Το εστιατόριο του Κολωνακίου που σύστησε το παιχνίδι της κρεατοφαγίας σε ένα κοινό που αντιλαμβάνεται τη διαδικασία του dining ως αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής του θέσης, έχει να πει περισσότερα από όσα προστάζει το φαίνεσθαι. 
Η κρεατοφαγία είναι μια συνήθεια που στο παρελθόν αποτέλεσε αντικείμενο αποστροφής και χλεύης από όσους θεωρούσαν ότι οι μπριζόλες, τα παϊδάκια και τα μπιφτέκια δεν είναι τίποτα άλλο παρά άτεχνες μαγειρικές απόπειρες που λίγη σχέση έχουν με τη θεώρηση του φαγητού που διαθέτουν οι άνθρωποι μια κάποιας κλάσης. Οι συγκεκριμένοι, αρκούνταν σε μια entrecote ή ένα φιλέτο, το οποίο συνήθως δέσποζε ως κορονίς στα μενού των ακριβών εστιατορίων των 80s, των 90s και των 00s. Οι ίδιοι άνθρωποι, στο τσακίρ κέφι τους, μπορεί να έκαναν μια σύντομη εξόρμηση μέχρι τα βλάχικα ή το Καπανδρίτι, την οποία και αντιμετώπιζαν ως μια φολκλορική, τρόπον τινά, παρέκκλιση από το σίγουρα υψηλότερο status στο οποία κανονικά αναπάυονταν. 
Μετά ήρθαν οι κοπές και τάραξαν τα ήσυχα νερά της εγχώριας κρεατοφαγίας. Ξαφνικά, όσοι μέχρι πρότινος αντιμετώπιζαν το συγκεκριμένο σπορ, ως άθλημα του λαού, τώρα βρίσκονταν με πιάτα γεμάτα σάρκα, λίπος και μυοσφαιρίνη, των οποίων τα εξωτικά ονόματα και οι αλμυρές τιμές, προσέδιδαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που απαιτούσε το quality control της συγκεκριμένης κάστας, ώστε να ενταχθούν στα εγκεκριμένα είδη προς κατανάλωση. Σε αυτές τις εισαγόμενες κοπές προστέθηκαν, ακόμα πιο πρόσφατα, λέξεις όπως προβατίνα, μπόλια, συκώτι, καθαρά εγχώριας ετυμολογίας και εκφοράς, πράγμα που σε σαστίζει για λίγο και σε κάνει να σκέφτεσαι ότι η ζωή κάνει κύκλους και άλλες τέτοιες σοφιστείες. 
Το Brutus Tavern στεγάζεται σε έναν χώρο που μοιάζει με φωλιά για μυημένους στα του Κολωνακίου. Η σάλα του θυμίζει κλειστή λέσχη, με τραπέζια στρωμένα με λευκά τραπεζομάντηλα, στοιχεία luxury και avant garde στο design του χώρου και μια ανοιχτή κουζίνα με ψηλούς καλογυμνασμένους μάγειρες που στέκονται με ιδιαίτερη σπουδή στο καθήκον της φροντίδας του κοινού που τους απολαμβάνει. Ενός κοινού που την Τρίτη που πήγαμε, αποτελούνταν κατά μεγάλο ποσοστό από γυναίκες, οι οποίες, καλοντυμένες και περιποιημένες, απολάμβαναν μια πολύπλευρη γαστρονομική και lifestyle εμπειρία.
Στο δια ταύτα τώρα, το menu του Brutus Tavern, το οποίο επιμελείται ο Μιχάλης Νουρνόγλου και εκτελεί με μαεστρία ο chef de cuisine Στέφανος Ρίζος, είναι στημένο έτσι ώστε να σε οδηγεί εν τέλει σε μια γνήσια κρεατοφαγική εμπειρία. Στα ορεκτικά βρίσκει κανείς σαλάτες, ωμά και μαγειρεμένα κρέατα που διαθέτουν έναν επαρκή βαθμό πολυπλοκότητας και φαντασίας, ενώ ενδιαφέρουσα είναι η κατηγορία Carnivorous Habits, στην οποία ο chef έχει εντάξει πιάτα πολυσυλλεκτικά και ίσως αναπάντεχα, τα οποία όμως διαθέτουν αδιαπραγμάτευτη νοστιμιά. Από αυτά, δοκιμάσαμε το Armenian Kebab με κρέμα γιαουρτιού και τα κλασικά συνοδευτικά, το οποίο ήταν πεντανόστιμο.
Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το Slowcooked Short Rib με bbq από καρότα, το οποίο λιώνει στο στόμα διαθέτοντας απολαυστική υφή και γευστικότητα. Το Striploin από τη Γαλικιανή ράτσα Rubia Gallega, η κοπή δηλαδή που δοκιμάσαμε, διέθετε νοστιμιά, ήταν ωραία ψημένο, αλλά το κρέας ήταν λίγο πιο σκληρό από ότι θα περίμενε κανείς. Στο menu υπάρχουν πολλές ακόμα επιλογές που θα καλύψουν σίγουρα όλες τις ανάγκες ενός κρεατοφάγου. Το St Honore με το οποίο κλείσαμε το dinner μας διέθετε πολύ γευστική κρέμα και νόστιμη εσάνς καραμέλας.
Η λίστα κρασιών υπερπλήρης, με πολύ ωραίες επιλογές, λογικά τιμολογημένη και με ιδιαίτερα σοφιστικέ παρουσίαση από τον sommelier Θάνο Τσαμαλή.Το σέρβις σε διαρκή κίνηση, με ευγένεια και γνώση του menu και με ευχάριστο bonus την πολύ θετική παρουσία της floor manager Φωτεινής Γούλα.
To Brutus Tavern είναι ένα εστιατόριο που διαθέτει μέλλον. Κυρίως, γιατί έχει καταφέρει να βρει τη θέση του στην χειμαρώδη κρεατοφαγική τάση της εποχής, χωρίς να έχει υποπέσει στις αμαρτίες των κλισέ και της τυποποίησης. Κι αυτό αποδεικνύεται από το κοινό του, το οποίο δεν αποτελείται κατά πλειοψηφία από A males με βαριά ρολόγια και καλογυαλισμένους κυνόδοντες, αλλά και από όλ@ς εκείν@ς που θέλουν να συνδέσουν αβίαστα την εκλεκτή κοινωνική τους ζωή με την απόλαυση του κρέατος. Από εμένα είναι ναι.
