Ένα μη αναμενόμενο εστιατόριο στη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης.
Γράφει ο Γιάννης Πορτάλης
Χωρίς καμιά αμφιβολία η νέα παραλία της Θεσσαλονίκης είναι ένας από τους πιο όμορφους περιπάτους ελληνικής πόλης δίπλα στη θάλασσα. Ο περιπατητής έχει μια σειρά από καταπράσινα πάρκα από τη μία μεριά, που χωρίζουν την παραλία από την Λεωφόρο Αλεξάνδρου και από την άλλη, την απέραντη θάλασσα. Εκτός όμως από τα πάρκα και τα σημεία ξεκούρασης που χαρακτηρίζουν την περιοχή, έχει και τη δυνατότητα να επισκεφθεί σημεία φαγητού με νόστιμες προτάσεις και ενδιαφέρον. Φυσικά, σε μια περιοχή σαν αυτή είναι αναμενόμενο το στίγμα να δίνουν προτάσεις με διεθνές πρόσημο και με ναυαρχίδα το γνωστό τοις πάσι Salonica του Μακεδονία Παλλάς. Δεν θα ντραπώ να σας πω ότι το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να βρω στη συγκεκριμενη περιοχή, είναι ένας χώρος αφιερωμένος στην υπηρεσία της ελληνικής κουζίνας. Έτσι, όταν πριν από μερικές μέρες ένας καλός φίλος μού μίλησε για την Paramythia, με έπεισε εύκολα ότι άξιζε τον κόπο να της αφιερώσω ένα βράδυ, όπερ και εγένετο.
Η Paramythia (δεν ξέρω αν παραπέμπει στην γνωστή πόλη της Ηπείρου ή στα παραμύθια) είναι ένας μεγάλος χώρος (εστιατόριο-ταβέρνα, θα μπορούσαμε να πούμε), ο οποίος υπηρετεί την ελληνική κουζίνα σε όλα της τα σημεία. Ορεκτικά, μαγειρευτά και ψητά στον ξυλόφουρνο είναι στη διάθεση του πελάτη, έτοιμα να καλύψουν κάθε ανάγκη με ελληνικό πρόσημο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το πρώτο μεγάλο ατού της Paramythia είναι ότι συνδυάζει το πράσινο με το μπλε. Από τη μια μεριά, η θέα του Θερμαϊκού με την απεραντοσύνη της ξεκουράζει το μάτι και σε προσκαλεί να καθίσεις και να την απολαύσεις. Από την άλλη μεριά, το πράσινο σε περιτριγυρίζει. Αν πάλι ο καιρός δεν επιτρέπει τα τραπεζάκια έξω, η μεγάλη αίθουσα με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε παραδοσιακή ταβέρνα αλλά και με αστικό στήσιμο που την κάνει κατάλληλη για όλα τα γούστα, είναι επίσης φιλική και φιλόξενη. Αναφερόμενος στο κοινό, το οποίο ιδιαίτερα τα Σάββατα και τις Κυριακές (ειδικά μάλιστα αν ο καιρός είναι καλός) γεμίζει τον χώρο, θα έλεγα ότι είναι ένα καλό μίγμα με αστικές καταβολές, τα συστατικά του οποίου ξεκινούν από ελληνικές παρέες casual shic και καταλήγουν σε οικογένειες και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Σε ό,τι με αφορά, το μείγμα φαγητό-περιβάλλον είναι ενδιαφέρον και προκλητικό για κάποιον που αναζητά ελληνικές γεύσεις.
Ξεφυλλίζοντας το μενού, το συμπέρασμα βγαίνει άμεσα και είναι αναμφισβήτητο. Οι προτάσεις του Paramythia διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες: oρεκτικά, μαγειρευτά και ψητά- ξυλόφουρνος κλπ. Περιττό να σας πω ότι δοκίμασα πολλά. Δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες αλλά, όπως θα διαπιστώσετε, το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα. Παρά το γεγονός ότι ο χώρος είναι καινούριος και, όπως πάντα, χρειάζεται ένα σχετικό χρονικό διάστημα για να βρει τα πατήματα του, σε ό,τι αφορά στα ορεκτικά μπορώ να πω χωρίς κανέναν δισταγμό ότι στέκονται στο ύψος της ποιότητας, που αναζητά κάποιος που ενδιαφέρεται μόνο για καλό φαγητό. Ειδικά τα φρέσκα φασολάκια στον ξυλόφουρνο, αλλά και η κοπανιστή, τιμούν το τραπέζι πάνω στο οποίο τοποθετούνται. Ανάλογη είναι και η εικόνα σε ό,τι αφορά στα παϊδάκια και τα κεμπάπ. Το συκώτι, θα μπορούσα να πω ότι είναι πολύ καλό αν έλειπε το μπαλσάμικο, το οποίο είναι απολύτως αχρείαστο. Τέλος, στα μαγειρευτά, το κριθαράκι είναι πραγματικά νόστιμο ενώ οι παπαρδέλες με ουρά μοσχαριού θα μπορούσαν να είναι ενδιαφέρουσες εάν ήταν ντυμένες με περισσότερη (ίσως και λίγο πιο πικάντικη) σος τυριού, όχι ομως γλυκειάς γραβιέρας. Νομίζω όμως ότι, για ένα εστιατόριο με πολύ λίγο χρόνο ζωής στην πλάτη του, δε χρειάζεται να γκρινιάζουμε. Αυτό που χρειάζεται είναι χρόνος για να βρει, όπως είπαμε, τα πατήματά του. Άφησα για το τέλος τα επιδόρπια και κυρίως ένα πολύ καλό κιουνεφέ, τον οποίο αξίζει τον κόπο να βάλετε στο τραπέζι σας.
Μετά απ’ όλα αυτά θα συμφωνήσετε κι εσείς ότι το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα: η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Και αν υπάρχουν μερικά σύννεφα, οι έχοντες την ευθύνη της κουζίνας μπορούν εύκολα να τα κάνουν να σκορπίσουν.
