Τον Αλέξανδρο Χαραλαμπόπουλο τον γνωρίζω χρόνια και θυμάμαι ακόμη πιάτα του, από το ξενοδοχείο «Καστρί» όπου επιμελείτο το μενού. Από το 2018, έχει αναλάβει το εστιατόριο «Sense» – που βρίσκεται στον πιο εμβληματικό πεζόδρομο της Αθήνας – επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο εντυπωσιακό roof top του ξενοδοχείου “Athens Was”, έχοντας «δεξί του χέρι» τον sous chef του, Χρήστο Παπαθεοδώρου.
Οι πελάτες του εστιατορίου από τη μία απολαμβάνουν τη θέα της Ακρόπολης και του Λυκαβηττού και από την άλλη τον chef και την ομάδα του στην ανοιχτή κουζίνα, να δημιουργούν πιάτα ελληνικής κουζίνας με σύγχρονες τεχνικές.
Στην εισαγωγή του νέου καλοκαιρινού μενού του (το δοκίμασα πριν καν τυπωθεί ο κατάλογος), ο Αλέξανδρος αναφέρει ότι «κάθε γεύση είναι ένα ταξίδι»! «Με αφετηρία τις ρίζες μας, τις παραδόσεις και τις αφηγήσεις των προγόνων μας» – όπως ο ίδιος ο chef αναφέρει – ανατρέχει σε ξεχασμένες συνταγές και ξεχωριστές πρώτες ύλες από κάθε γωνιά της Ελλάδας, για να παρουσιάσει το νέο του μενού. Μ’ αυτό το μενού, θέλει να μας ταξιδέψει στο χρόνο… στις ρίζες μας… σε ό,τι μας συγκινεί και μας φέρνει μνήμες!
Και το όνομα του γαστρονομικού μενού degustation, δεν θα μπορούσε να είναι μακριά από αυτό που πρεσβεύει ο chef. Φέρει λοιπόν το όνομα «Ρίζες στο χρόνο» και έχει 12 στάδια.
Υπάρχει και ένα μικρότερο – φιλικό στους vegan – που το ονομάζει «Senses of Greek Nature»!
Εισαγωγή στο δείπνο μας με φυσαλίδες – το καλούσε και η μέρα, αφού ήταν η γενέθλια – το αφρώδες από το κτήμα Κυρ-Γιάννη Scaperdas Freres, το πολυδιάστατο ξινόμαυρο από αυτόριζα κλίματα του οροπεδίου του Αμυνταίου, με τη Methode Traditionelle, που δίνει ένα λευκό μεγάλης κλάσης.
Πρώτο στάδιο με το όνομα «Τομάτα – δυόσμος – φέτα ΠΟΠ Καλαβρύτων»! Ένας τραγανός τοματοκεφτές με λίγη φέτα μέσα του και πάνω του μια στάλα από μαγιονέζα δυόσμου, που συγκρατούσε μια κατακόκκινη τραγανή κυψέλη.
Δεύτερο amuse bouche, μια αλμυρή τάρτα με γκερεμέζι και πιπεριά Φλωρίνης.
Και το τελευταίο εισαγωγικό πιάτο, χαρούπι με ανθότυρο Αμφιλοχίας και ροδάκινο.
Η εικονική τομάτα συνδυάστηκε με σκουμπρί, αμύγδαλο και γαλάκτωμα από καπνιστά μύδια. Η τραγανή κρούστα από βούτυρο κακάο σπάει στο στόμα. Ο συνδυασμός με πίκλα κεράσι του πάει πολύ.
Το μανιτάρι με λαχανίδα, μαύρο σκόρδο, αρώματα σπετσερικού και ελαιόλαδο ποικιλίας Μάκρης.
Το πιο δυνατό πιάτο για μένα ήταν το Βενετσιάνικο Παστίτσιο με φραγκόκοτα, μπουκατίνι, Σαν Μιχάλη Σύρου και σουτζούκι Δράμας.
Σ’ αυτό το σημείο, φτάνει στο τραπέζι ζεστό ψωμί που έχει ζυμωθεί με τραχανά και σπιτικό αιγοπρόβειο βούτυρο με καπνιστό πράσο.
Τα κυρίως – κατά τη γνώμη μου πιο αδύναμα από τα ορεκτικά – μια σκορπίνα κονφί με πουρέ από τσαουλιά σε συνδυασμό με αμπελοφάσουλα με λάδι βασιλικού & ένα κρεατικό, μοσχάρι με χόρτα σε σάλτσα χλωροφύλλης με βολάκι Άνδρου.
Το μενού κλείνει με ένα επιδόρπιο με φράουλα, βασιλικό και κεφίρ και κάποια mignardises.
Ο πελάτης μπορεί να επιλέξει και από το μικρό a la carte menu.
Η λίστα κρασιών είναι ενημερωμένη και έχει αρκετές επιλογές τόσο από τον ελληνικό όσο και από τον διεθνή αμπελώνα.
Η πανοραμική θέα σε συνδυασμό με τις εκλεπτυσμένες γεύσεις, είναι λόγος για να επιστρέψω στο Sense.
