Μια μοναδική περιπλάνηση σε ένα από τα λίγα εντυπωσιακά ΠΑΡΘΕΝΑ σημεία της Ελλάδας. Στην Ορεινή Ναυπακτία.
Αν, συζητώντας με κάποιο φίλο σας, αναφερθείτε στην ορεινή Ναυπακτία, το πιθανότερο είναι ότι θα σας κοιτάξει με απορία και θα σας ρωτήσει πού είναι αυτό. Κάτι ανάλογο θα συμβεί αν του μιλήσετε για τα Κράβαρα, επειδή έχει μείνει στο μυαλό σας η λαϊκή ρήση που λέει «αυτός είναι από τα Κράβαρα». Για να μη σας κουράζω, θα σας πω ότι και τα δύο παραπέμπουν στην ίδια περιοχή, την ορεινή Ναυπακτία. Η συγκεκριμένη περιοχή είναι για την ακρίβεια ένας ορεινός προορισμός, που όμως, όπως λέει και το όνομά του (χωρίς να μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες) βρίσκεται βόρεια της Ναυπάκτου και μπορούμε να πούμε ότι τα όριά του είναι ο ποταμός Μόρνος και τα όρια του νομού Ευρυτανίας. Έχοντας γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα, θα σας πω χωρίς να κάνω λάθος ότι η ορεινή Ναυπακτία είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές ορεινές περιοχές της Ελλάδας, μια παρθένα γη, ένα άγριο καταπράσινο τοπίο με απίστευτους ορεινούς όγκους, το οποίο, αν αποφασίσετε να το επισκεφθείτε θα το θυμόσαστε ίσως για όλη σας τη ζωή. Βέβαια, όπως αντιλαμβάνεστε, μετά από αυτή την περιγραφή, αν αποφασίσετε να της αφιερώσετε κάποιες μέρες, θα πρέπει να ξεχάσετε την κοσμική ζωή θα και, για να μη μακρηγορούμε, θα πρέπει να ξεχάσετε τον πολιτισμό των μεγάλων πόλεων. Πρέπει να έχετε πάρει την απόφαση να ζήσετε τρεις μέρες, μία βδομάδα ή περισσότερο, όσο μπορείτε να το αντέξετε, σε μία παρθένα περιοχή διάσπαρτη με χωριά, στην οποία μπορείτε να βρείτε να φάτε παραδοσιακή κουζίνα και να ζήσετε σε εξοχές με ονειρικό περιβάλλον. Αν το σηκώνουν μάλιστα τα πόδια σας, να κάνετε πεζοπορία που θα σας μείνει για πάντα αξέχαστη, να δείτε σπηλιές, γιοφύρια και δάση κρεμασμένα σε πλαγιές που πέφτουν σχεδόν κατακόρυφα και που τα δέντρα, αντί οι κορυφές τους να κοιτάνε προς τον ουρανό, σημαδεύουν σχεδόν τον ορίζοντα. Η περιπλάνησή σας, το ταξίδι σας με λίγα λόγια, μπορεί να ειναι μια περιπλάνηση με 40 προορισμούς, όσα και τα χωριά της περιοχής, για τον επισκέπτη όμως, καλό είναι να υπάρχει ένας τελικός προορισμός και, για την ακρίβεια, αυτός να είναι η Άνω Χώρα, η πάλαι ποτέ Μεγάλη Λομποτινά, όπως ήταν το βυζαντινό της όνομα. 
Φεύγοντας από τη Ναύπακτο θα κάνετε άφθονα χιλιόμετρα μέσα σε δασωμένες περιοχές, θα περάσετε από μικρά χωριά, όπου συχνά δεν θα συναντήσετε κανένα κάτοικό τους, όπως συνέβη και σε μένα. Μπορεί κάποιες φορές να χαθείτε προς στιγμή και να χρειαστεί να κάνετε μπρος-πίσω, τελικά όμως η διαδρομή θα σας μείνει αξέχαστη. Αρκεί να έχετε γεμάτο το τεπόζιτο της βενζίνης γιατί βενζινάδικα δεν υπάρχουν.
Κύρια χαρακτηριστικά της περιοχής είναι καταρχάς το δασικό τοπίο. Η περιοχή είναι κατάφυτη και, όπως προανέφερα, είναι να απορεί κανείς πώς είναι δυνατόν να φυτρώνουν δέντρα σε πλαγιές που έχουν κλίση 45/100 και ίσως περισσότερο. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Κατά δεύτερον, με κορυφαία την Άνω Χώρα, οι μικροί οικισμοί της περιοχής σε πάρα πολλές περιπτώσεις είναι αξιοθέατοι και έχουν πολλά να πουν στον επισκέπτη. Για όσους έχουν πόδια που αντέχουν και τους αρέσει η πεζοπορία, η Ναυπακτία είναι ένας παράδεισος. Πάρα πολλά από τα μονοπάτια, τα οποία στο παρελθόν, όταν δεν υπήρχαν δρόμοι, συνέδεαν τα χωριά μεταξύ τους, εξακολουθούν να υπάρχουν, να είναι σε σχετικά καλή κατάσταση και να προσφέρονται για περιπλανήσεις. Στον δρόμο σας θα συναντήσετε παλιά γιοφύρια, σπηλιές, εντυπωσιακά φαράγγια. Τέλος, είναι βέβαιο ότι δεν θα σας διαφύγει και θα καταλήξετε στην τεχνητή λίμνη του Μόρνου, ένα εντυπωσιακό ανθρώπινο έργο σε υψόμετρο πάνω από 1000 μ. Ίσως να έχετε ήδη απορήσει για το γεγονός ότι δεν κάνω μία ακριβή περιγραφή αλλά αναφέρομαι γενικά στην περιοχή. Πιστέψτε με, ότι όταν για πρώτη φορά αποφάσισα να γνωρίσω την ορεινή Ναυπακτία, ξεκίνησα, όπως όλοι οι καλοί τουρίστες, με ένα χαρτί πάνω στον οποίο είχα σημειώσει τη διαδρομή και με οδηγό κάποιες σημειώσεις που μου έλεγαν τι πρέπει να δω και πού να μείνω. Η πραγματικότητα όμως με ξεπέρασε και τελικά λίγο μιλώντας με τους ντόπιους, λίγο έχοντας κρατήσει κάποια στοιχεία από τις σημειώσεις μου, περιπλανήθηκα με βάση το ένστικτο συχνά από δρόμους κάθε άλλο παρά ασφαλτοστρωμένους, που κάποιες στιγμές ίσως με φόβισαν και σκεφτόμουν αν έπρεπε να συνεχίσω ή αν θα έμενα στην ερημιά ψάχνοντας μάταια για βοήθεια. Οι επιλογές μου με δικαίωσαν και είναι βέβαιο ότι θα δικαιώσουν και σας. Έπειδή όμως σε κάθε ταξίδι πρέπει να υπάρχει ένας μπούσουλας, θα σας πω ότι κατά τη γνώμη μου, όπως προανέφερα, το κεντρικό σημείο της εξερεύνησης ίσως πρέπει να είναι η Άνω Χώρα.
Προφανώς, όπως σε όλα τα συνεπή τουριστικά θέματα, θα περιμένετε και εδώ να διαβάσετε για τα καλύτερα αξιοθέατα, τα πιο γραφικά χωριά, το καλό φαγητό και τα λοιπά. Πιθανότατα έχετε δίκιο αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα βρείτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Όπως λέει και ο Καβάφης, σαν βγεις στο γυρισμό για την Ιθάκη, πρόσεξε να είναι μακρύς ο δρόμος. Κάπως έτσι είδα και εγώ αυτό το ταξίδι. Οι μικρές λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με το πού θα μείνουμε, τι θα φάμε, τι να δούμε δεν έχουν καμία σημασία μπροστά στο μεγαλείο και τα συναρπαστικά χαρακτηριστικά της φύσης. Στην ορεινή Ναυπακτία θα πάτε κυρίως για «τον μακρύ δρόμο» και, μην ανησυχείτε, όλα τα υπόλοιπα που ζητάει ο κλασικός τουρίστας θα τα βρείτε στο δρόμο σας και θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη.
