Αγαπώ πολύ το καλοκαίρι. Το αλατισμένο σώμα μετά την πρώτη βουτιά, τις γρανίτες, τα θερινά σινεμά, τις συναυλίες, ακόμα και την άμμο που μπλέκει στα δάχτυλα. Δεν είμαι φαν του χειμώνα, των ζεστών τζάκετ και του θρονιάσματος στον καναπέ ακόμα κι αν πρόκειται μπροστά να έχει τζάκι. Αν κάτι λαχταρώ όμως αυτήν την εποχή είναι τα κλειστά θέατρα και όλη η ιεροτελεστία που τα συνοδεύει.
Βρέθηκα τις προάλλες στο Θέατρο Παλλάς και θυμήθηκα όλα αυτά που αγαπώ στην έναρξη της θεατρικής σεζόν. Όλα ξεκινούν πολύ πριν βρεθείς μπροστά στην σκηνή: “Πού παίζει ο αγαπημένος μου ηθοποιός”, “Τι ανεβάζει φέτος αυτός ο σκηνοθέτης που με εξέπληξε πέρυσι”, “Ποια είναι η παράσταση που έσπασε το φράγμα του μάρκετινγκ και συζητιέται από στόμα σε στόμα ως άχαστη;”, “Αξίζει να δω κι αυτήν τη δουλειά που έχει διφορούμενες κριτικές;”, “Και ποια δεν πρέπει να χάσω από τα Δευτερότριτα;” Όλες αυτές οι ερωτήσεις που κάνεις στον εαυτό σου ή σε άλλους θεατρόφιλους είναι η αρχή του νήματος.
Έπειτα η προετοιμασία. Το να σκεφτείς τι θα φορέσεις -αγαπώ τους μεγαλύτερους ανθρώπους που καλοντύνονται για το θέατρο, σαν σεβασμό προς τους καλλιτέχνες- το να ψάξεις εστιατόριο για πριν ή μετά, και να προνοήσεις για το πάρκινγκ που θα αφήσεις το αμάξι να μην κλείνει νωρίς για να πιεις κι ένα ποτό μετά.
Και φυσικά το ίδιο το θέατρο. Τα εισιτήρια από το ταμείο -μισώ τα online-, το φουαγιέ, το τελευταίο τσιγάρο πριν μπείτε μέσα, το πρόγραμμα της παράστασης, οι άνθρωποι που σε υποδέχονται στην ταξιθεσία, το κάθισμα, η βελούδινη κουρτίνα στα μεγάλα θέατρα, το ξύλινο παλιό πάτωμα στα μικρά, η μυρωδιά του χώρου, η ζεστασιά.
Αυτή η σχέση που αποκτάς για τα λεπτά που κρατάει η παράσταση με τους ηθοποιούς, τα σκηνικά, το κείμενο. Έπειτα η υπόκλιση, το χειροκρότημα, το άνκορ. Κι ακόμα η θεατρική τελετουργία δεν σταματά εκεί. Συνεχίζεται στο φαγητό ή μπροστά σε μία μπάρα με την ανάλυση του έργου κι έπειτα για μέρες στο μυαλό σου αν αυτό ήταν τέτοιο που άξιζε και σου άφησε κάτι.
Όλα αυτά είναι όσα αγαπάμε στην έναρξη της θεατρικής σεζόν, ειδικά μετά από τόσο καιρό που τα στερηθήκαμε λόγω πανδημίας.
Καλή θεατρική σεζόν λοιπόν, με ανοιχτά και γεμάτα θέατρα.
Το αξίζουν.
