Ghostbusters (1984)
Αν χρειαστείς 105 λεπτά απενοχοποιημένης κινηματογραφικής απόλαυσης ποιους θα φωνάξεις; Τους Γκοστμπάστερς φυσικά… Τους αδέξιους κυνηγούς φαντασμάτων που τα βάζουν με κάτι-όχι-και-τόσο-τρομακτικά-πλάσματα στην καρδιά τις Νέας Υόρκης. Μια ταινία που εγκαθίδρυσε το cult status του Μπιλ Μάρεϊ και μετέτρεψε το ανθρωπάκι τις Michelen σε φάντασμα!
Χάρι Πότερ (2001 – 2011)
Μέχρι τον Χάρι Πότερ ο όρος «μαθητευόμενος μάγος» είχε την έννοια του ημιμαθή και αδέξιου πειραματιστή. Μετά τα βιβλία τις Τζ. Κ. Ρόουλινγκ αυτό άλλαξε… Πλέον η εικόνα του Ντάνιελ Ράντκλιφ με τα γυαλιά και το ραβδί στο χέρι έχει περάσει ανεπιστρεπτί στη σφαίρα τις παγκόσμιας ποπ κουλτούρας. Και η ιστορία ενηλικίωσης του Χάρι Πότερ αποτελεί μια υπέροχη ευκαιρία για μια συναρπαστική εξερεύνηση στην ανθρώπινη φαντασία.
Rocky Horror Picture Show (1975)
Το Halloween σηκώνει καλτιά. Και το «Rocky Horror Picture Show» είναι ο ορισμός του καλτ. Το ξέφρενο μιούζικαλ παρωδεί τις νόρμες του τρόμου, φλερτάρει με το κιτς, αγαπιέται ή μισιέται ανάλογα με τα κέφια, προσφέροντας ένα μοναδικό freaky σόου. Αλήθεια, ποιος δεν θα ήθελα να είναι καλεσμένος στο ξέφρενο πάρτι που στήνεται στο κάστρο;
Σκαθαροζούμης (1988)
Κάνοντας ουσιαστικά διάλλειμα από την παραγωγή του Μπάτμαν που κυκλοφόρησε έναν χρόνο μετά, ο Τιμ Μπάρτον αποφάσισε να γυρίσει μια έξαλλη κωμωδία τρόμου. Ο Μάικλ Κίτον, που θα φορούσε σύντομα τη στολή του ανθρώπου-νυχτερίδα, μεταμορφώνεται σε Σκαθαροζούμη παραδίδοντας ένα αλλοπρόσαλλο ερμηνευτικό σόου. Και ο Τιμ Μπάρτον, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την εποχή στην αιχμή της κινηματογραφικής του πορείας, δημιούργησε ένα χειροποίητο φιλμ φαντασίας που αποδεικνύει ότι μερικές φορές δεν χρειάζεσαι τα ειδικά εφέ για να χαράξεις μια απολαυστική κινηματογραφική έξοδο από την πεζή πραγματικότητα.
Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης (1993)
Τώρα που τα τσαντάκια, τα μπλουζάκια και οι κούπες με τον Τζακ Σκέλινγκτον και την Σάλι έχουν μειωθεί αισθητά, η κινηματογραφική αξία του «Χριστουγεννιάτικου Εφιάλτη» έχει αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Γιατί, το ζοφερό μιούζικαλ animation, δεν είναι απλά μια μόδα για εφήβους. Αποτελεί ένα εικαστικό διαμαντάκι με τις φτιαγμένες στο χέρι κούκλες του να πατούν στην καλλιτεχνική παράδοση του γερμανικού εξπρεσιονισμού/ ντανταϊσμού. Ταυτόχρονα είναι μια ιδιότυπα συγκινητική ιστορία που προσφέρει στο σκοτάδι, ψυχή και συναίσθημα.
Το Ξύσιμο των Νεκρών (2004)
Το παρωδικό zombie movie του Έντγκαρ Ράιτ δεν είναι απλά μια από της καλύτερες κωμωδίες του 21ου αιώνα. Αποτελεί ταυτόχρονα φόρο τιμής και σαρκαστικό σχόλιο πάνω σε ένα ταλαιπωρημένο «λαϊκό» κινηματογραφικό είδος, που στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Ο Άγγλος δημιουργός φαίνεται ότι αγαπά το είδος που παρωδεί. Γι’ αυτό βγάζει στο προσκήνιο τις παραγνωρισμένες του ποιότητες, προσφέροντας γέλιο και σασπένς σε ένα σπάνιο κινηματογραφικό κοκτέιλ. Όσο για το πρωταγωνιστικό δίδυμο Σάιμον Πεγκ και Νικ Φροστ τι να πει κανείς;
Η Οικογένεια Άνταμς (1991)
Όσες φορές και να δεις το κοντινό πλάνο με το (κομμένο) χέρι να τρέχει δεν μπορείς παρά να γελάσεις. Φαίνεται σα ψέμα ότι έχουν περάσει 32 ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία στις αίθουσες της «Οικογένειας Άνταμς», η feelgood αξία της όμως δεν έχει ξεθωριάσει ούτε στο ελάχιστο. Η μορφή της Αντζέλικα Χιούστον ως Μορτίσια Άνταμς παραμένει υποβλητική και οι οικογενειακές περιπέτειες των Άνταμς αποτελούν πάντοτε μια πολύ καλή αφορμή για να εντρυφήσετε στον διασκεδαστικό τρόμο.
Zombieland (2009)
Ένα zombie movie-παρωδία με πρωταγωνιστές τους οσκαρικούς Γούντι Χάρελσον, Έμα Στόουν και Τζέσι Άιζενμπεργκ; Ναι αυτό είναι το «Zombieland», μια κωμική περιπέτεια τρόμου που ενδείκνυται για βραδιές Halloween που δεν θέλετε να την βγάλετε με ανατριχίλες, αλλά με χαχανητά. Highlight, η μνημειώδης μπούκα στο σπίτι του Μπιλ Μάρεϊ…
Όσα Κάνουμε στις Σκιές (2015)
Αλήθεια, πώς καταφέρνουν τα βαμπίρ να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της μεταμοντέρνας μας ζωής; Η νεοζηλανδική ξεκαρδιστική κωμωδία αποτελεί ένα ψευδο-ντοκιμαντέρ πάνω στις ζωές τριών κολλητών που πίνουν αίμα για να ζήσουν. Η ζωή των βαμπίρ κολλητών στη σύγχρονη κοινωνία κάθε άλλο παρά εύκολη είναι, καθώς πρέπει να αφήσουν πίσω τους τα μεγαλεία των προηγούμενων αιώνων για να προσαρμοστούν στα νέα δύσκολα δεδομένα. Ευφυές και δεξιοτεχνικό, το φιλμ ανέδειξε το δημιουργικό άστρο του Νεοζηλανδού Τάικα Γουαϊτίτι, έχοντας αποκτήσει ταυτόχρονα φανατικούς θαυμαστές.
9 (2009)
Το «9» είναι ένα animation κομψοτέχνημα. Ένα παραγνωρισμένο δυστοπικό δημιούργημα που δυστυχώς υπήρξε πολύ μπροστά για την εποχή του. Ο δημιουργός του Σέιν Άκερ – που μετά το «9»εξαφανίστηκε κάνοντας μόνο μικρού μήκους ταινίες -φτιάχνει ένα δυστοπικό παραμύθι με πρωταγωνιστή μια συμπαθέστατη πάνινη κουρελιασμένη κούκλα. Με τον πλανήτη να έχει καταστραφεί, οι κούκλες θα παλέψουν ενάντια στην κυριαρχία των μηχανών σε μια μάχη που θυμίζει αυτή του Δαβίδ ενάντια στον Γολιάθ. Το αποτέλεσμα αποτελεί μια σπάνια εξπρεσιονιστική βιρτουοζιτέ, μια απολαυστική εξαίρεση στις νόρμες του animation.
