Ένας γυναικείος μονόλογος που γράφτηκε από τη Λένα Κιτσοπούλου το 2009 για το Εθνικό Θέατρο, ξεσηκώνει το κοινό σε μια παραστάση που παρουσιάζει η Μαρία Σολωμού, Δευτερότριτα στο θέατρο Μικρό Χoρν.
«Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α. σημαίνει: Μην Αντιστέκεσαι, Ισοπεδώσου, Ρίξε Ολοκληρωτικό Ύπνο, Λυτρώσου, Αυτοκτόνα.
Είναι το θαυματουργό χάπι που παίρνεις μια και τελειώνεις».
Το έργο παρουσιάστηκε το 2009 στο Εθνικό και τη «Μαιρούλα» υποδύθηκε η Μαρία Πρωτόπαππα με μια αλησμόνητη ερμηνεία μέσα σε ένα μικρό κουζινάκι. Ο μονόλογος γραμμένος από ένα πολυτάλαντο πρόσωπο, τη Λένα Κιτσοπούλου.
Η Λένα είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση που έχει ξεσηκώσει εναντίον της κάθε λογής συντηρητικούς, τους οποίους δε σταματά να προκαλεί. Όμως παραμένει πιστή σ’ αυτά που πιστεύει και θέλει να εκφράσει, διατηρεί την καυστική και ενοχλητική γλώσσα της και έχει ξεσηκώσει θύελλα εναντίον της, με αφορμή την παράσταση «Σφήκες» στην Επίδαυρο. Αλλά έχει και φανατικούς υποστηρικτές λόγω του καυστικού της χιούμορ και του τρόπου που σχολιάζει το σύστημα, τον ρατσισμό και τον φανατισμό. Της δίνουν το χαρακτηρισμό αιρετική, καθώς είναι μια περσόνα, που δύσκολα μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος και να εμβαθύνει σε όσα πρεσβεύει και θέλει να μας μεταδώσει η Κιτσοπούλου.
Την παράσταση πήγα να δω με την παρακίνηση μιας φίλης.Τα δημοσιεύματα που ασχολούνταν με τη γυμνή εμφάνιση της Σολωμού στην παράσταση, ούτε τα είχα διαβάσει, ούτε βέβαια θα αποτελούσαν κίνητρο για να τη δω. Παρακολουθώντας την πορεία της Σολωμού χρόνια, μέσα από σήριαλς και στα τελευταία podcasts που ανεβάζει, έχω σχηματίσει εικόνα και θεωρώ ότι διαφέρει από άλλες ηθοποιούς της ίδιας γενιάς. Είναι το αντράκι… ο μάγκας… που δεν έχει ανάγκη κάποιον πάνω από το κεφάλι της, που ξέρει τι θέλει και πως να το κερδίσει! Μιλάει με αυθάδεια και λίγο αθυρόστομα και κάνει την κάθε γυναίκα να ταυτίζεται και να ακούει μέσα από τα λόγια της, τον εαυτό της. Όσα θα φοβόταν ή θα ντρεπόταν να ξεστομίσει, η Σολωμού τα λέει έξω από τα δόντια.
Το θέατρο Δευτέρα βράδυ γεμάτο και το κοινό κυρίως γυναικείο.
Η Σολωμού δίνει μια άλλη εικόνα στο έργο – ίσως αρκετά διαφορετική από αυτό που είχε φανταστεί η Κιτσοπούλου όταν έγραφε τον μονόλογο – πολύ πιο σέξυ. Μπαίνει στην αίθουσα τυλιγμένη με μια πετσέτα και ζητάει από το κοινό να τη βοηθήσει να μαζέψει μια μπουγάδα με εσώρουχα, που είναι απλωμένη πάνω από τις θέσεις των θεατών. Στη συνέχεια ανεβαίνει στη σκηνή που είναι ένα μπάνιο με μια μεγάλη μπανιέρα καταμεσής της σκηνής, όπου μένει γυμνή και κάνει μπάνιο μπροστά στο κοινό, έχοντας μια κουρτίνα τραβηγμένη μπροστά της. Στη συνέχεια φοράει μια περούκα ξανθιά, τύπου Μέριλιν Μονρόε και περιμένει τον εραστή της, που δε θα εμφανιστεί φυσικά ποτέ στη σκηνή, καθώς έχουμε να κάνουμε με μονόλογο επί σκηνής, αλλά θα τον γνωρίσουμε μέσα από την περιγραφή της «Μαιρούλας». Για μένα η περσόνα Μαρία Σολωμού ήρθε κουτί στο προφίλ του ρόλου που θέλει να αποδώσει η Κιτσοπούλου. Μια γυναίκα χωρίς ταμπού που με απόλυτη ελευθερία μιλά για τους άντρες και το σεξ. Κάποιοι κάνουν τη σύγκριση με τον ρόλο, όπως είχε αποδοθεί από τη Μαρία Πρωτόπαππα και πιστεύουν ότι η «Μαιρούλα» που υποδύεται η Σολωμού είναι απλά ένα μονόλογος που διασκεδάζει το θεατή χωρίς να εμβαθύνει. Κι όμως, μέσα από τα λόγια της και το δικό της, λίγο «υστερικό» θα έλεγα τρόπο απόδοσης, μπορεί να κάνει τον θεατή να φύγει από τη χαλαρή διάθεση και να την ακολουθήσει στην απόγνωση, που την οδηγεί στην αυτοκτονία. Αλλά χωρίς να βαρύνει το κλίμα. Μην ξεχνάμε ότι έχουν περάσει 15 χρόνια από την πρώτη εκείνη παράσταση. Το σημερινό κοινό έχει περάσει μέσα από μια πανδημία και έχει διαφορετικές προσλαμβάνουσες.
Άρα περιμένει να πάρει κάτι άλλο μέσα από έναν θεατρικό μονόλογο.
Θέατρο Μικρό Χορν
Εισιτήρια: more.com
