Ο Άνταμ Κοντοβάς, για μια ακόμα φορά, κάνει αυτό που μας έχει συνηθίσει. Κατεβάζει ιδέες, μας σερβίρει και με πολλές από αυτές κάνει την έκπληξη.
Ο Άνταμ Κοντοβάς ξεκίνησε στον παλιό Βασίλαινα του Πειραιά. Είχα ακούσει για αυτόν τα μύρια όσα και, παρά τις αμφιβολίες μου (πρώτη φορά που τον γνώρισα), μου έφερε στο τραπέζι πιάτα, που δύσκολα θα έλεγε κάποιος ότι βγήκαν από τα χέρια πρωτάρη. Αν και νεαρός, έχει διαμορφώσει μια δική του άποψη για την κουζίνα και την υπηρετεί με συνέπεια, αρέσει δεν αρέσει.
Με τον ίδιο τρόπο κινείται και τα καταφέρνει και στο Ex Machina. Ο χώρος, ισόγειο μιας πολυκατοικίας, έχει μια βιομηχανική αύρα και μια ανοιχτή κουζίνα, που επιτρέπει στους πελάτες να παρακολουθούν τον χορευτικό τρόπο, με τον οποίο κινούνται τα παιδιά της brigade με την μπαγκέτα του Άνταμ να τους κατευθύνει. Η εικόνα είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα και θα έλεγα το ίδιο και για το μενού, το οποίο κάνει προτάσεις που τις δοκιμάζεις και λες θα ξανάρθω, αλλά έχει και πιάτα, τα οποία εύκολα μπορείς να τα χαρακτηρίσεις αδιάφορα.
Το μενού, προφανώς με διεθνές πρόσημο, χαρακτηρίζεται κυρίως από μια fusion αίσθηση. Από τα πιάτα που δοκίμασα, τις εντυπώσεις κέρδισαν κατ’ αρχήν τα εξαιρετικά ψημένα χτένια, που δένουν απόλυτα με το ψητό παντζάρι, ενώ το σύνολο ντύνεται από την καπνιστή σος και τις νύξεις του γκουαντσιάλε. Εξίσου ενδιαφέρουσες είναι και οι γαρίδες ταρτάρ, ένα πιάτο γεμάτο δροσιά, αρωματικό και με πικάντικη αίσθηση, καθώς και το σαγανάκι που έχει ένα δικό του χαρακτήρα.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, η ομελέτα με μπλε καβούρι, αυγοτάραχο και μπισκ, για την οποία πολλοί γνωστοί έχουν εκφραστεί με κολακευτικό τρόπο, για μένα τουλάχιστον ήταν κατώτερη των δυνατοτήτων του Άνταμ. Αδύναμη γεύση και συγκεχυμένα αρώματα δίνουν ένα σύνολο, το οποίο σίγουρα χρειάζεται βελτίωση.
Το μενού κάνει κι άλλες προτάσεις, από τις οποίες δοκίμασα αρκετές και οι οποίες σε γενικές γραμμές στέκονται σε ένα καλό επίπεδο. Οι κάποιες αδυναμίες, που ενδεχόμενα υπάρχουν για μερικούς, είναι όντως υπαρκτές, ενώ για άλλους αποτελούν πλεονέκτημα για το πιάτο. Έτσι κι αλλιώς, ο Κοντοβάς έχει μια ιδιαίτερη προσέγγιση σε ό,τι αφορά την γεύση και την τεχνική του, η οποία είναι σαφώς ενδιαφέρουσα, ακόμα κι αν κάποιες φορές σε ορισμένα πράγματα δε σε βρίσκει σύμφωνο.
Από τα γλυκά ξεχώρισα το cheese cake με παγωτό βανίλια και κάρδαμο. Ενδιαφέρον ηταν και το Tiramisu. Για το Εx Machina θα έλεγα ότι είναι ένα εστιατόριο που αξίζει την προσοχή σας και μόνο αφού το δοκιμάσετε, θα αποφασίσετε τι θα κάνετε στο μέλλον.
