Μικρό, κομψό και απέριττο, τo Simul είναι ένα εστιατόριο (bistrot για πολλούς), που απευθύνεται σε αυτούς που αγαπάνε ένα καλό φαγητό και απεχθάνονται τη δήθεν δημιουργικότητα και τις ταρζανιές στο πιάτο.
Τον χώρο, στον οποίο φιλοξενείται το Simul, τον γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια. Παλιότερα φιλοξενούσε ένα από τα πρώτα γαλλικά εστιατόρια της Αθήνας (το Le Prunier), στο οποίο είχα κάνει ορισμένα πολύ καλά δείπνα παρέα με τον Γιάννη Μπουτάρη και τον Παύλο Καρακώστα (Cellier), ο οποίος σήμερα δεν είναι μαζί μας. Τον Νίκο Θωμά τον γνώρισα όταν το Simul πήρε τη θέση του Prunier και άρχισε να γράφει τη δική του ιστορία. Σε ό,τι αφορά στην κουζίνα του, προφανώς την είχα δοκιμάσει δυο-τρεις φορές τα πρώτα χρόνια. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, λίγο ο φόρτος της δουλειάς, λίγο οι πολλές επισκέψεις σε εστιατόρια, λίγο τα ταξίδια και η καραντίνα δεν μου άφησαν χρόνο για να ξαναπάω. Παρόλα αυτά, την πορεία του εστιατορίου την έχω παρακολουθήσει και την έχω συζητήσει αρκετές φορές με φίλους και συνεργάτες. Ο κύριος λόγος, όμως, που με έκανε να επισκεφτώ πρόσφατα το Simul είναι το γεγονός ότι, τόσο η εικόνα που είχα από το εστιατόριο από τις παλιές μου επισκέψεις, όσο και η εντύπωση που είχα από την πορεία του μέχρι σήμερα, κυρίως από συζητήσεις με φίλους, με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το Simul ανταποκρίνεται στον τύπο εστιατόριου, που καλείται να παίξει σημαντικό ρόλο στα χρόνια που έρχονται. Είναι πλέον προφανές ότι η εποχή της υψηλής γαστρονομίας έχει περάσει και έχει πάψει πλέον να απασχολεί τον πολύ κόσμο. Η νέα γενιά, η οποία σταδιακά παίρνει τη θέση που της αναλογεί σαν πελατεία των χώρων εστίασης, έχει γαλουχηθεί στα χάμπουργκερ, στις πίτσες και τα σουβλάκια και δε δίνει ιδιαίτερη σημασία στην υψηλή μαγειρική, την οποία δεν μπορεί καν να αντιληφθεί, γιατί δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις, ακριβώς γιατί μεγάλωσε τρώγοντας αυτά που προανέφερα. Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας.
Εν αρχή, λοιπόν, ην ο χώρος, όπως θα έλεγαν και οι πρόγονοί μας. Είναι λιτός, χωρίς διακοσμητικές εξτραβαγκάντζες, πολύ φιλικός και γενικά ευχάριστος. Το Simul έχει και ένα εξωτερικό κηπάκι, το οποίο φιλοξενεί μερικά τραπέζια το καλοκαίρι και συμπληρώνει την εικόνα. Το κοινό, καλοβαλμένες αστικές νεαρές ηλικίες, επιβεβαιώνει ως ένα βαθμό τα όσα προανέφερα για τις συνήθειες και τις ανάγκες των πελατών νέας γενιάς. Σε ό,τι αφορά στην κουζίνα τώρα, χωρίς σε καμία περίπτωση οι προτάσεις που κάνει το μενού να είναι κλασικές και συνηθισμένες, χαρακτηρίζεται από νεωτεριστικές παρεμβάσεις, οι οποίες, όμως, σχεδόν σε καμία περίπτωση δεν κάνουν το περιεχόμενο των πιάτων δυσνόητο ούτε μασκάρουν τα χαρακτηριστικά της κυρίας πρώτης ύλης, εκτός από μία εξαίρεση (παλαμίδα). Επίσης, παρά το γεγονός ότι πολλοί χαρακτηρίζουν την κουζίνα ελληνική, δεν μπορώ να συμφωνήσω απόλυτα μαζί τους. Σίγουρα έχει ορισμένα πιάτα πολύ ελληνικά, όπως, επί παραδείγματι, η ρεβιθάδα της Σίφνου με το μεδούλι. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το α λα καρτ μενού προτείνει 10 περίπου πιάτα και ότι το σετ μενού, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην εκφώνηση των πιάτων, δεν σε προδιαθέτει για κάτι ελληνικό, για να μπορούμε να μιλήσουμε για ελληνική κουζίνα, στο Simul θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερα πιάτα στο a la carte, τα οποία να παραπέμπουν στην ελληνική κουζίνα. Να σημειώσω εδώ ότι όταν λέμε ελληνική κουζίνα, δεν εννοούμε ένα φαγητό για την παρασκευή του οποίου χρησιμοποιούμε ελληνικά προϊόντα, αλλά ένα φαγητό, του οποίου η γεύση και τα αρώματα παραπέμπουν στην συλλογική μας μνήμη για τη γεύση και τα αρώματα μιας εθνικής κουζίνας, που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στην μνήμη μας. Αυτό λείπει, όπως λείπει και από την συντριπτική πλειοψηφία των εστιατορίων, που διαλαλούν την ελληνικότητα της κουζίνας που σερβίρουν. Αυτό που είναι υπέρ στην πρόταση που κάνει το εστιατόριο είναι, όπως προανέφερα, το κατανοητό περιεχόμενο των πιάτων, η μη βαρυφορτωμένη σύνθεσή τους και σε τελευταία ανάλυση, το ενδιαφέρον γευστικό αποτέλεσμα, που δείχνει ότι η κουζίνα ξέρει και διαχειρίζεται τα υλικά που έχει στη διάθεσή της. Προφανώς, όπως καταλάβατε, θεωρώ κορυφαία πιάτα τη ρεβιθάδα, τον κόκορα (τραχανάς) και τέλος, την παλαμίδα, παρά το γεγονός ότι η γεύση του ψαριού δε φαίνεται ξεκάθαρα στο πιάτο. Δοκίμασα κι άλλα πιάτα αλλά δεν έχει κανένα νόημα να σας κουράσω με περιγραφές. Το γεγονός παραμένει. Η κουζίνα του Simul είναι κατανοητή, νόστιμη με λίγες εξαιρέσεις και ευχάριστη.Κατά συνέπεια, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που την κάνουν κατανοητή σε ένα νεανικό κοινό με χαμηλού επιπέδου γευστική παιδεία για τους λόγους που προαναφέραμε.
Με βάση όλα αυτά, το συμπέρασμα βγαίνει εύκολα. Το Simul είναι ένα ενδιαφέρον εστιατόριο με κατανοητή, καλή κουζίνα και ένα περιβάλλον που κάνει ευχάριστη την παραμονή. Ταυτόχρονα, προτείνει και ενδιαφέροντα κοκτέιλ, κάτι που τον τελευταίο καιρό έχει γίνει συνήθεια για πολλά εστιατόρια. Το προτείνω.
Simul
Σύγχρονη κουζίνα (Ελ/κες επιρροές)
Υψηλάντου 63, Κολωνάκι
Τηλ: 2107224737
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤ: Βράδυ/Κυρ-Δευτ κλειστά
Τιμη:40-75€ (χωρίς το κρασί)
