Αύγουστος στην Ακτή Βουλιαγμένης: το μυστικό των Νοτίων Προαστίων
Όσοι από εμάς κατοικούμε στα Νότια Προάστια, έχουμε (για την ώρα) λύσει το πρόβλημα μας για τις καλοκαιρινές – και όχι μόνο – βουτιές. Τον Αύγουστο δε, δεν θέλουμε να κουνάμε καθόλου από την πόλη, διότι ο θαλάσσιος παράδεισος μας είναι η Ακτή Βουλιαγμένης. Φυσικά τον Αύγουστο δεν είναι και πολύ δημοφιλής προορισμός, για αυτό κι εμείς δεν την αλλάζουμε με τίποτα!
Σε 20’ μόλις με το αυτοκίνητο, ειδικά τις πολύ πρωινές ώρες που πηγαίνω εγώ, αντικρίζεις μια θάλασσα υπέροχη, ήρεμη, με τους γνωστούς θαμώνες της (είμαστε όλοι μετρημένοι) σε μια ακτή που έχει Γαλάζια Σημαία από την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ), είναι καθαρή, οργανωμένη και ασφαλής.
Σήμερα, η Ακτή Βουλιαγμένης είναι μια από τις οργανωμένες και δημοφιλείς παραλίες της Αττικής, κομμάτι της λεγόμενης Αθηναϊκής Ριβιέρας. Διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες, ντους, τουαλέτες, αποδυτήρια και ιατρείο. Έχει ναυαγοσώστες, κιοσκ για κάθε λογής σνακ και ροφήματα, αθλητικές εγκαταστάσεις, κάποιους χώρους για δωρεάν πάρκιν και είναι προσβάσιμη σε άτομα με κινητικές δυσκολίες. Η αμμουδιά είναι χρυσή, σε κάποια σημεία με βότσαλα και όταν φυσάει Βοριάς είναι λες και είσαι σε νησί! Όχι, πως με το Νοτιά είναι άσχημα, απλά δύσκολα θα δεις ψαράκια στο βυθό της. Είναι η πιο οικονομική ιδιωτική πλαζ κατά μήκος της παραλιακής με εισιτήριο 10€ για το κοινό (συμπεριλαμβανομένων ξαπλώστρας και ομπρέλας) και 5€ για τους δημότες. Υπάρχουν και προνομιακές τιμές για συνταξιούχους, άνεργους, παιδιά και φροντιστές ατόμων που έχουν ανάγκη.
Έτσι λίγο για την ιστορία, άνοιξε επίσημα ως «Λαϊκή Πλαζ» του ΕΟΤ το 1960, μετά τα εγκαίνια της οργανωμένης πλαζ του Αστέρα κάπου το 1959. Κατά τη δεκαετία του ’60 και πιο μετά, η μοντέρνα και κοσμοπολίτικη αρχιτεκτονική της αλλά και τα εστιατόρια «Ωκεανίδα» και «Αργώ» συνέβαλαν στη διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας της παραλίας, με μουσική και νεανική ζωή. Δυστυχώς, κανένα από τα δύο εστιατόρια δεν λειτουργεί σήμερα, αν και πρόλαβα την «Ωκεανίδα» λίγο πριν το κλείσιμο της. Οι παλιότεροι από εμένα θυμούνται ωραίες βραδιές κάτω από την πανσέληνο με το ταίρι τους. Ήταν ένα ιστορικό μαγαζί για «ραντεβουδάκια» όπως μου έχουν πει.
Το 1963 ο Ναυτικός όμιλος Βουλιαγμένης ανέδειξε τον πρώτο παγκόσμιο πρωταθλητή στο θαλάσσιο σκι και 20 χρόνια μετά, στην τελευταία πανσέληνο εκείνου του Ιουλίου, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης θα συγκεντρώσει γύρω στα 100.000 άτομα σε ένα μοναδικό beach party που ανέδειξε την Ακτή αλλά και έμεινε στην ιστορία. Ο Κηλαηδόνης προώθησε την Ακτή μέσα από το σλόγκαν «Φέρτε μαγιό, πετσέτα, κιθάρα και καλή διάθεση».
Δεν γνωρίζω αν γίνονται και σήμερα πιο μικρά beach parties στην Ακτή, μια και κλείνει στις 20:00. Θα αναφερθώ όμως στη WeSwim, μια ενεργή κολυμβητική κοινότητα που δημιουργήθηκε από τον Πέτρο Παρθένη πριν 10 περίπου χρόνια και αποσκοπεί στο να ενώσει τους ανθρώπους μέσω του κολυμβητικού πάθους τους.
Η WeSwim κάνει πολλά. Από κολυμβητικές προπονήσεις που ξεκινούν κάθε Οκτώβριο μέχρι και «gastro swims» – κολυμβητικές και γαστρονομικές εκδρομές εντός της χώρας. Αυτό όμως που ξεχώρισα (κι έτσι έμαθα για τη δράση τους) είναι τα «after office sessions» κάθε Τετάρτη βράδυ στις 19:00 τους μήνες Ιούνιο έως και Σεπτέμβριο. Έτσι λοιπόν η Ακτή Βουλιαγμένης αποκτά κι άλλον ένα λόγο για επίσκεψη, μια και μόνος να είσαι, δεν θα αργήσεις να ενταχθείς σε μια ανέμελη ομάδα με την οποία θα μοιράζεσαι την ίδια αγάπη για τη θάλασσα. Στην Ακτή Βουλιαγμένης, οι βουτιές αποκτούν και μια άλλη αξία εκτός της φυσικής ενδυνάμωσης: αυτή της κοινωνικής σύνδεσης και της ψυχικής ενδυνάμωσης.
Αν επιλέξεις να περάσεις όλη τη μέρα στη θάλασσα, μπορείς να φρεσκαριστείς στα αποδυτήρια (εφόσον έχεις μια extra ανάλαφρη αλλά κλασάτη ενδυμασία) και να γευματίσεις σε κάποιο από τα εστιατόρια της περιοχής. Υπάρχει κοντά στη θάλασσα το Akti Restaurant με πιάτα μεσογειακής κουζίνας, το Σαρδελάκι με Θέα, ιδανικό για ψάρι, το Moorings που έχουμε παρουσιάσει, κομψό, μοντέρνο με ένα roof garden ιδανικό για χαλάρωση, καθώς και το Krabo που προσφέρει τον συνδυασμό beach club – restaurant.
Κάθε φορά που φεύγω από τη Βουλιαγμένη νιώθω πως αφήνω πίσω μου ένα κομμάτι της ημέρας μου, πιο ανάλαφρο, πιο φωτεινό. Η Ακτή Βουλιαγμένης δεν είναι προορισμός – είναι τρόπος να ζεις το καλοκαίρι στην Αθήνα.
