Ένα «βότσαλο» στη λίμνη των ταχυφαγείων της λεωφόρου Νίκης στη Θεσσαλονίκη.
Είθισται όλα τα καλά ξενοδοχεία, ανάμεσα στις παροχές που προτείνουν στους πελάτες τους, να περιλαμβάνουν και ένα εστιατόριο, το οποίο συχνά, ανάλογα και με το ενδιαφέρον της ιδιοκτησίας του ξενοδοχείου, αποτελεί και τον σύνδεσμο του με τον έξω κόσμο. Στο εξωτερικό αυτό όχι μόνο ισχύει για πολλά υψηλών προδιαγραφών ξενοδοχεία αλλά και συμβάλλει σημαντικά στην πρόκληση ενδιαφέροντος και στην αναγνωρισιμότητα του σημείου, η οποία σε συνάρτηση και με άλλες παραμέτρους (τιμές κλπ) μπορεί να μεταφράζεται ακόμα και σε μεγαλύτερες πληρότητες, όχι πλέον μόνο για το εστιατόριο αλλά και για το ίδιο το ξενοδοχείο στο σύνολό του. Φυσικά, για όλα αυτά χρειάζεται καταρχήν μία κουζίνα (ένας σεφ για την ακρίβεια) που μπορεί να παράγει ποιότητα.
Αναφέρομαι σε όλα αυτά λόγω μιας πρόσφατης εμπειρίας που είχα δοκιμάζοντας την κουζίνα του εστιατορίου Daios Bar Restaurant στο Daios Luxury Living Hotel στη Θεσσαλονίκη. Στο συγκεκριμένο εστιατόριο είχα την τύχη να ξαναφάω πριν πολλά χρόνια και να δοκιμάσω ένα εξαιρετικό φαγητό από τον πολύ καλό και γνωστό σήμερα σεφ Νίκο Ισπυρούδη. Όπως θυμάμαι, είχα πει τότε ότι θα έπρεπε να γίνουν κινήσεις, ώστε το εστιατόριο, ο σεφ και οι δυνατότητες και των δύο να γίνουν ευρύτερα γνωστές, γιατί αυτό θα είχε έναν σημαντικά θετικό αντίκτυπο στην πορεία του συνόλου. Έκτοτε, αν και η Κατερίνα Δάιου είναι μια πολύ καλή φίλη, δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πορεία του εστιατορίου.
Πρόσφατα μου ξαναδόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσω την κουζίνα του Daios Bar Restaurant με επικεφαλής αυτή τη φορά έναν νέο σεφ, τον Σωτήρη Αραμπίδη. Για μια ακόμα φορά τα συμπεράσματα ήταν τα ίδια. Ο Σωτήρης Αραμπίδης είναι νέος και αυτός, με εμπειρίες από το εξωτερικό και με μια σημαντική πορεία στον χώρο. Δοκίμασα αρκετά πιάτα. Σχεδόν όλα για να είμαι ακριβής και η εντύπωση που αποκόμισα είναι ότι για μια ακόμα φορά το συγκεκριμένο εστιατόριο έχει στη διάθεσή του τη δυνατότητα να ταράξει τα νερά της Θεσσαλονίκης και ότι δεν πρέπει να την αφήσει να περάσει ανεκμετάλλευτη. Κάνοντας μια σύντομη αναφορά στο μενού του Daios Bar Restaurant θα πω ότι κινείται αρκετά ισορροπημένα τόσο στον χώρο της σύγχρονης κουζίνας όσο και σε αυτόν της εκσυγχρονισμένης ελληνικής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένα ενδιαφέρον σύνολο, που επιτρέπει στον πελάτη να πάρει μια απόφαση σύμφωνα με τα γούστα του, η οποία μπορεί να έχει αμιγώς σύγχρονο προσανατολισμό ή αντίστοιχα ελληνικό ή ακόμα και συνδυαστικό.
Σταχυολογώντας πιάτα, θα πω ότι η tuna tataki με miso μελιτζάνα είναι ένα πολύ καλό σύγχρονο πιάτο με ένα αναμφισβήτητο άγγιγμα ελληνικότητας. Από τα κύρια πιάτα συγκράτησα μία νόστιμη τερίνα κόκορα από ένα πιάτο με κοκοράκι κονφί, που μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην από το άψογο ψήσιμο που είχε το χοιρινό ψαρονέφρι, κάτι που σπάνια συναντάς στον χώρο της εστίασης. Πολύ καλά ήταν επίσης τόσο το λεμονάτο αρνάκι με ξινόχοντρο, όσο και το λαβράκι φρικασέ με μια πολύ πετυχημένη κρέμα καπνιστού topinambour.
Δεν θα συνεχίσω με σχόλια πάνω στο μενού ή τα πιάτα του εστιατορίου. Ο λόγος είναι ότι το ερέθισμα που με έκανε να γράψω αυτό το κομμάτι είναι κυρίως το γεγονός ότι το Daios Bar Restaurant είναι ένα εστιατόριο σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Σε έναν δρόμο (τη λεωφόρο Νίκης) γεμάτο καφέ, all day, γρήγορο φαγητό κλπ, το Daios Bar Restaurant αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη με δυνατότητες. Αυτές τις δυνατότητες θεωρώ ότι πρέπει οι λαμβάνοντες τις αποφάσεις να εκμεταλλευτούν και πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα έχει ισχυρό θετικό πρόσημο τόσο για το εστιατόριο όσο και για το όνομα του ξενοδοχείου.
