Η Ελένη Σαράντη και η οικογένεια της σερβίρουν γεύσεις με τρυφερότητα, παράδοση και fine dining πινελιές
Αν κάποιος αναζητά ένα σοβαρό λόγο για να κατέβει βράδυ στον Κεραμεικό, αυτός είναι μια κράτηση για δείπνο στο Osteria Mamma! Έχω ακούσει πολλά για την Ελένη Σαράντη και την έως τώρα πορεία της, την παρακολουθώ με θαυμασμό μέσα από τα social media. Εδώ και καιρό ήθελα να δοκιμάσω τις δημιουργίες της στο νέο της εγχείρημα που μοιράζεται με τα αδέρφια της και τον σύζυγό της, Βασίλη Στεφανάκη, στην καρδιά του Κεραμεικού.
Παρασκευή βράδυ κατηφορίζω προς την περιοχή. Αισθητικά, δεν έχει αλλάξει πολύ από την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί, όμως ο πεζόδρομος μπροστά από το Osteria Mamma μου θυμίζει ότι οι γειτονιές είναι, πάνω απ’ όλα, οι άνθρωποι τους. Έτσι απλά, η οδός Σαλαμίνος, όπου στεγάζεται το εστιατόριο, ζωντανεύει και αποπνέει μια αίσθηση ασφάλειας στον επισκέπτη. Γνωρίζοντας πως θα βρεθώ μπροστά σε ένα υλοποιημένο οικογενειακό όνειρο της μητέρας της Ελένης, οι προσδοκίες μου «ντύνονται» με τρυφερότητα, με εκείνη την αίσθηση που αφήνει νοητά το αόρατο χάδι της μάνας. Είμαι σίγουρη πως κάθε μέρα στην κουζίνα της Ελένης και στη σάλα του Osteria Mamma είναι ένας φόρος τιμής στη μητέρα τους.
Το κτίριο που στεγάζει το εστιατόριο θυμίζει ιταλικό σπίτι εξοχής, ειδικά στο εσωτερικό του. Μας προτείνουν να δειπνήσουμε στην εσωτερική αυλή: τραπέζια κυρίως στρογγυλά με λευκά τραπεζομάντιλα, φυσικά κεριά και απαλό φωτισμό, όσο χρειάζεται για να αναδεικνύεται η ώχρα των τοίχων. Η υποδοχή από το προσωπικό είναι θερμή, καθόλου επιτηδευμένη. Οι περισσότερες είναι γυναίκες, σβέλτες, ευγενικές και άρτια εκπαιδευμένες να απαντούν σε κάθε απορία. Ανάμεσά τους διακρίνω τον Τηλέμαχο Παπανδρέα, σε ρόλο οικοδεσπότη που θέλει να σε «μεθύσει». Η παρουσία του είναι πιο ανάλαφρη, καθώς και ο ίδιος συμμετέχει στο ιταλικό, μεσαιωνικό θα έλεγε κανείς, όνειρο που αρμόζει σε μια osteria. Με μια εντυπωσιακή οινική λίστα είναι αποφασισμένος να μας ταξιδέψει στην Ιταλία.
Το καλωσόρισμα έρχεται με την περίφημη μικρή τουρτιέρα με τρία είδη ψωμιού, συνοδευόμενα από τραγανά, ελαφρώς πικλαρισμένα λαχανικά και δύο κουταλιές ρικότα με μέλι. Στα ορεκτικά, τρία πιάτα: το ξακουστό gnocco fritto με μαγιονέζα τρούφας, μορταδέλα Μπολόνιας και παρμεζάνα – που μας προτείνουν να απολαύσουμε με το χέρι, σε μία μπουκιά αν γίνεται· ο μαριναρισμένος σολομός με παντζάρι, μπουράτα και λάδι βασιλικού – ένα πιάτο όπου κυριαρχεί η βουτυράτη γεύση της μπουράτας, που επισκιάζει ελαφρώς τον σολομό αλλά αφήνει μια θαλασσινή αλμύρα· και το αγαπημένο μου, το θρυλικό arancini carbonara. Μακράν το καλύτερο arancini που έχω δοκιμάσει στην Ελλάδα: τραγανό, με γέμιση αντάξια των προσδοκιών μου και μια αλμυρή crème anglaise πληθωρική και μερακλίδικη.
Στα κυρίως, δοκιμάσαμε Bucatini Cacio e pepe, βρασμένα άψογα al dente, με πεκορίνο και μαύρο πιπέρι· το tortelli με αστακό, ένα από τα πιο φινετσάτα πιάτα του μενού, που σου θυμίζει πως η “nonna” παράδοση μπορεί να συναντήσει το fine dining· και το doppio ravioli με ossobuco από τη μία πλευρά και μπεσαμέλ σαφράν από την άλλη, με scamorza και λάδι βασιλικού, μια πρωτόγνωρη γεύση που θα μου μείνει αξέχαστη.
Δοκιμάσαμε επίσης δύο πιάτα ημέρας: tortelli γεμιστό πατάτας με ραγού μπολονέζ Γένοβας – έντονο, με την επίγευση του δεντρολίβανου να γεννά γαστρονομικές ανησυχίες· και το polpette al sugo, μοσχαρίσια κεφτεδάκια σε κόκκινη σάλτσα με πέστο φιστικιού Αιγίνης, κρέμα παρμεζάνας και φρέσκο βασιλικό – ένα πληθωρικό πιάτο που σε κάθε μπουκιά σε προκαλεί να βουτήξεις ψωμί στη σάλτσα.
Το δείπνο ολοκληρώθηκε με δύο επιδόρπια: τιραμισού με μασκαρπόνε και παγωτό καφέ, και cavolini με κρέμα παστιτσέρα, σάλτσα καραμέλας και παγωτό αλατισμένης καραμέλας με κανέλα. Γλυκά αντιπροσωπευτικά της ιταλικής παράδοσης, που κερδίζουν αμέσως όποιον δηλώνει sweet tooth. Συνοδεύτηκαν ιδανικά από ένα ποτήρι Kabir Moscato di Pantelleria, με πλούσια φρουτώδη αρώματα, λευκά άνθη και νότες από φασκόμηλο και θυμάρι.
Φεύγοντας από το Osteria Mamma, ευγνώμων για την εμπειρία φιλοξενίας και τις γεύσεις της κουζίνας της Ελένης Σαράντη, χάρηκα πραγματικά για το οικογενειακό τους εγχείρημα. Είναι σημαντικό τα όνειρα – ακόμη κι αν είναι άλλων – να γίνονται πραγματικότητα. Σας προτρέπω να επισκεφτείτε το Osteria Mamma και να μυηθείτε κι εσείς σε μια παραδοσιακή ιταλική εμπειρία γεμάτη τρυφερότητα και οικογενειακή θαλπωρή.
