Στις πρόσφατες επισκέψεις μου στη Θάσο, μου είχαν μιλήσει για έναν ιδιαίτερο προσεγμένο χώρο με καλό φαγητό και έτσι αποφάσισα να ανηφορίσω μέχρι το χαρισματικό χωριό της Παναγίας για να το επισκεφτώ.
Στην είσοδο του χωριού, σκαρφαλωμένο στη κορυφή μιας πλαγιάς, συναντά κάποιος το Utopia Restaurant.Το εξωτερικό μέρος πάνω στον δρόμο και το εσωτερικό μέρος του καταστήματος δεν σε προϊδεάζουν, είναι η αλήθεια, για τη συνέχεια, η οποία είναι μια βεράντα με εξαιρετική θέα, η οποία δεν γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο, καθώς ατενίζει τον όρμο της Ποταμιάς και τη θάλασσα. Μάλιστα, όσο νυχτώνει και πλησιάζει το ηλιοβασίλεμα, το σκηνικό γίνεται ειδυλλιακό και η βεράντα μοιάζει να αιωρείται, προσφέροντας μια εξαιρετική εμπειρία που συνοδεύει το γεύμα σου. 
Τα λίγα τραπέζια -όχι παραπάνω από 10-12 αν μέτρησα καλά- είναι ξύλινα και μοντέρνα, ο διάκοσμος του χώρου είναι λιτός με έμφαση στο ξύλο και το περιβάλλον παραπέμπει σε μια νεωτερικού τύπου ταβέρνα, μίνιμαλ αισθητικής ενώ τα προσεγμένα σερβίτσια και το set up στα τραπέζια δίνουν έναν αρκετά εστιατορικό αέρα, που η αλήθεια είναι πως δεν συναντάς εύκολα στο νησί. Το πηδάλιο του καταστήματος, όπως και το σέρβις, κρατά ο ιδιοκτήτης Δημήτρης Χρήσταινας, ο οποίος μετά από μια δεκαετία στην Αγγλία και στο Ντουμπάι στον τομέα του σέρβις και του hospitality, αποφάσισε το 2020 να δημιουργήσει τον δικό του χώρο και να προσπαθήσει να μεταφέρει στον τόπο του τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις που αποκόμισε από την διαμονή του στο εξωτερικό. 
Το μενού έχει ξεκάθαρα ελληνική καρδιά και το ύφος της κουζίνας είναι παραδοσιακή ελληνική κουζίνα ελαφρώς πειραγμένη. Ο κατάλογος απαρτίζεται αρχικά με 4 επιλογές σε σαλάτα, τις χειροποίητες αλοιφές και μια ντουζίνα ορεκτικά με επιλογές εμπνευσμένες από τη διεθνή κουζίνα, όπως σεβίτσε με φρέσκο ψάρι ημέρας και καρπάτσιο μόσχου, 3 επιλογές σε ελληνικά τυριά αλλά και ελληνικές παραδοσιακές συνταγές. Με μια πρώτη ματιά ξεχώρισα το χταπόδι στιφάδο με μαυρομάτικα φασόλια και σπανάκι αλλά και τη μελιτζάνα ιμάμ. Στα κυρίως υπάρχουν επιλογές σε ψάρι, όπως για παράδειγμα ψαρόσουπα ημέρας, καλαμάρι γεμιστό και κριθαρότο γαρίδας, σε ζυμαρικό όπως λιγκουίνι με ψητή μελιτζάνα ενώ ξεχώρισα από επιλογές σε κρέας τα λαζάνια στο μαντέμι με μοσχαρίσιο κιμά. Φυσικά υπάρχουν και 5 κοπές μοσχαρίσιου κρέατος για όσους είναι λάτρεις αυτής της κουζίνας και επιθυμούν να πάνε προς αυτή τη κατεύθυνση. 
Ως amuse-bouche στο τραπέζι έφτασε μια χειροποίητη τυροκαυτερή πολύ γεμάτη και «τυρένια» μαζί με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο Θάσου, ελιές θρούμπες και ζεστό ψωμί, το οποίο έχει ως σκοπό να μυήσει τον επισκέπτη στην ελληνική παραδοσιακή κουζίνα. Στην ανάγνωση το σεβίτσε λαυράκι με leche de tigre και γάλα καρύδας μου φάνηκε μπερδεμένο αλλά στο πιάτο ήταν ισορροπημένο και καλοφτιαγμένο, ενώ δεν του έλειψε ούτε η οξύτητα, ούτε η ένταση, φανερώνοντας έναν παρασκευαστή έμπειρο. Το crudo λαδολέμονο με φρέσκο ελληνικό τόνο μού κέντρισε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή: λεπτές και καλοκομμένες φέτες ελληνικού τόνου, ψημένες όσο πρέπει με λεμόνι, με σπόρους σιναπιού και θυμάρι, έδωσαν ένα σύνολο ισορροπημένο και απολαυστικό. Το πληθωρικό πλούσιο κρέας του τόνου ταίριαξε γάντι με την μαρινάδα και τα βοτανικά αρώματα του θυμαριού. Οι ψητές με 2 τρόπους γαρίδες: αρχικά σωταρισμένες με βούτυρο και έπειτα στη σχάρα, έφτασαν τραγανές και καλοψημένες, σερβιρισμένες με μια καλοδεμένη αρωματική σάλτσα από λεμόνι, βούτυρο φουντουκιού και σαφράν, η οποία τις συνόδευσε εξαιρετικά.
Πολύ καλό και το ριζότο φιστικιού με βασιλικό, που φτιάχνεται με χειροποίητο πέστο βασιλικού με φιστίκι και μασκαρπόνε, και σερβίρεται με καραμελωμένα κομματάκια πανσέτας και τριμμένο φιστίκι. Ειλικρινά θα ξαναέκανα τη διαδρομή μόνο και μόνο γι’ αυτό το πιάτο και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Για το τέλος, έφτασε ένα καλομαγειρεμένο λεμονάτο φρικασέ με μαρούλι και ζοχούς, το οποίο συνοδεύτηκε με ψάρι ημέρας που ήταν στήρα. Το ψάρι -που από μόνο του είναι συγκλονιστικό- ήταν μαεστρικά ψημένο στη σχάρα και έπειτα στο φούρνο ενώ θαρρείς πως κάθε ίνα των λαχανικών είχε ρουφήξει τον ζωμό ψαριών στον οποίο είχε βράσει, δίνοντας ένα πιάτο βαθιάς νοστιμιάς. Το χαβιάρι που είχε προστεθεί στο πιάτο θεωρώ πως ήταν περιττό λόγω του ενθουσιασμού του chef, καθώς χάθηκε στο σύνολο και δεν είχε να προσφέρει κάτι, χωρίς βέβαια να αφαιρεί ούτε «κομματάκι» νοστιμιάς. 
Ο chef Κυριάκος Μάνθος, που κρύβεται πίσω από αυτή την απρόσμενη γαστρονομική έκπληξη, με πολλά χρόνια εμπειρίας σε εστιατόρια στην Ιρλανδία, είναι ευγενέστατος, ταπεινός και χαμογελαστός ενώ προτιμάει να μιλάει με τα πιάτα του, να εκμεταλλεύεται τα ντόπια υλικά και να αναδεικνύει τη νοστιμιά τους. 
Το Utopia Restaurant είναι από τα μαγαζιά που θέλουμε να βλέπουμε στην επαρχία, ειδικά σε νησιά «άγονης γαστρονομικά γραμμής», όπως είναι η Θάσος, ένα εστιατόριο που δεν φείδεται ποιότητας και δεν θυσιάζει την ταυτότητά του υποκύπτοντας στην εύκολη ασφαλή λύση που παρέχει το σουβλάκι και ο γύρος. Ο Δημήτρης Χρήσταινας έχει ξεκάθαρο όραμα, που αφορά την ποιοτική γαστρονομία και την παροχή υπηρεσιών, και το υπηρετεί με πάθος. Η γεμάτη από κόσμο βεράντα ένα μεσημέρι του Μαΐου, που την επισκέφτηκα ενώ το νησί ήταν σχεδόν άδειο, λέει πολλά. Από μένα είναι ναι.
