Στο Majorana θα γευθείς πιάτα με εντοπιότητα, εποχικότητα και μπόλικη αγάπη σε μια αυλή που θυμίζει την ταβέρνα των παιδικών μας καλοκαιριών
Τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου, και το ταξίδι στην Τήνο είχε ως στόχο την ανακάλυψη νέων γαστρονομικών spots, την ανάδειξη της πολιτιστικής πλευράς του νησιού, αλλά και τη σύνδεση με τοπικούς επιχειρηματίες του τουρισμού. Για πολλούς, η Τήνος είναι ταυτισμένη με την Παναγία της, που εδώ και χρόνια προσελκύει πλήθος επισκεπτών. Για μένα, όμως, μετά από αυτή την εμπειρία, η Τήνος είναι Αγάπη: για τα χωριά της, για το φαγητό, για την ενέργεια και, πάνω απ’ όλα, για τους ανθρώπους της.
Ανυπομονούσα ιδιαίτερα να συναντήσω τον Ανέστη Ζαμανόπουλο, έναν παλιό γνώριμο που πλέον ζει μόνιμα στην Τήνο. Τον αποκαλώ «Αθηναίο της Τήνου» και, για όσους δεν τον γνωρίζουν, είναι αποσταγματοποιός με σπουδές στην τεχνολογία τροφίμων. Έχει εξειδίκευση στη δημιουργία προϊόντων απόσταξης και ζυθοποιίας, τον είχα γνωρίσει αρχικά ως bartender στο Athens Bar Show, όπου τότε, προωθούσε το ρούμι Colombiana. Αργότερα, τον συνάντησα σε ένα Metaxa Tour και έκτοτε λίγο χαθήκαμε. Είναι μέλος της ιδρυτικής ομάδας του Blame the Sun taproom και συμμετέχει στο project Athens Distillers & Co, που ασχολείται με την παραγωγή αποσταγμάτων.
Αυτός ο πρόλογος είναι σημαντικός για να καταλάβει κανείς πως η Τήνος, πέρα από προορισμός για κάθε εποχή, φιλοξενεί και ανήσυχους, δημιουργικούς ανθρώπους που ό,τι κάνουν γίνεται με αγάπη.
Στο Majorana βρέθηκα Σάββατο μεσημέρι. Αντίκρισα μια summer tavern που πλέον θα λειτουργεί και το χειμώνα. Η ηρεμία του χωριού αυτή την εποχή σε κάνει να μη θες να φύγεις. Η αυλή όπου στεγάζεται το Majorana είναι μεγάλη, με ξύλινα τραπέζια, vintage ροτόντες, καρέκλες σκηνοθέτη αλλά και καναπέδες εξοχής. Ένας χώρος που σε προκαλεί να χαλαρώσεις και να απολαύσεις το φαγητό με τον δικό σου ρυθμό. Μια φυσική σκεπή από κληματαριά και φυτά, σε συνδυασμό με καλαμωτή, προσφέρει σκιά και δροσιά, αφήνοντας το φως του ήλιου να τρυπώνει σαν χάδι. Η μουσική –ένα μείγμα από blues, world music και reggae– σε παρασύρει ακόμη πιο βαθιά στη χαλάρωση.
Η κουζίνα του Majorana είναι παραδοσιακή ελληνική, με επιρροές από τη Βόρεια Ελλάδα, τη Θράκη και τη Μικρά Ασία, εμπλουτισμένες με εκλεκτά τοπικά προϊόντα της Τήνου. Ξεκινήσαμε με μια ποικιλία από αλοιφές – τζατζίκι, τυροκαυτερή, μελιτζανοσαλάτα–, συνοδευμένες από χωριάτικη σαλάτα και μια ακόμη με αμπελοφάσουλα. Η μελιτζανοσαλάτα ήταν ίσως η πιο νόστιμη που έχω δοκιμάσει, απλή και αυθεντική, με την πρώτη ύλη να μιλάει από μόνη της. Η χωριάτικη μοσχοβολούσε μποστάνι: οι τομάτες σκέτο γλύκισμα και η βαρελίσια φέτα προσέφερε την απαραίτητη αλμύρα. Τα αμπελοφάσουλα, φρέσκα και τραγανά, σε γενναιόδωρη μερίδα.
Συνεχίσαμε με τα Γεμιστά της Πωλίνας, πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές, όλο άρωμα και νοσταλγία για το καλοκαίρι που φεύγει. Δοκιμάσαμε επίσης το Τηνιακό αρνάκι, σερβιρισμένο με ψητά κολοκύθια, και τα μοσχαρίσια μάγουλα, μαγειρεμένα σε κόκκινο κρασί και πετιμέζι, με συνοδευτικό πλιγούρι. Φυσικά δεν έλειψαν οι τηγανητές πατάτες, κομμένες στο χέρι και τηγανισμένες με τη φλούδα τους.
Η λίστα κρασιών είναι προσεγμένη, με επιλογές από τον ελληνικό αμπελώνα σε λογικές τιμές, ειδικά για τουριστικό νησί. Ξεχωριστή λεπτομέρεια: το pairing φαγητού – κρασιού αναφέρεται αναλυτικά στο μενού, κάτι που συνάντησα πρώτη φορά. Το γεύμα ολοκληρώθηκε με το Αρμενοβίλ, το «γλυκό της Αγάπης».
Βελούδινο, πλούσιο σε καραμελωμένα αμύγδαλα, το παραδοσιακό επιδόρπιο της Βόρειας Ελλάδας.
Ο Ανέστης και ο αδερφός του Μιχάλης, δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Στόχος τους είναι να αναβιώσουν την ταβέρνα της παιδικής μας ηλικίας, των καλοκαιρινών διακοπών των ’80s, εκεί που έτρωγες απλά πιάτα μετά τη θάλασσα και δροσιζόσουν με μπύρα, αναψυκτικά και αποστάγματα.
Αν βρεθείτε στην Τήνο, να θυμάστε: η Αγάπη και το Majorana είναι ανοιχτές όλο τον χρόνο. Μυηθείτε απλόχερα…
