Στην Ταβέρνα Αλέκος στους Αρμένους του Ρεθύμνου, εδώ και τρεις γενιές, διαδίδεται και αναδεικνύεται αυτούσια η πλούσια κουζίνα της Κρήτης
Ο πλούτος της Κρητικής κουζίνας είναι αδιαμφισβήτητος. Είναι μάλιστα τέτοιας εμβέλειας που έχουν ασχοληθεί μαζί της γαστρονόμοι και μάγειρες, διαιτολόγοι και διατροφολόγοι, γιατροί και ερευνητές, από όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Και αυτό που είναι κοινά αποδεκτό, είναι ο συσχετισμός της Κρητικής κουζίνας με τη διατροφική ισορροπία που οδηγεί στην καλή υγεία.
Είναι όμως η Κρητική διατροφή αυτό που εξιδανικευμένα έχουμε στο μυαλό μας, ως την ιδανική τροφή για το σώμα και την ψυχή μας; Για να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να ορίσουμε τα βασικά υλικά και πιάτα αυτής της αρχαίας κουζίνας. Προς αυτή την κατεύθυνση έχουν γίνει διάφορες μελέτες και καταγραφές που έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν πληροφορίες και δεδομένα που ορίζουν την αρχή και το τέλος της εν λόγω παράδοσης.

Έχοντας μελετήσει αυτές τις καταγραφές, αυτό στο οποίο καταλήγω, είναι ότι αυτό που ονομάζουμε Κρητική κουζίνα σήμερα, είναι ένα μικρό μέρος αυτού του τεράστιου πλούτου που μας παρουσιάζουν οι μελέτες. Παράλληλα με την ασυμφωνία της θεωρίας και της πραγματικότητας, αν κανείς θελήσει να βρει ζωντανά δείγματα αυτού του γαστρονομικού πλούτου, συγκεντρωμένα και παρουσιασμένα με έναν αξιόλογο και προσεγμένο τρόπο, θα πρέπει να ψάξει σε βάθος.

Κι αυτό γιατί ανάλογα την περιοχή της Κρήτης, τα δείγματα που θα συναντήσει, είτε έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα, είτε στερούνται γνησιότητας. Σε αυτήν την κακοτυχία δε θα προσθέσω τα εστιατόρια που τολμούν να “πειράξουν” την Κρητική κουζίνα με τον απαραίτητο σεβασμό και με τρόπους δημιουργικούς, καθώς αυτές οι προσπάθειες μπορούν να την εκσυγχρονίσουν και να την κάνουν κτήμα των πολλών σε όλο τον πλανήτη.

Ένα από τα λίγα σημεία στα οποία μπορεί κανείς να συναντήσει την παρούσα εκδοχή της Κρητικής γαστρονομίας με συγκεντρωμένα τα πλέον χαρακτηριστικά δείγματα είναι η ταβέρνα Αλέκος, στους Αρμένους, λίγο έξω από το Ρέθυμνο. Στο εστιατόριο που μετρά 99 χρόνια λειτουργίας, σημερινός θεματοφύλακας είναι ο Σήφης Φραγκιαδάκης, ο οποίος εκπροσωπεί την τρίτη γενιά ιδιοκτητών. Ρωτώντας φίλους Ρεθυμνιώτες για το εστιατόριό του, διαπίστωσα ότι σε αντίθεση με άλλα γνωστά εστιατόρια της περιοχής, όλοι το έχουν επισκεφθεί. Αυτό από μόνο του είναι ενθαρρυντικό στοιχείο, καθώς ένα εστιατόριο που προσελκύει όσους έχουν γευτεί τα Κρητικά πιάτα της γιαγιάς και της μάνας τους, μόνο αδιάφορο δε θα είναι.

“Εδώ μαγειρεύουμε ότι θα τρώγαμε και σπίτι μας” μου λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο κος Φραγκιαδάκης. Το διαπιστώνω κι εγώ με τα πιάτα που φτάνουν στο τραπέζι μου. Φασολάκια λαδερά, Κολοκυθοανθοί γεμιστοί, σαλάτα σαν Χωριάτικη με παξιμαδοκούλουρο και γαλομυζήθρα, όλα απλοϊκά και νόστιμα. Στη συνέχεια στο τραπέζι φτάνουν τα κρέατα, όλα καλομαγειρεμένα και γευστικά. Μοσχαράκι κοκκινιστό που λιώνει στο στόμα, Χοιρινό με ασκορδουλάκκους που τονίζεται από μια απίστευτη ταιριαστή πικράδα.

Το Κουνέλι με κρασί και δεντρολίβανο είναι τόσο όμορφα μελωμένο και γευστικό που αμέσως περνάει από το μυαλό η σκέψη της επόμενης επίσκεψης για να το ξαναφάς. Από τη σχάρα του μαγαζιού, η οποία είναι καλά οργανωμένη και δημοφιλής, ήρθε το Μπιφτέκι, το οποίο είναι κρεάτινο, αμεστό σε γεύση και αφράτο. Στο κλείσιμο, μια νοστιμότατη Πορτοκαλόπιτα με παγωτό, και μια κλασική Σφακιανή πίτα με μέλι.

Ο θεματοφύλακας Σήφης Φραγκιαδάκης τονίζει την εντοπιότητα των πρώτων υλών του: “το ντόπιο υλικό ταιριάζει στο DNA της κουζίνας μας”. Παράλληλα, μιλάει για την επόμενη χρονιά, όταν ο Αλέκος θα κλείσει τα 100 χρόνια του. Σε αυτή τη σκέψη γεννιέται ένας θαυμασμός στο νου, σχεδόν δέος.
100 χρόνια μαγειρική παράδοση στην Κρητική κουζίνα. Πόσο βαριά ευθύνη..