Δύο εμβληματικά σημεία, σε ένα νησί που ξεχωρίζει για την ομορφιά του, το πράσινο, τα προϊόντα και τους ανθρώπους του. Βρισκόμαστε στην Κεφαλονιά και κάνουμε δύο μοναδικές στάσεις στην φημισμένη και πολυφωτογραφημένη παραλία του Μύρτου αλλά και στο εμβληματικό σπήλαιο της Μελισσάνης.
Παραλία Μύρτος, Κεφαλονιά
Κάποιες φορές το λεξιλόγιο δεν αποδεικνύεται αρκετό ώστε να περιγράψει μία κατάσταση. Αυτό νομίζω ότι συμβαίνει και με την παραλία Μύρτος στην Κεφαλλονιά, καθώς όσα και αν έχεις διαβάσει, όσες φωτογραφίες και αν έχεις δει, δεν αποδεικνύονται αρκετά για την περιγράψουν. Τα συναισθήματα που δημιουργούνται αλλά και οι εικόνες που βλέπεις γύρω σου, είναι πέρα από κάθε φαντασία. Βλέποντας την παραλία από ψηλά, όπως κατεβαίνεις με το αυτοκίνητο, τα μηνύματα είναι πολλά η πρώτη αίσθηση επιβεβαιώνει αυτό που ενδεχομένως αναμένεις. Κατεβαίνοντας και φτάνοντας δίπλα στο νερό, όλα μετατρέπονται μυστηριωδώς σε κάτι ακόμη πιο μαγικό και πέρα από κάθε φαντασία. Ναι, πρόκειται για μία από τις πιο όμορφες και ατμοσφαιρικές παραλίες της Μεσογείου. Οι καταπράσινες πλαγιές που σε κάποια σημεία τις διακόπτουν οι κατακρημνίσεις, τα χρώματα της θάλασσας, η συγκλονιστική αμμουδιά, όλα αυτά μαζί συνηγορούν και την τοποθετούν στην κορυφή. Είναι σαν ένα παραμύθι, στο οποίο βρίσκεσαι τόσο κοντά.
Η παραλία βλέπει τη δύση και πλησιάζοντας η στιγμή που ο ήλιος θα «βυθιστεί» στη θάλασσα, όλα παίρνουν ένα αλλιώτικο διαφορετικό χρώμα. Ακόμη και οι σκιές, αλλάζουν μορφή, και γίνονται πιο διάφανες προετοιμάζοντας μας για τη στιγμή που ο χρυσοκόκκινος ήλιος θα ακουμπήσει το μπλε της θάλασσας.
Η παραλία του Μύρτου, απέχει 30 χιλιόμετρα από το Αργοστόλι. Ανήκει στην Πύλαρο, την επαρχία που καλύπτει δυτικό τμήμα της Κεφαλονιάς, ενώ η διαδρομή διασχίζει όμορφα βουνά και οικισμούς. Ακριβώς πάνω από την παραλία βρίσκεται ο οικισμός Διβαράτα, ενώ άλλοι σχετικά κοντινοί οικισμοί είναι τα παραλιακά χωριά Άσσος και Αγία Ευφημία.
Σπήλαιο Μελισσάνης, Κεφαλονιά
Ένα σπήλαιο χωρίς οροφή κρύβει μέσα του μία λίμνη. Μία εικόνα εξωπραγματική, από αυτές που μόνο η φύση μπορεί και δημιουργεί με τόση μαεστρία. Το σπήλαιο της Μελισσάνης βρίσκεται στην Κεφαλονιά και αποτελεί ένα από τα ελάχιστα στον πλανήτη με αυτά τα χαρακτηριστικά προκαλώντας το ενδιαφέρον χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο.
Πιθανότατα από κάποιο σεισμό, στο πέρασμα των αιώνων, η οροφή του κατέρρευσε και αποκαλύφθηκε η λίμνη, η οποία βρίσκεται 20 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Πριν από αρκετές δεκαετίες, το 1951 ο σπηλαιολόγος Γιάννης Πετρόχειλος, έκανε αυτή την ανακάλυψη και μερικά χρόνια αργότερα, το 1963, αυστριακοί γεωλόγοι έκαναν μία ακόμη σημαντική ανακάλυψη σε σχέση με τη λίμνη. Διαπίστωσαν ότι το νερό στο σπήλαιο, αναμειγνύεται υπογείως με το θαλασσινό από τις Καταβόθρες του Αργοστολίου.
Το βάθος της λίμνης φτάνει τα 40 μέτρα ενώ οι σταλακτίτες που εντοπίζονται είναι ηλικίας που ξεπερνά τα 20 χιλιάδες έτη. Σε σχέση με τη φυσική είσοδο του σπηλαίου, όπως είπαμε βρίσκεται την κορυφή του, και έχει διαστάσεις 40 x50 μέτρα. Στο κέντρο της λίμνης βρίσκεται μία νησίδα, πάνω στην οποία εντοπίστηκαν λατρευτικά αντικείμενα του Θεού Πάνα. Αυτό επιβεβαιώνει ότι το σπήλαιο ήταν γνωστό στην αρχαιότητα και το αξιοποιούσαν ως χώρο λατρείας.
Το σπήλαιο της Μελισσάνης, οφείλει το όνομα του στο μύθο της νύμφης Μελισσάνης η οποία αυτοκτόνησε επειδή την αρνήθηκε ο Πάνας. Βρίσκεται σε απόσταση 2 χιλ. βορειοδυτικά της Σάμης, στον Καραβόμυλο. Είναι επισκέψιμο από τεχνητή είσοδο, που μέσω υπόγειας σήραγγας οδηγεί στην κύρια αίθουσά του. Η ξενάγηση γίνεται με βάρκες σε όλο το μήκος της λίμνης. Το ξεσκέπαστο σημείο της κύριας αίθουσας επιτρέπει στο φως του ήλιου να μπαίνει στο σπήλαιο και να χαρίζει στους επισκέπτες μοναδικούς χρωματισμούς, ειδικά το μεσημέρι.
