Όσα βράδια και να περάσεις από το Ραφίκι, θα το δεις γεμάτο. Σε μία γειτονιά που διαρκώς εξελίσσεται, το Ραφίκι είναι από μόνο του ένας λόγος να πας Βοτανικό.
Τετάρτη νωρίς το βραδάκι και ψάχναμε ένα μέρος για φαγάκι και μπυρίτσα κάπου χαλαρά. Από την εξίσωση είχαν βγει οι ψαγμένες κουζίνες και τα all day μαγαζιά, που χωρίς να τα υποτιμώ τα ψιλοβαρέθηκα ή έστω δεν ταίριαζαν με το mood της στιγμής. Και εκεί που γυρνούσαμε στο Γκάζι κάποιος από την παρέα πετάει την ιδέα για το Ραφίκι. Αν και ψιλοκινούμαι στην περιοχή τελευταία, δεν είχε τύχει ακόμα να το επισκεφτώ. Οπότε, Γκάζι εμείς, Βοτανικό αυτό, με 5 λεπτά περπάτημα φτάσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πριν λίγα χρόνια ο Βοτανικός δεν έπαιζε καν ως επιλογή εξόδου. Τελευταία όμως, ανάμεσα στα συνεργεία και τις σχολές θεάτρου και χορού, έχουν ξεφυτρώσει διάφορα ενδιαφέροντα μεζεδοπωλεία, μπαράκια και καφέ. Οι θαμώνες της περιοχής πια είναι από cool τύπους, καλλιτεχνικές φύσεις και όλους εμάς που ψάχνουμε μη comme il faut μέρη για να περάσουμε καλά χωρίς να ξεφραγκιαστούμε. Αυτό είναι και το κοινό στο Ραφίκι, που άνοιξε το καλοκαίρι του 2018, σε αυτήν τη πιο «καλλιτεχνική» γειτονιά στην όδο Πέλλης. Μία ιδέα τριών φίλων που υλοποιήθηκε και μετατράπηκε σε αυτό ακριβώς που είχαν στο μυαλό τους, ένα παρεΐστικο μεζεδοπωλείο with a twist.
Μιας και μέσα ήταν γεμάτο (αν και Τετάρτη), πήραμε απόφαση να κάτσουμε στα τραπεζάκια του πεζόδρομου, παρότι το χε το κρύο του. Οι σόμπες όμως και το ζεστό οινόμελο μας έκαναν να το ξεχάσουμε στο λεπτό. Μέσα, η απλή και χωρίς πολλά πολλά διακόσμηση, φέρνει στα κλασικά αλά παλαιά μεζεδοπωλεία που ερχόσουν για την ατμόσφαιρα και την παρέα. Ψιλοτάβανο, με μεγάλες περιμετρικές τζαμαρίες, ξύλινες καρέκλες καφενείου και ένα μπαρ στη μέση, για αυτούς που αρέσκονται να πίνουν το ποτό τους σε stool. Όσο για τα παιδιά στο service, ήταν σίγουρα πολύ ευγενικά και εξυπηρετικά. Αυτό που με ξάφνιασε ευχάριστα όμως εδώ, ήταν το φαγητό..
Να πω την αλήθεια, ερχόμενη στο Ραφίκι στο μυαλό μου είχα ότι θα φάω τα κλασικά μεζεδάκια που βρίσκεις σε κάθε τέτοιου είδους μαγαζί. Και πράγματι, με την πρώτη γρήγορη ματιά στο μενού, αυτό νόμιζα. Αν προσέξεις όμως λίγο περισσότερο όμως θα καταλάβεις ότι όλες οι γνώριμες προτάσεις έχουν έξτρα δημιουργικές πινελιές. Έχει γίνει ένα -spoiler alert- επιτυχημένο πάντρεμα μη αναμενόμενων υλικών, βλέπε spring rolls με παστουρμά και τσίρος με πουρέ κόκκινης φακής. Εμείς κάναμε τη σχετική σύσκεψη, παραγγείλαμε, και αναμέναμε να δοκιμάσουμε τα ενδιαφέροντα εκ πρώτης όψης πιάτα.
Η γραβιέρα με θυμάρι, ελιές και παξιμάδι χαρουπιού έγινε το καλύτερο συνοδευτικό για το οινόμελό μας. Η φάβα με γκρεμολάτα και λάδι τρούφας που ευτυχώς τοποθετήθηκε μπροστά μου, έφυγε εν ριπή οφθαλμού αν αυτό σας λέει κάτι. Ήταν τόσο επιτυχημένος ο συνδυασμός υλικών και που με εξέπληξε ευχάριστα, σε βαθμό που δεν άφησα ίχνος πάνω στο πιάτο. Πολύ νόστιμες και οι πατάτες baby με κρέμα γραβιέρας, αλλά και ο πουρές σελινόριζας. Ένα από τα πιάτα που ξεχώρισα στο Ραφίκι, ήταν το κεμπάπ με ανατολίτικη σάλτσα ντομάτας και καπνιστό γιαούρτι. Αν σας αρέσουν οι έντονες γεύσεις και τα μυρωδικά, μην το προσπεράσετε.
Μετά από όλα αυτά και άλλα πολλά, όπως καταλαβαίνετε χώρος για γλυκό δεν υπήρχε. Ρώτησα όμως και έμαθα ότι καθημερινά βγαίνει γλυκό ημέρας, που όπως κατασκόπευα τα διπλανά τραπέζια, είδα να το τιμούν ιδιαιτέρως. Το Ραφίκι πάντως δε θα παραλείψω να το ξαναεπισκεφτώ και μάλιστα στο πολύ κοντινό μέλλον. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα, χαλαρά vibes και πάνω απ’ όλα πολύ καλό φαγητό.
Ραφίκι
Μεζεδοπωλείο
Διεύθ: Πέλλης 22, Αθήνα (Βοτανικός), 104 47
Τηλ: 210 3464717
Ώρες λειτ: καθημ. 12:00-02:00
Τιμή: 10-15€
