Το Χαλάνδρι εδώ και αρκετά χρόνια αποτελεί μια ενδιαφέρουσα γαστρονομική πιάτσα η οποία χαρακτηρίζεται κυρίως από δύο ονόματα που παραπέμπουν χωρίς καμία αμφισβήτηση σε αυτή. Το ένα και παλαιότερο είναι αυτό του Γιάννη Λουκάκου με τον οποίο θα ασχοληθούμε στο παρόν. Το δεύτερο προφανώς είναι αυτό του Έκτορα Μποτρίνι. Ο Γιάννης Λουκάκος, καλός σεφ με επιτυχημένη πορεία σε αρκετά εστιατόρια αλλά και στο δικό του, στην πλατεία του Χαλανδρίου κάθε φορά που κάνει κάτι καινούριο είναι βέβαιο ότι αυτό εμπεριέχει το σπέρμα της επιτυχίας. Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνεται και στο Alio, το οποίο λόγω κορονοϊού εμφανίζεται σαν ένας μάλλον χώρος φαγητού, στην πραγματικότητα όμως έκανε τα πρώτα του βήματα προ κορονοϊού και στη συνέχεια απλά έκανε υπομονή μέχρι να περάσει η καταιγίδα. Βρέθηκα, θα έλεγα, σχεδόν τυχαία χωρίς να έχω ακούσει τίποτα για τον χώρο απλά και μόνο επειδή το όνομα Λουκάκος μου έλεγε ότι κάτι καλό μπορεί να συναντήσω.
Η έδρα του Alio είναι μια αστική μονοκατοικία με ένα κηπάκι μπροστά που φιλοξενεί 3-4 τραπέζια, μια επιβλητική μαρμάρινη είσοδο που οδηγεί σε μια σάλα στην οποία δεσπόζει μια τεράστια μπάρα που δεν πρόσεξα εάν λειτουργεί και σαν πάσο. Στο πίσω μέρος υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος κήπος με αρκετό πράσινο αλλά και στέγαστρα που πιστεύω ότι το καλοκαίρι ειδικά τις ζεστές μέρες θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί σαν place to be.
Δίπλα στον Γιάννη Λουκάκο, ο Άκης Βαρθαλάμης, όπως προκύπτει από όσα δοκίμασα κρατάει με σωστό τρόπο το τιμόνι της κουζίνας και χωρίς να κυνηγάει αστέρια Michelin και ακατάληπτα για τον πολύ κόσμο πιάτα προτείνει μια ευχάριστη κουζίνα. Ο κατάλογος υπηρετεί την ιταλική μπότα αλλά χωρίς να την πολύ σέβεται μια και σε αρκετά πιάτα βάζει μια ιδιαίτερη πινελιά η οποία προσθέτει νότες μοντερνισμού, στην αρχή ξενίζει αλλά τελικά γίνεται ευχάριστα δεκτή. Επί παραδείγματι το μοσχαρίσιο καρπάτσιο το οποίο διανθίζεται με καλαμπόκι, παρμεζάνα κλπ. κλπ. ενώ στην πρώτη μπουκιά φαίνεται μη συμβατό με την κανονική συνταγή αν κρίνω από τη συμπεριφορά τη συνοδού μου η οποία σχεδόν έγλειψε το πιάτο είναι μάλλον ευχάριστο. Βέβαια θα έλεγα ότι το μεγάλο ατού του Alio είναι η πίτσα. Λεπτή ζύμη, όσο πρέπει τραγανή με νόστιμη επικάλυψη, σωστά υγρή για να μην στεγνώνει στο στόμα, αξίζει την μετακίνηση σε συνδυασμό και με το περιβάλλον. Κατά τα άλλα, η πάστα και τα κύρια πιάτα κινούνται σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, μερικά με πιρουέτες στη σύνθεση των πιάτων και σίγουρα δεν πρόκειται να δυσαρεστήσουν κανέναν.
Το δια ταύτα της επίσκεψης συνοψίζεται στα εξής. Το Alio είναι ένα casual, ευχάριστο σαν χώρος μέσα και έξω εστιατόριο, με ένα φαγητό που αν ξέρεις γιατί πηγαίνεις και τι περιμένεις δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει. Είναι προφανές ότι το προτείνω.
ALIO
Ιταλική κουζίνα, Βασιλέως Γεωργίου 34, Χαλάνδρι, τηλ: 210685745 Ανοιχτό μεσημέρι βράδυ
Τιμή: 30-50 Ε (χωρίς κρασί)
