Το εστιατόριο που έκανε τόσο θόρυβο όταν άνοιξε, ιδωμένο μέσα από το πρίσμα της σκόνης που έχει καθήσει και της μιντιακής ησυχίας που επικρατεί.
Είναι μέρος του παιχνιδιού να επιδιώκεται ο μιντιακός θόρυβος με κάθε άνοιγμα νέου εστιατορίου. Ειδικά όταν ιδιοκτήτης είναι κάποιος, ο οποίος διαθέτει ήδη το δικό του αποτύπωμα στα μέσα και δη αυτά του lifestyle, τότε ο θόρυβος είναι εγγυημένος και ενίοτε εκκωφαντικός. Συχνά, όταν ο θόρυβος καταλαγιάσει και το fully booked περιοριστεί στο Παρασκευοσάββατο, μετά στο Σάββατο και τέλος στο μήνα που δεν έχει Σάββατο, αυτό που μένει είναι η πραγματική δυναμική του εστιατορίου. Άλλοτε η δυναμική αυτή περιορίζεται στους όσους λίγους αναγνωρίζουν τη γαστρονομική αξία του φαγητού που προσφέρεται και άλλοτε δεν αγγίζει ούτε αυτούς τους ακούραστους αναζητητές της γεύσης. Υπό αυτό το πρίσμα, η περίπτωση του Gallina έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. 
Το εστιατόριο βρίσκεται σε μια μικρή πλατεία στο Κουκάκι, μια από τις πιο trendy γειτονιές της πρωτεύουσας, η οποία έχει καταστεί must για όσους έχουν στη διάθεσή τους το χρόνο και το χρήμα που απαιτείται για να νιώσουν και αυτοί με τη σειρά τους trendy. Το εσωτερικό του καλαίσθητο και minimal, με εμφανή την πρόθεση να δημιουργήσει προσδοκίες μιας υψηλής εστιατορικής εμπειρίας. Η ανοιχτή κουζίνα επιτρέπει στον επισκέπτη να νιώσει μέρος της δημιουργικής διαδικασίας, η οποία συντελείται με αφοσίωση από τον Head Chef Χρήστο Χίττο και την ομάδα του. Το προσωπικό της σάλας, χαλαρό και casual, λόγω μειωμένης κίνησης την βραδιά που πήγαμε, διαθέτει γνώση των πιάτων, καθώς και χιούμορ. Η αίσθηση που αποκομίσαμε από τους λιγοστούς πελάτες των άλλων τραπεζιών ήταν πως, ναι μεν ο θόρυβος και η σκόνη, μετά από περίπου έναν χρόνο από το άνοιγμα, προφανώς έχουν κοπάσει, όμως το κοινό που έρχεται στο Gallina μια Τρίτη βράδυ, είναι εκεί για τη γαστρονομική εμπειρία και όχι to see and to be seen.
Στο δια ταύτα τώρα, η γαστρονομική πρόταση του βραβευμένου με αστέρι Michelin (για άλλο εστιατόριο) Executive Chef Παύλου Κυριάκη, διαθέτει πολυσυλλεκτικές γευστικές αναφορές, που όλες μαζί διαμορφώνουν ένα μενού με ιδιαίτερο χαρακτήρα, που όμως δεν ακολουθεί πετατημένες νόρμες. Η παρουσία διαλεχτών πρώτων υλών στο μενού συνυπάρχει με στοιχεία επιτηδευμένου εντυπωσιασμού, τα οποία δικαιολογούν – εν μέρει- τις υψηλές τιμές. 
Στα όσα δοκιμάσαμε επικρατεί οργασμός δημιουργικότητας. Είναι ξεκάθαρη η ικανότητα του chef να κινείται με άνεση από κουζίνα σε κουζίνα και από το ένα μαγειρικό στιλ στο άλλο, δίνοντας ρεσιτάλ τεχνικής με ευανάγνωστη γαστρονομική πρόθεση. Στον τομέα της γευστικότητας, υπάρχει μια σχετική ανισορροπία. Ενώ μπορούμε να βρούμε πιάτα που υποστηρίζονται και από το γευστικό μέρος της υπόστασής τους, υπάρχουν άλλα, όπου το γευστικό σύνολο υπολείπεται της περιγραφής και της όποιας χρήσης ξεχωριστής πρώτης ύλης.
Σε κάθε περίπτωση, ξεχωρίσαμε το Λάχανο στα κάρβουνα με τηγανιτό μανιτάρι enoki και γλυκόξινη gastrique, όπου η διαχείριση του λάχανου και η ιδιαίτερη γευστικότητα της σάλτσας δημιουργούν ένα εντυπωσιακό γευστικό αποτέλεσμα, με απλά μεν υλικά, μεγάλης δε γαστρονομικής αξίας. Νόστιμο και το Ταρτάρ Μοσχαριού σε τερίνα πατάτας με φρέσκια τρούφα που έρχεται σε μορφή μπουκιάς, ενώ ειδική μνεία πρέπει να κάνουμε στο φιλέτο πάπιας με jus από την πάπια, που περιέχεται στην Πάπια. Ενώ στο πιάτο υπάρχουν και κάπως πιο αδιάφορα μέρη όπως το λουκάνικο από πάπια, τα συγκεκριμένα στοιχεία διαθέτουν γευστικό μεγαλείο.
Το Gallina είναι μια ειδική περίπτωση γαστρονομικής πρότασης στο εστιατορικό στερέωμα. Ενώ διαθέτει ξεκάθαρα ατού σε στοιχεία όπως η πρόθεση, οι τεχνικές και οι πρώτες ύλες, χρειάζεται ένα κάποιο fine tuning, ώστε το γευστικό αποτέλεσμα να είναι ανάλογο. Παρόλα αυτά, δεν εμπίπτει στις περιπτώσεις που προανέφερα, όπου αυτό που μένει όταν καταλαγιάσει ο θόρυβος είναι το τίποτα. Εδώ υπάρχει πολλή τροφή και για τέρψη, αλλά και για σκέψη. Επιφυλάσσομαι για επόμενη επίσκεψη και επανεκτίμηση.
