Νέα γενιά και υψηλή γαστρονομία

Πως μου ήλθε; Πολύ απλά επειδή στο χώρο του ποιοτικού φαγητού το κλίμα είναι στραβό εδώ και πολλά χρόνια. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι καταναλωτές που πραγματικά ξέρουν τι πάνε να φάνε και εκτιμούν τις προσπάθειες ενός σεφ να δώσει κάτι πρωτότυπο και καινούργιο που ξεφεύγει από την πεπατημένη είναι ελάχιστοι. Το κακό είναι ότι καθώς μία νέα γενιά που άρχισε να αυτονομείται από τους γονείς τους και να συχνάζει σε εστιατόρια της επιλογής της στις αρχές της περασμένης δεκαετίας (σήμερα με ηλικίες μεταξύ 25 και 35 ετών) μεγάλωσε έχοντας σαν κύριο καθημερινό φαγητό τις πίτσες τα χάμπουργκερ και τα σουβλάκια, σε αντίθεση με τις παλιότερες γενιές που μεγάλωσαν μέσα σε οικογένειες παραδοσιακού τύπου στις οποίες υπήρχαν γιαγιάδες η μανάδες που μαγείρευαν και που το κυριακάτικο τραπέζι ήταν κάτι σύνηθες. Νομίζω ότι δεν θα διαφωνήσει κάνεις ότι αυτό το περιβάλλον ήταν το μεγάλο αλλά και μοναδικό σχολείο το οποίο μας μάθαινε τι σημαίνει ποιοτικό φαγητό και εξοικείωνε τον ουρανίσκο μας με αυτό. Ήταν επομένως φυσικό επόμενο εμείς οι πιο παλιοί να έχουμε κάποια στοιχειώδη εφόδια για να πάμε παραπέρα. Σήμερα αυτή η στοιχειώδης εκπαίδευση δεν υπάρχει. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε μία έρευνα που έκανα συζητώντας με πάνω από 50 παιδιά και νέους ηλικίας 20 έως 25 ετών ελάχιστοι απο αυτούς είχαν μία στοιχειώδη (στην καλύτερη περίπτωση) εμπειρία που μπορούσε να τους βοηθήσει να εκφραστούν στην ερώτηση του τι σημαίνει ποιοτικό φαγητό. Οι περισσότεροι μάλιστα δεν είχαν πάει ποτέ του σε κανένα από τα εστιατόρια που βραβεύονται από τους σχετικούς θεσμούς και δεν ήταν λίγοι που τοποθετήθηκαν χλευαστικά για χώρους οι οποίοι έχουν δρέψει και δρέπουν δάφνες ποιότητας. Γιατί τα λέω όλα αυτά.Μα για τον απλούστατο λόγο ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται άπειρες συζητήσεις για τις δύσκολες ώρες που περνάει ο χώρος της εστίασης για τις τεράστιες δαπάνες με τις οποίες είναι φορτομένο ένα εστιατόριο και λοιπά. Κανένας όμως δεν άνοιξε μία συζήτηση για τους νέους οι οποίοι εδώ και 10-15 χρόνια τροφοδοτούν πελατειακά τα εστιατόρια και οι οποίοι για τους λόγους που προανέφερα δεν έμαθαν ποτέ τους τι σημαίνει ποιοτική γεύση και πολλοί από αυτούς αδυνατούν να καταλάβουν γιατί να πάρουν μία μερίδα μακαρόνια σε ένα εστιατόριο και να την πληρώσουνε 15-20 € όταν μπορούν να πάρουν ένα κυπελλάκι από το σουπερμάρκετ να το ανοίξουν να του ρίξουν λίγο ζεστό νερό μέσα και να απολαύσουν την μακαρονάδα που θα προκύψει.Το παράδειγμα ίσως είναι λίγο ακραίο, περιγράφει όμως ακριβώς όχι απλά τι συμβαίνει σήμερα αλλά και το χειρότερο που θα συμβεί στο μέλλον .Προφανώς αυτό το κειμενάκι δε γράφεται για να προτείνει λύσεις για τις οποίες χρειάζεται μεγάλη συζήτηση και πολύ μελάνι που πρέπει να χυθεί, απλά γράφεται για να προβληματίσει τους λίγους που εξακολουθούν να ενδιαφέρονται με την ελπίδα ότι μπορεί να ανοίξει κάποια συζήτηση χωρίς να μπορώ να απαντήσω αν θα δώσει και λύσεις.