Η Μαρία Μπίζιου γεννήθηκε στην Αθήνα, αγαπώντας και τρώγοντας τα ελληνικά φαγητά της μαμάς της ενώ τα καλοκαίρια της τα περνούσε στας εξοχάς, όπου σαν ένας μικρός, κακός μπελάς ακολουθούσε παντού την γιαγιά της: στα χωράφια, στα αμπέλια, στα μποστάνια, στην κουζίνα, στον ξυλόφουρνο, γύρω από το καζάνι που τυροκομούσαν τα τυριά της χρονιάς και γενικά έχωνε την μύτη της παντού με το αναλογούν, πάντα,φίλεμα! Αυτή η αγάπη οδήγησε σε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την Ελληνική κουζίνα αλλά πιο συγκεκριμένα για τα οφέλη της Μεσογειακής διατροφής στην υγεία και ευημερία των ανθρώπων.
Η μαγειρική είναι η ζωή της και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει σεφ – πού την χάνεις, πού την βρίσκεις, με μια κουτάλα ή ένα φουέ στο χέρι είναι. Η τύχη τα έφερε έτσι που τόσο οι σπουδές όσο και η δουλειά της να έχουν να κάνουν με την (δια)τροφή εν γένει. Είναι Κλινική Διαιτολόγος – Διατροφολόγος με ειδίκευση στην Δημόσια Υγεία και την Επιδημιολογία και ασχολείται ιδιαίτερα με την γνωσιακή τροποποίηση συμπεριφοράς και την διατροφική εκπαίδευση παιδιών και ενηλίκων.
Λατρεύει να γυρίζει, να μυρίζει, να γεύεται & στη συνέχεια να μεταφέρει τις εμπειρίες της στην κατσαρόλα και στα γραπτά της! Φημίζεται για την μύτη της: όχι για το σχήμα της (μία ήταν η Κλεοπάτρα) αλλά για την εκπληκτική οσφρητική της ικανότητα. Τίποτα δεν γλυτώνει απ΄τους αισθητήρες της. Δύσκολα θα βγει για ποτό – πείτε της να πάτε να φάτε και πετάει τη σκούφια της. Αλλα προσοχή: σαν άλλος Ίγκο (βλέπε Ρατατούης) αν δεν της αρέσει κάτι “απλώς δεν το κ-α-τ-α-π-ί-ν-ε-ι”.
Αντιμετωπίζει την τροφή ως φορέα πολιτισμικών χαρακτηριστικών και κομμάτι της ταυτότητάς μας. Αντιλαμβάνεται αυτά που τρώμε ως έναν τρόπο να δείχνουμε το ποιοί είμαστε, έναν «προσωπικό χώρο», ένα προσωπικό σήμα κατατεθέν.
Η τροφή στον δικό της εννοιολογικό κώδικα σφύζει από αξίες και προσωπικά βιώματα.
Mότο της η φράση του James Beard: Food is our common ground, a universal experience, ή όπως λένε και στο χωριό της φάγαμε ψωμί και αλάτι!
