Τρεις φίλοι που έχουν πείρα στην εστίαση και συνεργάστηκαν για χρόνια στο Alemagou, στη Φτελιά της Μυκόνου (ο Μανώλης Καλιτσουνάκης, ο Χρήστος Μινάι και ο Δημήτρης Τσαγκαδάς) ανοίγουν το πρώτο δικό τους εστιατόριο σε ένα παλιό συνεργείο αυτοκινήτων που έχει μείνει άδειο στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας στο Περιστέρι, όπου ζει η οικογένεια του Μανώλη Καλιτσουνάκη.
Το εστιατόριο ακούει στο όνομα “Pappu”, (ο τόνος στο πα) καθώς, επηρεασμένοι από τη Μυκονιάτικη ντοπιολαλιά τονίζουν τη λέξη παππού στο πά και ο Μανώλης, θέλοντας να τιμήσει τον παππού του Αλέκο Θεοδωράτο, στον οποίο ανήκε το ακίνητο, αναθέτει στον street artist Mister Achilles ένα wall art με το πορτραίτο του παππού, που κοσμεί τον έναν από τους τοίχους εξωτερικά, δίπλα στην είσοδο.
Στο πίσω μέρος του εστιατορίου λειτουργεί εξωτερικός χώρος, μια όμορφη αυλή με τις λεμονιές που είχε φυτέψει ο παππούς για κάθε εγγόνι που γεννιόταν.
Η open space κουζίνα τοποθετείται εκεί που ήταν η πλατφόρμα ανύψωσης των αυτοκινήτων.
Το inox κυριαρχεί στην κουζίνα, μαύροι μεταλλικοί δοκοί έρχονται σε contrast με τα ξύλινα τραπέζια.
Αλλά πέραν της διακόσμησης και ανακαίνισης του χώρου, οι τρεις φίλοι εξασφάλισαν συνεργασία με chefs, των οποίων ήξεραν καλά τη δουλειά και ήταν σίγουροι ότι έχουν το know how για να δημιουργήσουν ένα μενού που θα έκανε τη διαφορά, και το πέτυχαν!
Ο Θωμάς Μάτσας – με θητεία στα εστιατόρια Le Sapin στην Αράχωβα και Zurbaran στο Κολωνάκι, καθώς και στο Alemagou στη Μύκονο – σχεδίασε ως head chef, μαζί με τον Φάνη Αθανασιά (με προϋπηρεσία στο Simul), ένα μενού, που αλλάζει αναλόγως εποχής και διαθέσιμης πρώτης ύλης.
Αναφορικά με το φαγητό, σίγουρα σ’αυτό το location δεν περιμένετε αυτό το αναπάντεχα πολύ δημιουργικό και πολύ σωστά κοστολογημένο μενού, ούτε service και εξυπηρέτηση Μυκόνου.Εξαιρετική πρώτη ύλη, άψογα εκτελεσμένη και μια ομάδα που δουλεύει ρολόι! Μας καλωσόρισαν με ψωμί αργής ωρίμανσης από αλεύρι ολικής άλεσης, το οποίο φτιάχνει για το Pappu το αρτοζαχαροπλαστείο Α. Τριβουλίδη, ο πιο παλιός παραδοσιακός φούρνος στη Νίκαια, συνοδεία αγουρέλαιου από τη Ζαχάρω Ηλείας και αλατιού. Με τη φοβερή ταραμοσαλάτα με λάδι μυρωδικών και πούδρα χαρουπιού, δεν μπορούσες να σταματήσεις…
Μιας και ο καιρός ψύχρανε, στο μενού μπήκε μια βελουτέ κολοκύθας με καμένο ψωμί, λάδι εσπεριδοειδών και λάδι chorizo.
Η συναγρίδα που βρήκαν ως ψάρι ημέρας, έδωσε ένα ceviche με κρεμμύδι, αγγούρι, chili, αχλάδι και leche de tigre.
Στην προηγούμενη επίσκεψή μου τον Ιούνιο είχα δοκιμάσει μυξινάρι με leche de tigre, φινόκιο και ροδάκινο με φρέσκο κόλιανδρο και μου είχε αρέσει πολύ.
Τα ραδίκια συνδυάστηκαν με κατίκι, σταφύλια σε ώσμωση με σιρόπι και δυόσμο, και bloody Mary. Πολύ ωραίος ο συνδυασμός των υλικών! Μια δροσερή σαλάτα για τους καλοκαιρινούς μήνες λίγο πριν αλλάξουν μενού, καθώς ετοιμάζονται για το χειμερινό σε λίγες μέρες και αλλαγή καταλόγου.
Το πιάτο με την αγκινάρα είναι αφιερωμένο στον παππού, καθώς αγαπούσε πολύ τις αγκινάρες και ζητούσε κάθε χρόνο να του στείλουν σε μεγάλα βάζα για να έχει όλο τον χρόνο. Στο πιάτο ήταν σε τρεις διαφορετικές υφές: πουρές πεντανόστιμος, chips αγκινάρας και ψητές αγκινάρες με καυτερή σάλτσα- μη σας ξεγελάσει κανείς ότι δεν είναι καυτερή- sriracha (μια ταϊλανδέζικη πάστα φτιαγμένη από καυτερές πιπεριές, αποσταγμένο ξύδι, σκόρδο, ζάχαρη κι αλάτι). Μη χάσετε το πιάτο αν το βρείτε στο μενού.
Τα κεφτεδάκια με πρόβειο κιμά σερβίρονται πάνω σε γιαούρτι μυρωδικών, ψιλοκομμένη τομάτα και αγγούρι, και γαρνίρονται με chips πατάτας.
Μια ωραία cacio e pepe – λίγο διαφορετική από τη γνωστή – στην οποία έχουν προσθέσει πρόβειο καβουρμά και ξύσμα lime. Στο μενού αναφέρεται και τρούφα, αλλά θεωρώ ότι δεν «ακουγόταν» καθόλου στο πιάτο.
Πολύ δυνατά και τα δυο γλυκά με τα οποία έκλεισε το δείπνο μας. Το τιραμισού είναι με brownies στη βάση και ελληνικό καφέ, και η λευκή σοκολάτα συνδυάζεται με γιαούρτι, εσπεριδοειδή και αχλάδι.
Κόσμος από διάφορες περιοχές της Αττικής και διαφόρων ηλικιών, φαινόταν να απολαμβάνει τα πιάτα.
Επίσης, ενημερωμένη λίστα κρασιών με ετικέτες από τον ελληνικό και διεθνή αμπελώνα και σωστά κοστολογημένη.
