ορεινή Κορινθία
Μια γκαζιά απόσταση από την Αθήνα και βρίσκεσαι σε μια απίστευτη ορεινή εικόνα με έλατα, κυπαρίσσια, πανέμορφα πέτρινα χωριά, αυθεντικά ταβερνάκια και συγκλονιστικούς ορεινούς όγκους. Η ορεινή Κορινθία έχει δύο πλευρές. Τη μία που ανεβαίνεις από το Κιάτο, για Καστανιά, Φενεό και Γκούρα και την άλλη που βγαίνεις από την έξοδο της Εθνικής στο Ξυλόκαστρο, για τα Τρίκαλα Κορινθίας. Εγώ σχεδόν πάντα διαλέγω την πρώτη και αν θέλω να περάσω στα Τρίκαλα, ανεβαίνω πίσω από την Γκούρα, σε μια μαγική διαδρομή από ένα σπάνιο οροπέδιο και να ‘μαστε στην άλλη πλευρά της Ζήριας.
Και άλλη Ορεινή Κορινθία
Πάντως μη παραλείψετε να απολαύσετε τον γραφικό Φενεό με τα πετρόκτιστα σπίτια του και τις απολαυστικές κρεατοφαγίες στα ταβερνάκια. Κοντά και η Γκούρα, άλλο πετρόκτιστο χωριό με συναρπαστική πλατεία, όπου φυσικά και εδώ η ψητούρα στέλνει μηνύματα τσικνιστά στους ουρανούς. Σε απόσταση αναπνοής, η τεχνητή λίμνη Δόξης θα σας φέρει κοντά στο υγρό στοιχείο, έτσι για να μη ξεχνιόμαστε τόσο γρήγορα από την γλύκα του καλοκαιριού. Η λίμνη Δόξης ξεχειλίζει στο κάτω της μέρος, από όπου ξεκινάει και ένας βατός χωματόδρομος που αν τον ακολουθήσετε θα απολαύσετε μια εξαιρετική διαδρομή μέσα σε δάση από οξιές και καστανιές, αν θυμάμαι καλά. Από την λίμνη επίσης ξεκινάει μια άλλη διαδρομή, προς την Ζαρούχλα και το πίσω μέρος του χιονοδρομικού των Καλαβρύτων, που είναι χαρακτηρισμένη ιδιαίτερου κάλους, και πιστέψτε με έτσι είναι.
Γαλαξίδι
Είναι από τις πιο όμορφες αποδράσεις της άνοιξης αλλά και ένας από τους ατμοσφαιρικότερους οικισμούς της χώρας. Η κουβέντα για το κουκλίστικο Γαλαξίδι, το χωριό των νοικοκυραίων, των καραβοκύρηδων, των σπουδαγμένων, των κοσμογυρισμένων. Πολλοί από αυτούς πλούσιοι, αν και αρκετοί έχασαν τα χρήματά τους στον πόλεμο. Τους αναγνωρίζεις όμως στην βόλτα στο λιμάνι ή στην Πέρα Πάντα, από την φινέτσα και την αρχοντιά που αποπνέουν.
Τα σοκάκια του, τα κτισμένα αμφιθεατρικά στον λόφο καπετανόσπιτα που φθάνουν μέχρι τα μουράγια, ο Αΐ Νικόλας στην κορυφή με το διάσημο τέμπλο του. Το σπάνιο ναυτικό του μουσείο, οι μαγικές περατζάδες το δείλι στο λιμάνι, στην Πέρα Πάντα,αλλά και στον Χαιρόλακα, μέχρι απέναντι στο Καρνάγιο, οι μπουκαμβίλιες στις αυλές, πραγματικά όχι μόνο θα σας μαγέψουν αλλά θα σας γαληνέψουν κιόλας. Εδώ κάνουμε ένα διάλλειμα από την κρεατοφαγία και την ψητούρα για υγιεινή διατροφή με πολλά Ω3 από τα ψαρικά και τα θαλασσινά που θα γευτείτε στα ταβερνάκια πάνω στα μουράγια, με τις βάρκες και τα καΐκια να λικνίζονται στην ανοιξιάτικη ραστώνη.
Πάμε πικ-νικ;
Τι θέλεις για να μη σου λείψει τίποτα και να περάσεις καλά; Κατ’ αρχάς καλαθάκι ψάθινο που θυμίζει κοκκινοσκουφίτσα. Και μη ξεχάσετε: Το ψυγείο με τις μπύρες, το τραπεζομάντιλο, την σαμπάνια και τα ποτήρια της (γιατί το πικνίκ θέλει καλοπέραση), τα κλασσικά κεφτεδάκια με δυόσμο, τα πατατάκια αντί για πατάτες που πανιάζουν, τυράκια και σαλάτες, αυγά σφιχτά και αλατοπίπερο, ελαιόλαδο για την σαλάτα, ψωμάκι που αγοράζουμε επί τόπου για να είναι φρέσκο και κριτσανιστό, πιρούνια, κουτάλια και μαχαίρια, ανοιχτήρι, μαξιλαράκια ή χαμηλά καρεκλάκια για άνεση, αναψυκτικά, πιάτα και ποτήρια ίσως χάρτινα, χαρτοπετσέτες, μουσική, τα σουπλά, φρούτα και γλυκά και το γκαζάκι με τα συμπαρομαρτούντα για ένα μερακλίδικο καφέ!
Το μόνο που μένει να επιλέξετε είναι το μέρος. Μπορεί να είναι όπου θέλετε, τόσο κοντά ώστε να είναι εύκολη η επιστροφή το βραδάκι χωρίς πολύ κόπο, κάτω από τα πεύκα, σε λοφάκι αμφιθεατρικά, μια που δεν θα το… αγοράσετε κιόλας.
