Τρία πιάτα με τρία cocktails για τις γιορτές
Τα Χριστούγεννα συχνά φορτώνονται με υπερβολή. Πιάτα πολλά, ποτά άσχετα μεταξύ τους, τραπέζια που μοιάζουν περισσότερο με δοκιμασία αντοχής παρά με γιορτή. Φέτος, η ιδέα ήταν διαφορετική: ένα χριστουγεννιάτικο μενού σχεδιασμένο με ρυθμό, όπου κάθε πιάτο και κάθε cocktail έχει λόγο ύπαρξης και λειτουργεί ως συνέχεια του προηγούμενου. Όχι ένα τραπέζι επίδειξης, αλλά μια εμπειρία που κυλάει φυσικά μέσα στη βραδιά και το σημαντικότερο, να μην σκλαβωθεί κανείς στην κουζίνα για ώρες ατελείωτες.
Η αρχή, όπως πάντα, είναι καθαρή. Ένα dry martini, που μιας και είμαστε σπίτι, είναι πιο εύκολο να έχουμε ένα μπουκάλι τζιν στον καταψύκτη, παγωμένο, μερικές σταγόνες ξηρό βερμούτ, μια φλούδα λεμόνι και είσαι έτοιμος, χωρίς πολλά πολλά. Είναι το ποτό που σε βάζει κατευθείαν σε άλλη ταχύτητα.
Αλλά για να μη πέσουμε κάτω από τα πρώτα λεπτά, φροντίζω να το συνοδεύω με μπαγκέτα, που πάνω της έχει μια κρέμα από τυρί και καπνιστό σκουμπρί και λεπτές φέτες gravlax, ένα φιλέτο σολομού που ουσιαστικά αφήνεις τρεις μέρες σε ζάχαρη και αλάτι και γίνεται σαν σαλάμι.
Το σκουμπρί έχει λιπαρότητα, καπνιστή ένταση και αλμύρα. Η κρέμα λειτουργεί σαν γέφυρα, ενώ ο σολομός δίνει φρεσκάδα και ακρίβεια. Το martini εδώ δεν είναι απλώς aperitif, αλλά ένα εργαλείο. Κόβει το λίπος, καθαρίζει τον ουρανίσκο και σου λέει ξεκάθαρα: η βραδιά μόλις ξεκίνησε, αλλά δεν βιαζόμαστε.
Τα κυρίως πιάτα είναι αυτά που θέλουν υπομονή και σε ανταμείβουν.
Σιγοψημένη Porchetta, ένα πιάτο από την Ιταλία που βλέπω όλο και πιο συχνά σε εστιατόρια, ψημένη σιγά σιγά, μέχρι το κρέας να μην χρειάζεται καν μαχαίρι για να το κόψεις και η πέτσα από την άλλη τραγανή σαν πατατάκι. Είναι φαγητό γιορτής, χωρίς να προσπαθεί να γίνει εντυπωσιακό, μια πανσέτα ουσιαστικά, μερικές φέτες προσούτο, λίγη σταφίδα, λάδι και κρασί και τέσσερις ώρες υπομονή.
Δίπλα της ένας βελούδινος πουρές από πατάτα και γλυκοπατάτα, που φέρνει γλυκύτητα και ισορροπία στη λιπαρότητα του χοιρινού.
Εδώ το cocktail έχει ξεκάθαρο ρόλο. Ένα whisky sour μπαίνει στο τραπέζι όχι για το concept, αλλά για τη λειτουργία του. Το λεμόνι καθαρίζει, η ζάχαρη στρογγυλεύει και το ουίσκι δίνει βάθος. Με κάθε γουλιά, μπορείς να συνεχίσεις να τρως χωρίς να βαραίνεις.
Το τέλος δεν χρειάζεται πολλά. Θέλει απλότητα στο γλυκό. Τάρτα με φρούτα εποχής, εκεί όπου μπορείς εύκολα να δημιουργήσεις κάτι το μοναδικό, αρωματικό, χωρίς να περάσεις ώρες στην κουζίνα.
Ένα γλυκό που δεν κουράζει, δε σε λιγώνει και εννοείται δίπλα του για συνοδεία θα πιούμε και ένα Americano. Campari, γλυκό βερμούτ, σόδα. Χαμηλό σε αλκοόλ, πικρό όσο πρέπει, ιδανικό για να συνεχιστεί η κουβέντα. Είναι το cocktail που δεν ζητά προσοχή, αλλά σε κρατάει στο τραπέζι λίγο παραπάνω.
Αυτό το χριστουγεννιάτικο μενού δεν είναι δήλωση εντυπωσιασμού. Είναι τρόπος σκέψης. Είναι η ιδέα ότι τα Χριστούγεννα ή γενικά οι γιορτές, δεν χρειάζεται υπερβολή για να είναι όμορφα.
Καθόμαστε όλοι και βοηθάμε, ο ένας βάζει τα ποτά, ο άλλος είναι στην κουζίνα, κάποιος επιλέγει τη μουσική. Να περάσει η μέρα ζωντανά, με κίνηση. Δεν πάμε σε εστιατόριο να τα βρούμε όλα έτοιμα, πάμε στην οικογένεια μας, στους φίλους μας.
Ένα καλό τραπέζι, χρειάζεται καλή παρέα, σωστές επιλογές και τη διάθεση να αφήσεις τη βραδιά να κυλήσει μόνη της. Γιατί στο τέλος, αυτό που μένει δεν είναι τι έφαγες ή τι ήπιες, αλλά πόσο ωραία πέρασε ο χρόνος γύρω από το τραπέζι.
