Ζούμε μια μεγάλη αναταραχή που πλήττει, όπως πάντα, τους μη έχοντες και κατέχοντες. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μια λύση.
Στην αρχή η κυρίαρχη άποψη ήταν ότι ο πόλεμος της Ρωσίας με την Ουκρανία θα κρατούσε λίγες ημέρες, άντε λίγες εβδομάδες. Δυστυχώς καλά κρατεί οκτώ μήνες τώρα και όπως συμβαίνει πάντα «Όταν μαλώνουν οι ελέφαντες την πληρώνουν τα ποντίκια». Στη συγκεκριμένη περίπτωση (για την ακρίβεια πάντα) τα ποντίκια είμαστε εμείς. Εμείς βλέπουμε τη μερίδα του τυριού που μας αναλογεί να μικραίνει, το τυρί να γίνεται ακριβότερο, το γκάζι για να το μαγειρέψουμε να κοιτάει το θεό και τον πληθωρισμό να καλπάζει. Ορισμένοι αρέσκονται, ή τους συμφέρει, να λένε ότι όταν οι καλοί θα νικήσουν τους κακούς όλα θα γίνουν όπως πριν. Διάβαζα προ ημερών ένα αναλυτικό άρθρο στο Πρώτο Θέμα με το οποίο συμφωνώ, όχι σε όλα αλλά σίγουρα σε αρκετά σημεία. Σας συνιστώ να το διαβάσετε εδώ. Εγώ απλά θα βάλω προς συζήτηση, αν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι, κάποια θέματα/ ερωτήματα που κατά την άποψη μου δεν έχουν μια ισχυρή λογική απάντηση. Αναρωτιέμαι λοιπόν.
- Με την εμπειρία που έχουμε σε ότι αφορά τον επεκτατισμό, για τον οποίο κατηγορείται η Ρωσία, από τους Ναπολεόντιους πολέμους και την κατάληξη τους αλλά και από τον χιτλερικό Γερμανικό επεκτατισμό στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο δεν μπορώ να βρω επιχειρήματα και να σκεφτώ ότι η Ρωσία έχει κάποιο τέτοιο στόχο κατά νου. Με δέκα εκατομμύρια τετ.χλμ. έκταση τι ανάγκη έχει για πρόσθετα εδάφη.
- Σε ότι αφορά την ανάγκη για πρόσβαση σε ανοικτή θάλασσα ακόμα και σαν ισχυρισμός είναι αστείος. Τα θαλάσσια σύνορα της συγκεκριμένης χώρας, χωρίς να το ψάξουμε, είναι μάλλον μεγαλύτερα από αυτά της οποιασδήποτε άλλης ηπειρωτικής χώρας.
- Υπάρχει φυσικά και η εκδοχή ο Ρωσικός επεκτατισμός να οφείλεται στην ανάγκη εξασφάλισης φυσικών πόρων και πλουτοπαραγωγικών πηγών γενικότερα. Αυτό όμως με παράδειγμα την δεδομένη ενεργειακή κρίση που μαστίζει την Ευρώπη λόγω ρωσικού φυσικού αερίου και τους πόρους που κρύβει στο υπέδαφος της η Σιβηρία είναι μάλλον αστεϊσμός.
- Τέλος υπάρχει και η εκδοχή για κάποιους σκοτεινούς λόγους που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε να επιθυμεί να δικτατορεύσει τον Δυτικό Πολιτισμένο Κόσμο. Αν θυμάμαι καλά και η Γερμανία το επιθυμούσε, το 1940 και είδαμε το αποτέλεσμα. Πιστεύω ότι αν δεν είναι (που δεν είναι) ηλίθιοι το ίδιο βλέπουν και στο Κρεμλίνο.
Δυστυχώς για εμένα όσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Εκτός… εκτός λέω αν οι Ρώσσοι έχουν στο μυαλό τους κάτι που να θυμίζει, έστω και σε μικρογραφία, ένα δόγμα τύπου Μονρόε. Εδώ όμως αλλάζουν τα πράγματα και η προσέγγιση του θέματος πλέον είναι διαφορετική για τίποτα όμως δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα (το έχει πει εδώ και χρόνια ο Αϊνστάιν) είναι ότι η ανθρώπινη βλακεία, η μανία της εξουσίας, τα συμφέροντα και πάθος για το κέρδος δεν έχουν όρια. Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούμε και αυτό και να συνέλθουμε?
