Άλλη μία εβδομάδα έρχεται στο τέλος της και τα σχέδια για το cocktail του Σαββατοκύριακου έχουν ξεκινήσει. Τι θα μπορούσε να ανταγωνιστεί την Paloma του προηγούμενου ΣΚ?
Ένα cocktail ελαφρά πιο γλυκό αλλά εξίσου δροσιστικό, με τα γλυκά αρώματα ενός bourbon να κυριαρχούν και να έρχονται σε απόλυτη αρμονία με τα φύλλα μέντας. Μέσα σε ένα χάλκινο ή ασημένιο ποτήρι, για να γίνεται το χέρι που το πιάνει «προάγγελος» της ασυνήθιστα χαμηλής θερμοκρασίας του cocktail. Σερβίρεται με μεγάλη ποσότητα θρυμματισμένου πάγου, που έχει σαν αποτέλεσμα την αραίωση της συγκέντρωσης του αλκοόλ και την απελευθέρωση των σύνθετων αλλά ταυτόχρονα «δυσανάγνωστων» γεύσεων που κρύβουν τα bourbon.
Βανίλια, βούτυρο, toffee καραμέλα, μαγειρεμένα αχλάδια, νύξεις δρύινου βαρελιού, καρύδα, γλυκό καλαμπόκι και όλα αυτά σε ένα ανθώδες κάδρο στο σβήσιμο της κάθε γουλιάς. H χρήση ζάχαρης λειτουργεί περισσότερο ως ενδυναμωτικός παράγοντας της τελικής γεύσης, παρά ως γλυκαντική ουσία. Πολλές φορές μία μικρή ποσότητα ζάχαρης στα cocktails, κάνει τη γεύση πιο ξεκάθαρη, πριν διαγνωστεί ως πιο γλυκιά στη γευστική μας παλέτα. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα sours (ξινά) έχουν λίγη ζάχαρη στη συνταγή τους. Τέλος λίγες σταγόνες angostura bitters δίνουν την τελευταία πινελιά.
Πολύ εύκολο να το φτιάξεις αν έχεις την κατάλληλη ποσότητα πάγου. Πολύ δύσκολο να μην το πετύχεις, ξεπερνώντας τις προσδοκίες οποιουδήποτε επαγγελματία bartender. Η σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο δεν βρήκε (παραδόξως) κάποιον ήρωα που σκαρφίστηκε την πρωτότυπη συνταγή. Μία από τις πρώτες επίσημες καταγραφές της όμως, έγινε στο βιβλίο how to mix drinks, ή αλλιώς the bonvivant’s companion, υπό τις υποδείξεις των γραπτών, του τεράστιου Jerry Thomas. O J.T ήταν από τους πρώτους rockstar bartenders, με τεράστια και λαμπρή θητεία πίσω από μπάρες στην μακρινή τότε Αμερική, κάνοντας πέρασμα και από τις κοσμοπολίτικες χώρες της Ευρώπης του 1850. To ασύλληπτα ενδιαφέρον βιβλίο του, το βρίσκουμε σε έκδοση του 1928 σε hardcopy ή το διαβάζουμε online στο εξής link https://euvs-vintage-cocktail-books.cld.bz/1929-The-Bon-Vivant-s-Companion-or-How-to-Mix-Drinks-by-Jerry-Thomas/XVI/
Δεν είναι ένα βιβλίο για ιστοριολάγνους των cocktails! Είναι ένας Τσελεμεντές αυθεντικών συνταγών με πρακτικούς τρόπους αναπαραγωγής τους. Επίσης έχει πρωτοπόρες συνταγές με τεχνικές milchwash (αποχρωματισμός των cocktails με φιλτράρισμα των ιζημάτων που δημιουργούνται από το «κόψιμο» του γάλακτος με το λεμόνι) ή τεχνικές ζελεδοποίησης, σε εποχές που η ζελατίνη δεν βρισκόταν στο ράφι του πιο κοντινού supermarket.
Στο νούμερο 99 πάντως (δεν χωρίζεται σε σελίδες αλλά σε κατηγορίες) θα βρείτε την τεράστια κατηγορία των Juleps. Bourbon, gin, rum και πολλές άλλες παραλλαγές.
Σε κάθε περίπτωση που δεν υπάρχει η υπομονή για ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου, αλλά παρόλα αυτά υπάρχει η όρεξη για δροσερά juleps, ακολουθήστε την εξής συνταγή:
Μία καλή ποσότητα θρυμματισμένου πάγου (αν δεν υπάρχει τότε πολύ απλά βάλτε σε μια σακούλα κανονικό πάγο, πάρτε τον αγαπημένο σας πλάστη και χτυπήστε με δύναμη σκεπτόμενοι τον-την πρώην σας).
50 ml από το αγαπημένο σας bourbon (buffalotrace, 4 roses, larceny για τους πιο ψαγμένους ή Jack Daniels για τους πιο εμπορικούς).
2 κύβους καστανής ζάχαρης ή μία κ.σ. muscovado ζάχαρη για τους ανοιχτοχέρηδες.
6 με 12 φύλλα μέντας από κήπο που δεν έχει κατοικίδια… για ευνόητους λόγους.
Επί το έργο.
Πιέζουμε τα φύλλα της μέντας με το φρεσκοπλυμμένο μας χέρι και τα ρίχνουμε μέσα στο (κατά προτίμηση μεταλλικό) ποτήρι. Βάζουμε την μισή ποσότητα του ποτηριού με πάγο και προσθέτουμε τη ζάχαρη και το bourbon. Ανακατεύουμε για 30 δεύτερα και προσθέτουμε επαναλαμβάνοντας την κίνηση μέχρι να γεμίσει το ποτήρι μας.
Φτιάχνουμε άλλα 5 για την παρέα και απολαμβάνουμε.
Στην υγεία μας.
