Στην Ασκληπιού βρίσκεται ένα perfect serve bar με κοινό που απολαμβάνει πραγματικά τη διασκέδασή του εκεί
Σάββατο βράδυ μπαίνοντας στο Knave, τη μία κοιτάζω το φωτεινό ταμπλό στον τοίχο με τα signature cocktails, προσπαθώντας να καταλάβω γιατί το «no» στο Americano είναι σε παρένθεση (περισσότερα γι’ αυτό αργότερα), και την άλλη παρατηρώ τον κόσμο. Μου κάνει εντύπωση που δεν βλέπω κινητά στα χέρια να τραβάνε stories. Όσοι βρίσκονται εκεί μέσα περνούν θαυμάσια περιτριγυρισμένοι από τους φίλους της καθημερινότητάς τους, χωρίς να έχουν καμία αγωνία να μοιραστούν αυτές τις στιγμές με τους ινσταγκραμικούς. Αυτό είναι το νόημα του πραγματικού fun, που το ξαναβρίσκεις μέσα στο Knave ή αράζοντας στο πεζοδρόμιό του στην Ασκληπιού, πιάνοντας το κινητό μόνο για να ενημερώσεις την παρέα σου ότι έχεις ήδη φτάσει και την περιμένεις.
Όσο ετοιμάζεται η παραγγελία μου κι εγώ δεν μπορώ να αντισταθώ στους hip hop ρυθμούς του Eminem, χαζεύω το ευμεγέθες mural του Dreyk The Pirate. Απεικονίζει δύο ναύτες, χαρακτηριστικές φιγούρες που εμφανίζονται συχνά στις δουλειές αυτού του (street) artist και illustrator, οι οποίοι τσακώνονται καθώς παίζουν χαρτιά και ο ένας πάει να βγάλει έναν βαλέ από το παπούτσι του. Δύο σε ένα! «Knave» σημαίνει απατεωνίσκος, κατεργάρης, με μια ρομαντικοποιημένη έννοια των λέξεων, αλλά και βαλές.
Αυτό είναι το εύστοχο όνομα που επέλεξαν ο Λευτέρης –Λέλος– Γεωργόπουλος (The Clumsies κ.ο.κ) και οι Βαγγέλης Θανάσης και Δημήτρης Μπούκουρης, που έκαναν τα πρώτα τους βήματα στον χώρο στο «Theory» του πρώτου, για την κάθοδό τους στην πιάτσα στα όρια Εξαρχείων και Κολωνακίου. Εκεί όπου δίνουν ραντεβού κάθε μέρα για bar crawl οι ηλικίες των 20 και των 30, αλλά και όσοι βρίσκουν τις άλλες πιάτσες κάπως άνοστες και επιτηδευμένες.
Το «Knave» είναι απόλυτα ενσωματωμένο σε αυτήν την πιάτσα με τον urban χαρακτήρα του. Με το γυμνό σκυρόδεμα του εσωτερικού χώρου, την κίτρινη πρόσοψη που ξεχωρίζει στη μουντίλα του στενού δρόμου και τους rap, hip-hop και hip house ήχους που βγαίνουν από τα ηχεία. Τιμά επίσης τον χώρο που κατέλαβε, αφού εκεί στεγαζόταν ο «Ρινόκερως». Όσοι ήταν θαμώνες του, θα εντοπίσουν κάποια στοιχεία από το εκείνο το πολύ αγαπημένο bar της πόλης. Αυτό που δεν… σέβεται το «Knave», πάντα με την καλή έννοια και με την πιο δημιουργική πρόθεση, είναι οι ρίζες του bartending.
Ο signature κατάλογος ονομάζεται Ancestry («γενεολογικό δέντρο»). Είναι μια αναφορά στη βαριά κληρονομιά των κλασικών cocktails, αλλά κρύβει και μια ειρωνεία, αφού αυτά πειράζονται με την προσθήκη ενός υλικού που σπάει τους δεσμούς με το παρελθόν.
Στο έξοχα μαγειρεμένο America(no) (τώρα εξηγείται αυτή η «άρνηση» στο όνομα!), μία από τις καλύτερες παραλλαγές που έχω δοκιμάσει ποτέ, προστίθεται θυμάρι. Στο Fidel, απόγονο της piña colada, προτίθεται λευκή τεκίλα και στο Boulevaryeah! μεσκάλ. Προτείνω επίσης το Knative, το μεθυστικό σε αρώματα και γεύση cocktail με το οποίο ο Βαγγέλης Θανάσης κατέβηκε σε διαγωνισμό, που περιέχει φασκόμηλο μαγειρεμένο σε σιρόπι μελιού, παλαιωμένο ρούμι, sherry και λευκό κρασί.
Όση ώρα πίνω τα cocktails μου και παρακολουθώ στον δρόμο έναν γερανό να απομακρύνει ένα παράνομα παρκαρισμένο αυτοκίνητο που εμποδίζει τη διέλευση ενός λεωφορείου (είπαμε, βρισκόμαστε στην καρδιά της πόλης), ο DJ παίζει βραζιλιάνικη rap, Azealia Banks και Yeah Yeah Yeahs, κάνοντάς με να πιστέψω ότι υπάρχει τελικά ελπίδα για τη μουσική ποικιλομορφία της νυχτερινής Αθήνας. Και πόσο περισσότερο χαίρομαι όταν μαθαίνω ότι στο «Knave» απαγορεύονται αυστηρά τα ελληνικά και ότι τις άλλες μέρες οι DJs παίζουν electronica, soul και funk.
Φεύγουμε με την κυκλοφορία να έχει αποκατασταθεί, με τη μουσική να έχει πάθει νοσταλγία με τα ’90s και με την υπόσχεση να φέρουμε εδώ την παρέα μας που ψάχνει ένα bar για να πίνει σωστά cocktails και να χορεύει ανάμεσα σε κόσμο που χορεύει. Δηλαδή, ένα στέκι.
Ασκληπιού 22, τηλ.: 698 3601870
