Πεντανόστιμα παραδοσιακά ποντιακά πιάτα, έργα λαϊκής τέχνης, ζωντανή παραδοσιακή μουσική, μια έκθεση με παραδοσιακές φορεσιές, λογοτεχνικές βραδιές και ένα πραγματικά φιλόξενο περιβάλλον. Αυτός είναι ο Δρόμος του Μεταξιού στην Καλλιθέα.
Πραγματικά, «ο Δρόμος του Μεταξιού είναι κάτι παραπάνω από ένα μαγαζί», όπως μας είπε ο κύριος Κώστας, ιδιοκτήτης, Πόντιος δάσκαλος χορού και μουσικής, και γνώστης του ποντιακού πολιτισμού. Φιλικός και χαμογελαστός, μας έπιασε ο ίδιος την κουβέντα μαζί με τον γιό του τον Στάθη (στο μαγαζί εργάζεται αποκλειστικά η οικογένεια Αλεξανδρίδη), και μας εξήγησαν πως δεν άνοιξαν το εστιατόριο για να βγάλουν λεφτά, αλλά επειδή έψαχναν για τους ίδιους και τους φίλους τους ένα μέρος με ήσυχη, φιλική ατμόσφαιρα, όπου θα μπορούν να τρώνε φρέσκο, υγιεινό, παραδοσιακό φαγητό, να πίνουν τον καφέ τους και να συζητούν σ’ ένα περιβάλλον, που θα τους θυμίζει την πατρίδα τους.
Ο Δρόμος του Μεταξιού, είναι ένα μέρος που δεν είχα ξαναεπισκεφτεί. Και το πόσο φιλικά μου έπιασαν την κουβέντα, με έκανε να νιώσω σαν φιλοξενούμενος σε σπίτι φίλου, πράγμα σπάνιο στην αθηναϊκή εστίαση. Είχα έτσι την ευκαιρία να γνωρίσω δύο ενδιαφέροντες, καλόκαρδους ανθρώπους, και φυσικά να δοκιμάσω ποντιακά πιάτα, στοιχείο που με έφερε αρχικά μέχρι την Καλλιθέα. Ο κύριος Κώστας βέβαια με ενημέρωσε, ότι εδώ συνηθίζεται να πιάνουν κουβέντα όχι μόνο οι ίδιοι με τους θαμώνες, αλλά όλοι μεταξύ τους, αφού σκοπός της οικογένειας δεν είναι το κέρδος, αλλά κυρίως να μοιραστούν τον πολιτισμό τους ερχόμενοι κοντά με άλλους ανθρώπους. Και είδα με τα μάτια μου πόσο γαλαντόμος είναι. «Πλούσιος είναι αυτός που δίνει, όχι αυτός που έχει» μου είπε.
Η ζωντανή ποντιακή και ρεμπέτικη μουσική τα Σάββατα (περιστασιακά κι άλλες μέρες, οπότε τσεκάρετε και στα social media) είναι μια πολύ ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με τον άγνωστο στους περισσότερους ποντιακό πολιτισμό, αλλά και να κοινωνικοποιηθείς. Και κάτι ακόμα που με εξέπληξε ευχάριστα: Όταν βρέθηκα στο μαγαζί, έτυχε να πέσω πάνω στην ώρα που τελείωνε μια από τις λογοτεχνικές βραδιές που οργανώνει ο Δρόμος του Μεταξιού, κάθε Πέμπτη γύρω στις 18:00. Ξεκινούν με ανάγνωση ελληνικών ποιημάτων και πεζών κειμένων (τη μέρα που πήγα εγώ διάβαζαν Καβάφη) και συνεχίζουν συζητώντας για την τέχνη και κάθε λογής καθημερινά και φιλοσοφικά θέματα.
Οι εκπλήξεις όμως δε σταματούν εδώ, αφού ο Δρόμος του Μεταξιού φιλοξενεί στο επάνω όροφο έκθεση με παραδοσιακές ελληνικές φορεσιές απ’ όλη την Ελλάδα, που χρονολογούνται απ’ τα τέλη του 19ου ως τις αρχές του 20ου αι. Και είναι μόνο οι καλύτερες από τις 3000 που έχει συλλέξει με τα χρόνια ο κύριος Κώστας για τα χορευτικά δρώμενα που οργανώνει. Όσο ένιωθα τα παλιά υφάσματα των στολών μάλιστα, είχε την όρεξη να μου διηγηθεί την ιστορία κάθε μιας ξεχωριστά.
Η διακόσμηση του χώρου είναι να τη χαζεύεις με τις ώρες. Από τους πίνακες, τα κεντημένα στο χέρι τραπεζομάντηλα, τα παραδοσιακά όργανα που κρέμονται στους τοίχους, μέχρι τα κηροπήγια, τα τραπέζια και τις καρέκλες, πραγματικά τα πάντα εδώ είναι έργα λαϊκής τέχνης, φτιαγμένα στο χέρι με μεράκι και γνώση της ελληνικής τεχνουργίας. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ο Δρόμος του Μεταξιού μ’ έκανε να νιώσω όχι μόνο οικεία, αλλά λες και βρισκόμουν κάπου εκτός Αθηνών, σ’ ένα μέρος και σε μια εποχή πολύ διαφορετική απ’ τη δική μας, πολύ πιο αυθεντική.
«Ήρθε ένας έμπορας και μου πρότεινε ένα πολύ φτηνό αμερικανικό τυρί. Αμέσως τού ‘πα δε με νοιάζει, με νοιάζει να ‘ναι ποιοτικό» μου είπε ο κύριος Κώστας. Πράγματι, ο Δρόμος του Μεταξιού στηρίζεται στην ποιοτική, φρέσκια πρώτη ύλη από μικρούς Έλληνες παραγωγούς, ενώ τα μαγειρέματα εδώ είναι τέτοια που να μπορούν να τα απολαμβάνουν η οικογένεια, οι φίλοι κι όσοι μοιράζονται το πάθος του για τον λαϊκό πολιτισμό. Και τα φαγητά που δοκίμασα, ήταν εκτός από πεντανόστιμα, υγιεινά και ιδιαίτερα ελαφριά, από τα παραδοσιακά ποντιακά ως την κλασική τηγανιά.
Προσωπικά, λάτρεψα το Περέκ. Μια πίτα με λεπτό φύλλο που φτιάχνεται μόνο με αλεύρι, αλάτι και νερό, γεμίζεται με τυρί και ψήνεται σε ειδικό σκεύος (κλωστοτήγανο). Νομίζω ότι αξίζει να πάρεις την οικογενειακή μερίδα με τα 8 κομμάτια. Πολύ γευστικό και το Σιρόν, όπου ρολάκια λεπτοκομμένου φύλλου ζύμης έρχονται με το πασκιτάν -ένα πολύ συμπυκνωμένο γιαούρτι-, φρέσκο αγελαδινό βούτυρο και πάπρικα. Τα φασούλια με τα μαύρα λάχανα που έρχονται από Τραπεζούντα, ήταν γεμάτα με μυρωδάτα μπαχάρια και πλούσια σε γεύσεις. Μια σούπα εύπεπτη σαν μια πιο περιποιημένη ποντιακή φασολάδα.
Η γευστική μας εμπειρία στον κόσμο της ποντιακής κουζίνας ολοκληρώθηκε με ένα γλυκό κέρασμα. Ένα απολαυστικά τραγανό βουτυρένιο κιουνεφέ, σιροπιασμένο άψογα χωρίς να σε λιγώνει, και από πάνω μια γενναία μπάλα παγωτό καϊμάκι. Το καλύτερο επιδόρπιο, που έχω φάει εδώ και καιρό. Να το δοκιμάσετε οπωσδήποτε!
Όπως λογικά καταλάβατε, ο Δρόμος του Μεταξιού είναι ένα μαγαζί που διατηρεί ζωντανή την ποντιακή παράδοση από το με μεράκι μαγειρεμένο σπιτίσιο φαγητό του, τις μουσικές και λογοτεχνικές βραδιές του, τη διακόσμησή του, και μια ατμόσφαιρα τόσο αυθεντική όσο και οι γεύσεις του που μοσχοβολούν βούτυρο και μπαχαρικά. Όσο για τις μερίδες, όχι μόνο είναι παραπάνω από χορταστικές, αλλά και value for money, ειδικά αν λάβεις υπ’ όψιν την φρέσκια ποιοτική πρώτη ύλη. Αν βρεθείτε στην Καλλιθέα, επισκεφτείτε το και θα με θυμηθείτε.
Ο Δρόμος του Μεταξιού
Παραδοσιακή κουζίνα
Διευθ: Σοφοκλέους 129, Καλλιθέα, 176 72
Τηλ: 210 9593323
Ώρες λειτ: καθημ. 11:00-23:00
Τιμή: 10-15€ (χωρίς το ποτό)
