Παρά το γεγονός ότι το Flag in Life δεν είναι ένα μέσο πολιτικής ενημέρωσης, υπάρχουν ορισμένα πράγματα για τα οποία δεν μπορούμε να αποφύγουμε να μιλήσουμε, αν θέλουμε να μη μας περάσουν για ηλίθιους. Θα αναφερθούμε λοιπόν, υποχρεωτικά, με λίγα λόγια στην περίφημη συνάντηση Πούτιν-Ζελένσκυ στην Κωνσταντινούπολη. Οι πάντες συζητούν για το αν ο Πούτιν θα δώσει το παρών στην Κωσταντινούπολη και, από ό,τι έχω διαπιστώσει, καμιά ενημερωτική εκπομπή δεν έχει πει ούτε μία λέξη για κάτι ιστορικά εξακριβωμένο. Ανατρέχοντας στην ιστορία, μάλλον δεν υπάρχει κανένα προηγούμενο, το οποίο να αφορά μία σημαντική σύρραξη, η επίλυση της οποίας ξεκίνησε με μία πρώτη συνάντηση των ανωτάτων ηγετών των εμπλεκομένων χωρών.
Όλες οι μεγάλες συρράξεις ή έληξαν με την παράδοση της μίας (ηττημένης) πλευράς ή μπήκαν σε μία φάση διευθέτησης με μία σειρά συνομιλιών, οι οποίες ξεκινούσαν με την επαφή κατώτερων στελεχών για να συνεχιστούν από κορυφαία στελέχη, για να καταλήξουν στη συνάντηση και στις υπογραφές μιας συμφωνίας από τους ηγέτες.
Αναρωτιέμαι πόσο ενημερωμένος και έμπειρος αναλυτής πρέπει να είναι κάποιος στο χώρο των ειδήσεων για να αντιληφθεί ότι όταν μιλάμε για μία υπερδύναμη (Ρωσία), η οποία παράλληλα βρίσκεται και σε απόλυτα πλεονεκτική θέση στα πεδία των μαχών, ο πρόεδρός της σε καμία περίπτωση δεν θα δεχόταν να κάνει προσωπικά την αρχή των διαπραγματεύσεων. Οι κουβέντες ότι ο Πούτιν δεν θέλει την ειρήνη είναι λόγια του αέρα, που απλά εξυπηρετούν πολιτικές κυρίως της Δυτικής Ευρώπης ή κάποιο Βαθύ κράτος.
Σε ό,τι αφορά δε τις όποιες απειλές, είναι αστείο να συζητάμε ότι η συνεργασία (σε καμία περίπτωση ένωση) ενός αριθμού κρατών με διαφορετικά συμφέροντα και όχι μόνο, μπορεί να απειλήσει τη δεύτερη παγκόσμια υπερδύναμη. Αυτά από ό,τι φαίνεται, τα αντιλαμβάνονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και διαχωρίζουν (ελπίζουμε μέχρι τέλους) τη θέση τους. Για την ώρα η ισορροπία του τρόμου των πυρηνικών είναι επαρκώς αποτρεπτική. Μερικές φορές όμως κάτι γίνεται λάθος στο λογαριασμό και ο όλεθρος παραμονεύει. Αντί λοιπόν για μισόλογα και επιχειρήματα που εξυπηρετούν συμφέροντα (μακριά από τα της Ελλάδος), καλό είναι η αλήθεια να λέγεται και να ακούγονται και οι αντίθετες απόψεις, κάτι το οποίο δε συμβαίνει ούτε κατά διάνοια.
Σημ.: Δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν η χώρα μας μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να συμμετέχει και να είναι κάθετα θετική στην επιβολή κυρώσεων στους Ρώσους για παράνομη κατοχή ξένων εδαφών, όταν την ίδια στιγμή κανείς, ούτε εμείς ούτε οι Ευρωπαίοι, δεν επιβάλλει την παραμικρή κύρωση στην Τουρκία λόγω της παράνομης κατοχής εδαφών της Κύπρου. Απάντηση;
