Την αγορά Μοδιάνο την είχα επισκεφθεί μια φορά πριν από αρκετά χρόνια. Ως ένα βαθμό λόγω του ονόματος και της ιστορικής σημασίας της και δευτερευόντως από περιέργεια για το τι ενδιαφέρον θα μπορούσε να βρει κάποιος εκεί. Ο θησαυρός ήταν άνθρακας και έκτοτε η λέξη Μοδιάνο δεν με ξανά απασχόλησε μέχρι τη στιγμή που έμαθα για το project του ομίλου Fais. Χωρίς καμία αμφιβολία μπορώ να πω ότι (σε ότι αφορά την πόλη της Θεσσαλονίκης και το συγκεκριμένο εγχείρημα) ο Σάμυ Φαϊς, ούτε λίγο ούτε πολύ παίζει το ρόλο τού από μηχανής θεού. Ως γνωστόν η Θεσσαλονίκη έχει χαρακτηριστεί από την Unesco «Πόλη Γαστρονομίας» και αυτό, πέρα από το ενδιαφέρον που μπορεί να έχει για τους εραστές της γεύσης, είναι και ένα διαπιστευτήριο που μπορεί να ανοίξει έτι περισσότερο τις πόρτες της οικονομικής ανάπτυξης. Χωρίς να επεκταθώ σε αναλύσεις που ξεφεύγουν από το στόχο του παρόντος, θα επαναλάβω αυτό που πολλές φορές έχω γράψει: η γεύση, εκτός από ευζωιστικό, είναι και οικονομικό αγαθό, μηχανισμός οικονομικής ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου για την ακρίβεια.
Όπως κάποιοι γνωρίζουμε, η γαστρονομία, το φαγητό πιο απλά, στηρίζεται σε δύο άξονες: την ποιοτική πρώτη ύλη και την τεχνική/ δημιουργική παρέμβαση του ανθρώπου, που με τον συνδυασμό ποιοτικών υλικών και τη σωστή χρήση της θερμότητας ή του ψύχους, δημιουργεί διακεκριμένα γευστικά φαγητά. Αυτά σε συνδυασμό με την πρώτη ύλη λειτουργούν ως εφαλτήριο οικονομικής ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο ενδιαφέρον και η οικονομική σημασία της «επανίδρυσης» (περί αυτού πρόκειται) της Αγοράς Μοδιάνο με μια προϋπόθεση. Τόσο η ιδιωτική πρωτοβουλία (δεν αναφέρομαι μόνο στον όμιλο Φαϊς ) όσο και η περιφερειακή διοίκηση θα σκεφτούν και θα πράξουν τα πρέποντα, για να υπάρξει το ζητούμενο αποτέλεσμα.
Ίσως αρκετοί να σκεφτούν «σιγά, μια αγορά τροφίμων είναι, τι έγινε;». Θα υπενθυμίσω λοιπόν το εξής. Στον Ευρωπαϊκό χώρο (και όχι μόνο) υπάρχουν αγορές σε κλειστούς ή ανοικτούς χώρους, δημόσιους ή ιδιωτικούς (κλειστού τύπου πολυκαταστήματος) που αποτελούν τουριστικό αξιοθέατο και φέρνουν τον επισκέπτη, τουρίστα και κάτοικο σε επαφή με τοπικά προϊόντα και γεύσεις. Μέσω αυτού, τον κάνουν κοινωνό μιας πτυχής πολιτισμού και παράδοσης που πολλοί, οι περισσότεροι ίσως, παραγνωρίζουν και αντιπαρέρχονται. Αγορές όπως η Boqueria στη Βαρκελώνη, η Borough Market στο Λονδίνο, ο Dallmayr στο Μόναχο, ο Peck στο Μιλάνο ή το Bon Marche στο Παρίσι, λένε πολύ περισσότερα για το τι μπορεί να είναι η Μοδιάνο από όσα γράφονται εδώ. Εδώ ακριβώς λοιπόν βρίσκεται το μεγάλο ενδιαφέρον και η σημασία της αναγέννησης, της πιο επώνυμης ίσως αστικής αγοράς τροφίμων των Βαλκανίων. Από τη γρήγορη πρώτη επίσκεψή μου πριν μερικές ημέρες, η διαπίστωση έχει ένα ισχυρό θετικό πρόσημο. Αυτό κατά κύριο λόγο οφείλεται στον όμιλο Φαϊς. Απομένει να πράξουν το ίδιο και οι ένοικοι των καταστημάτων. Εδώ όμως ανοίγει ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που απαιτεί ιδιαίτερη προσέγγιση και σχεδιασμό. Για την ώρα και λόγω της εορταστικής περιόδου, θεωρώ σχεδόν καθήκον για τους Θεσσαλονικείς που σέβονται την ιστορία της πόλης τους, αγαπάνε την ποιότητα και νοιάζονται για την τοπική, οικονομική ανάπτυξη, να τιμήσουν τη συγκεκριμένη προσπάθεια. Εκτός όλων των άλλων θα έχουν την ευκαιρία να στολίσουν τα γιορτινά τους τραπέζια με λιχουδιές, που ίσως τους βοηθήσουν να καταλάβουν ακόμα περισσότερα από όσα αναφέρονται σε αυτό το σημείωμα.
