Στην ψησταριά Στου Ντίνου, δοκιμάσαμε παϊδάκια προβατίνας στα κάρβουνα, κοντοσούβλια από πρόβατο, καυτερά λουκάνικα, κοκορέτσι και ξεχωριστούς κρεάτινους μεζέδες στη λαδόκολλα.
Σ’ ένα βουκολικό σκηνικό στο κέντρο των Ιωαννίνων, η ψησταριά Στου Ντίνου σίγουρα δεν είναι μια ακόμη ψησταριά στο απέραντο της ελληνικής υπαίθρου. Για να γίνω πιο σαφής, σίγουρα δεν είναι ένας προορισμός που στο άκουσμά του τα αντανακλαστικά μου θα δρούσαν αστραπιαία για να γράψω ένα κείμενο που θα τον παρουσίαζε. Το αντίθετο θα έλεγα μάλιστα, διατηρώντας όλες μου τις επιφυλάξεις. Ένα ηλιόλουστο μεσημέρι του Φεβρουαρίου όμως, καθώς απολάμβανα τον καφέ μου στην Φρόντζου Πολιτεία στην κορυφή των Ιωαννίνων, μια ιδέα έπεσε στο τραπέζι σαν βουλιμικός κεραυνός.
Στην ερώτηση «Πάμε στου Ντίνου για παϊδάκια προβατίνα;» πριν προλάβω να ρωτήσω ποιος είναι αυτός ο Ντίνος, η παρέα είχε σηκωθεί από το τραπέζι, είχε πάρει τον δρόμο για τα αυτοκίνητα της, και εγώ ακολουθούσα κατά πόδας, μη γνωρίζοντας πού πηγαίνω. Στα μισά της Μεγάλου Αλεξάνδρου, βρέθηκα στο ισόγειο μιας τριώροφης κατοικίας, με υφασμάτινες σκουρόχρωμες κουρτίνες στη τζαμαρία, σαν τα παλιά ύποπτα καφενεία περασμένων δεκαετιών, και ένα μικρό παραπλήσιο δωματιάκι για ψησταριά/παρασκευαστήριο, με το χαρακτηριστικό φουγάρο – καμινάδα.
Στην πόρτα ο Ντίνος αυτοπροσώπως. Μια cult φυσιογνωμία βγαλμένη από το χρονοντούλαπο αλλοτινών εποχών. Για να περάσω στο εσωτερικό έπρεπε να απαντήσω σε ένα γρίφο με λαογραφικό πρόσημο και φιλοσοφική διάθεση. Χιλιοειπωμένα λόγια για τους ντόπιους επισκέπτες, άγνωστα για μένα. Με τη βοήθεια των φίλων πήρα το οκ από τον Ντίνο και καθίσαμε σ’ ένα από τα λιγοστά ξύλινα τραπέζια. Περασμένες 3 το μεσημέρι, εκείνη την ώρα το μαγαζί δεν είχε ακόμα πελάτες. Κάποια αμάζευτα τραπέζια με λαδόκολλες δεξιά και αριστερά βέβαια, μαρτυρούσαν την κρεατοφαγική επιδρομή που προηγήθηκε.
Το ξεκίνημα στου Ντίνου, πατροπαράδοτο και αρκούντως καυτερό. Στο τραπέζι κατέφθασε η πρώτη λαδόκολλα με φρέσκο γαλοτύρι, καυτερή πιπεριά κέρατο στα κάρβουνα και καψαλισμένο ψωμί με λάδι και ρίγανη. Κατόπιν περάσαμε ακαριαία στο κυρίως γεύμα. Παϊδάκια από πρόβατο. Τροφαντά, λιχούδικα, λιπαρά, με μεστή γεύση, σκληράδα και καψαλισμένη κρούστα, συνοδεία φρέσκιας τηγανιτής πατάτας. Λαδόκολλα και χέρια εδώ κρατούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ενίοτε και κάποια μαχαιροπήρουνα. Ο Ντίνος σε μόνιμη βάση μπροστά στη φωτιά, ετοιμάζει τον δεύτερο γύρο. Χειροποίητα λουκάνικα Καστοριάς, κρεάτινα και πικάντικα με μείγμα μπαχαρικών και τη χαρακτηριστική μυρωδιά από το τσιμένι. Ένα τοπικό τυρί δημιούργησε ένα απολαυστικό μαστιχωτό σαγανάκι στα κάρβουνα, πριν καταφθάσει μια ακόμη λαδόκολλα μ’ έναν μεζέ έκπληξη..
Ο Ντίνος κοντοστέκεται για λίγο μπροστά στο τραπέζι μας και κάθεται μαζί μας για λίγα λεπτά. Κερνά δυό μπύρες και μας παρουσιάζει τον εκλεκτό μεζέ. Ζαρκάδι στα κάρβουνα. «Δοκιμάστε το. Σήμερα το έφερα, δεν υπάρχει πολύ συχνά», μας εξομολογείται. «Κάθε Πέμπτη και Παρασκευή βάζω ένα κοντοσούβλι από πρόβατο και ένα κοκορέτσι. Ο κόσμος παραμένει βέβαια πιστός στα παϊδάκια, αλλά και το κοντοσούβλι από πρόβατο έχει τους φανατικούς του. Είναι ένας μεζές που θέλει μαεστρία και το κατάλληλο κρέας» συνεχίζει.
Όση ώρα τρώμε στου Ντίνου, διάφοροι μεμονωμένοι περαστικοί, άνθρωποι του μόχθου κάνουν την εμφάνισή τους. Σε μια τελετουργικού χαρακτήρα συνήθεια, απολαμβάνουν τα παϊδάκια τους μαζί με μια μπύρα ή ένα τσίπουρο και έπειτα φεύγουν. Έπειτα, μια μεγάλη παρέα με νέα παιδιά, επισκέπτες στα Ιωάννινα, μπαίνουν διστακτικά στου Ντίνου. Φεύγοντας, ρίχνω μια κλεφτή ματιά στο τραπέζι τους. Το βλέμμα ικανοποίησης στα μάτια τους για αυτό που δοκίμαζαν – μάλλον για πρώτη φορά-, με χαροποίησε ιδιαίτερα. Ο Ντίνος μιλά σε μια δική του μαγειρική γλώσσα, που αξίζει να δοκιμάσετε.
Στου Ντίνου – όλα στην λαδόκολλα
Κρέας
Διευθ: Μεγ. Αλεξάνδρου 53, Ιωάννινα, 453 33
Τηλ: 26510 30073
Ώρες λειτ: καθημ. 12:00-22:00
Τιμή: 20-45€ (χωρίς το ποτό)
