Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς. Παίζουν οι: Χρήστος Λούλης, Ξένια Καλογεροπούλου, Μανώλης Μαυροματάκης, Θεοδώρα Τζήμου, Ηρώ Μπέζου, Φιντέλ Ταλαμπούκας, Μαρία Φιλίνη, Αντώνης Αντωνόπουλος
Η ρουτίνα μοιάζει με μαρτύριο της σταγόνας/ αργά και νωχελικά κάθε δευτερόλεπτο-σταγόνα γεμίζει βασανιστικά το δοχείο της ζωής μας που κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα ξεχειλίσει/ μόνο που η καθημερινότητα κάνει τις σταγόνες να έχουν το ίδιο σχήμα, το ίδιο χρώμα και να προσγειώνονται στην επιφάνεια με τον ίδιο ενοχλητικό ήχο/ ο Καραντζάς χρησιμοποιείμε τον ιδανικότερο τρόπο αυτή τη μεταφορά/ η βαρετή ζωή στο αγρόκτημα της ρωσικής επαρχίας αποκτά μια ενοχλητική σκηνική υπόσταση/ έναν ήχο αβάστακτο που χτυπάεισαν την καρδιά των τσεχοφικών ηρώων/ αλλά τα ευφυή σκηνοθετικά ευρήματα του Καραντζά δεν εξαντλούνται εδώ/ το μεγάλο τραπέζι που βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής -ή μήπως αυτό είναι η σκηνή;- τέμνει οριζόντια τον σκηνικό χώρο για να δημιουργήσει διαφορετικά επίπεδα αφήγησης/ όταν οι ήρωες κάθονται στις καρέκλες και βρίσκονται στο ύψος του τραπεζιού είναι δέσμιοι του δυτικού πολιτισμού, ορθολογιστές και καταπιεσμένοι ταυτόχρονα, άνθρωποι που έχουν απωλέσει την επαφή με τα ένστικτα τους/ όταν βρεθούν πάνω στο τραπέζι, πατώντας πάνω σε μαχαιροπήρουνα, πιάτα και τραπεζομάντηλα, οι ήρωες απελευθερώνονται/ ποδοπατούν τη συνείδηση, τον πολιτισμό, την ηθική τους, δίνοντας την ευκαιρία στις ορμές τους να κυριαρχήσουν/ κάτω από το τραπέζι κρύβουν ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν/ στρουθοκαμηλίζουν, νομίζοντας ότι μπορούν να στοιβάξουν στην σκιά τα άπλυτα της ύπαρξής τους/ σαν τον Βίντερμπεργκ στην «Οικογενειακή Γιορτή» ο Καραντζάς θα απεικονίσει με ξεκάθαρο τρόπο τα υπαρξιακά και ταξικά επίπεδα/ όσο για τα διαφορετικού μεγέθους και θεματολογίας κάδρα που αλλάζουν συνεχώς αποτελούν ένα ειρωνικό σχόλιο/ μια κωμική ανάσα που προσφέρει την απαραίτητη ανακούφιση από το βαρύ υπαρξιακό φόρτο που κουβαλά το τσεχοφικό κείμενο/ ο «Θείος Βάνιας» είναι όμως οι ήρωες του/ ο Βάνιας, η Σόνια, ο Άστροφ, η Έλενα Αντρέεβναο Σερεμπριακόφ, χαρακτήρες που θαρρείς που γράφτηκαν στο εδώ και το τώρα/ πιο δυνατό δίδυμο είναι αυτό της Σόνιας και του Άστροφ/Ηρώ Μπέζου – Φιντέλ Ταλαμπούκας ανεβάζουν κλιμακωτά και δεξιοτεχνικά την ερμηνευτική ένταση για να εκφράσουν σωματικά το μαρτύριο της καταπίεσης της ερωτικής επιθυμίας/κορυφαία ερμηνευτική στιγμή είναι η σκηνή της αποκάλυψης του έρωτα της Σόνια στη μητριά της Έλενα/ η ερωτική-σεξουαλική δίψα μεταφέρεται από τον Καραντζά πάνω στο τραπέζι με όρους ακατάσχετης βουλιμίας/ η καταπίεση του ενός ενστίκτου μεταφέρεται σε ένα άλλο, μεταφορές που συναντώνται στην καθημερινή ζωή και (ψυχ)αναλύονται σε ωριαίες συνεδρίες/ η ερμηνεία του Μαυροματάκη ξεχωρίζει επίσης/ κάθε του κίνηση, κάθε του λέξη, εμπεριέχει την αίσθηση της απόσυρσης/ μετατρέπει τον καθηγητή σε νεκροζώντανο κουβάρι που τρέφεται μόνον από τις σάρκες του εγωισμού του/ το δίδυμο Χρήστου Λούλη – Θεοδώρας Τζήμου προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο πάθος, την απόρριψη, τη ματαιοδοξία και την πλήξη/ μάλλον όμως η κούραση στην ερμηνεία του Θείου Βάνια υπερέβη την αίσθηση της απελπισίας λίγο παραπάνω από ότι χρειαζόταν/ και η Έλενα ίσως χρειαζόταν να είναι περισσότερο μοιραία, παρά νωχελική/ συγκινητική η παρουσία της Ξένιας Καλογεροπούλου/ ένα υπέροχο σκηνοθετικό σχόλιο πάνω στην τέχνη και τη δύναμη που έχει να υπερπηδά κάθε (ηλικιακό ή άλλο) όριο/ ακόμη και την ίδια την θνητότητα/ μια πραγματικά εξαιρετική ανάγνωση του τσεχοφικού αριστουργήματος
Θέατρο Προσκήνιο
Καπνοκοπτηρίου 8
Τηλέφωνο: 2108256838
