Η “Αθηνά” είναι ένα “οινοεστιατόριο” όπως γράφει η μαρκίζα του, χωμένο κάπου στα στενά της Δραπετσώνας, που μπορείτε να γευτείτε φρέσκο ψάρι και ωμά θαλασσινά, αναλόγως τι θα φέρει φρέσκο το καΐκι
Η ιστορία ξεκινά το 2008, όταν ένα ζευγάρι Ρουμάνων (ο Λίβυος και η Λίλυ) αναλαμβάνουν την μικρή ταβέρνα, από την κα Αθηνά, η οποία είχε κουραστεί και ήθελε να παραδώσει την σκυτάλη, καθώς δούλευε μόνη το μαγαζί από το 1985.
Η Δραπετσώνα είναι μια συνοικία με ιστορία. Περνώντας το λιμάνι του Πειραιά, θα δεις εγκαταλελειμμένα κτίρια που σου θυμίζουν άλλες εποχές.
Από ιστορίες που έχω ακούσει, λέγεται ότι την γέφυρα του Παπαϊωάννου – πάνω από το λιμάνι – δεν την περνούσες αν δεν πλήρωνες τους μάγκες της περιοχής, για να φτάσεις ως τη μάντρα του Σαραντόπουλου και να ακούσεις την περίφημη «τετράδα του Πειραιά», με το Μάρκο Βαμβακάρη στο μπουζούκι. Κοντά στην εκκλησία του Αγ. Φανουρίου, τα προσφυγικά σπίτια (κάποια από αυτά κατοικούνται και σήμερα) είναι εκεί και θυμίζουν πόσο δύσκολη ήταν η ζωή στην Δραπετσώνα πριν χρόνια.
Εδώ, το 1922 έφτασαν χιλιάδες πρόσφυγες και η Δραπετσώνα έγινε μια παραγκούπολη, μια «φαβέλα» όπου οι άνθρωποι ζούσαν σε επιταγμένα κτίρια. Η Δραπετσώνα είναι η συνοικία που «ανδρώθηκε» το ρεμπέτικο. Οι ρεμπέτες της εποχής έπαιζαν στους «τεκέδες» και με το τραγούδι, «έπνιγαν» όσα τους βασάνιζαν.
Το Νοέμβρη του 1960 – με εντολή της κυβέρνησης – οργανώνεται στρατιωτική επιχείρηση για να γκρεμιστεί η παραγκούπολη. Οι γυναίκες αντιδρούν και βγαίνουν μπροστά για να προστατέψουν τα νοικοκυριά τους. Η αστυνομία που πάλευε μαζί τους, δεν τα κατάφερε. Το μακελειό κράτησε ώρες, μα στάθηκε αδύνατο το μένος να νικήσει αυτές τις γυναίκες, που έδωσαν μάχη για να μην ξεσπιτωθούν για μια ακόμη φορά.
Το γεγονός έμεινε στην ιστορία ως «Η μάχη της Παράγκας» και μια βδομάδα μετά από όλα τα τζουκ μποξ των καφενείων από την Αγία Σοφιά και τα Καμίνα ως την Δραπετσώνα και το Πέραμα ακούγεται – από τον τότε άγνωστο στους πολλούς τραγουδιστή Γρηγόρη Μπιθικώτση – η “Δραπετσώνα”, τραγούδι των κατατρεγμένων της χώρας.
Σε αυτή την ιστορική γειτονιά – που με τα χρόνια γέμισε από ουζάδικα, καφενεία και ταβέρνες – η κα. Αθηνά λειτουργεί από το 1985 ένα μικρό ταβερνάκι, κρυμμένο σε ένα στενό, που σερβίρει μαγειρευτά ημέρας και κάνα μεζέ για το ούζο. Το επισκέπτονται άνθρωποι της περιοχής και απολαμβάνουν αυθεντικό φαγητό. Με τα χρόνια, η κα. Αθηνά κουράζεται και αποφασίζει να δώσει το «Οινοεστιατόριο» που φέρει το όνομά της και λέγεται «Αθηνά».
Ένα ζευγάρι Ρουμάνων, παίρνει το 2008 την επιχείρηση και τον πρώτο καιρό με τη βοήθεια της κας Αθηνάς που έχει την εμπειρία, σερβίρει καθημερινά, μαγειρευτά σαν σπιτικά και ότι φρέσκο μικρόψαρο βρουν από τα καΐκια. Θαμώνες της ταβέρνας, άνθρωποι της περιοχής, που είχαν αγαπήσει το νόστιμο φαγητό και συνέχιζαν να πηγαίνουν. Καθώς η ποιότητα παρέμενε ίδια, οι νέοι ιδιοκτήτες έβαλαν και την δική τους πινελιά και πρόσθεσαν περισσότερα πιάτα ημέρας.
Ο χώρος λιτός, με λίγα τραπέζια που γεμίζουν ακόμη και τις καθημερινές και ο Λίβυος με τη Λίλυ δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και σερβίρουν ότι φέρει το καΐκι από το Αγκίστρι ή από την Αίγινα.
Έχουν δύο παιδιά που παράλληλα με τις σπουδές τους βοηθούν στην επιχείρηση και μεγαλώνοντας η κόρη τους η Μαρία, παίρνει τα ηνία και αποφασίζει να δώσει νέα πνοή στην ταβέρνα και να εστιάσει αποκλειστικά στο φρέσκο ψάρι και στα οστρακόδερμα.
Στο μενού θα βρείτε μια πεντανόστιμη ψαρόσουπα με ζωμό από μικρόψαρα ημέρας και ως κυρίως ψάρι, ότι βρει φρέσκο ο Λίβυος στην ψαραγορά. Ένα μεσημέρι Κυριακής – ένα από τα πολλά που έχουμε επισκεφτεί το εστιατόριο – μας ετοίμασαν μια ψαρόσουπα από σκορπίνα που πραγματικά λίγα ψαρομάγαζα της Αθήνας σερβίρουν. Η σούπα ήρθε σε σουπιέρα και το ολόφρεσκο ψάρι σε πιατέλα, με συνοδεία λαχανικά βρασμένα όσο έπρεπε.
Οι φρέσκες καραβίδες έδωσαν ένα ωραίο tartare και η πρωινή τσιπούρα έγινε ceviche. Μας τηγάνισαν μπαρμπούνια (αέρινο τηγάνισμα) και καλαμάρι γόνο.
Τα χόρτα ημέρας ήταν ζωχοί και η σουπιά με ρύζι, σωστά βρασμένη. Πολύ καλό ήταν επίσης και το μυδοπίλαφο.
Τελειώνοντας κλείσαμε με δυο πιατέλες λουκουμάδες (αυτοί που θυμάμαι από το “Αιγαίον” ωχριούν μπροστά τους) και γιαούρτι με σπιτικό γλυκό σταφύλι. Το φαγητό σας θα το συνοδεύσετε με εμφιαλωμένα αποστάγματα ή κάποιο κρασί από την μικρή λίστα που διαθέτει.
Τα μουσικά ακούσματα κινούνται στο έντεχνο και κάποιες φορές, μαζεύονται οργανοπαίχτες με κιθάρα και μπουζούκι και γίνονται όλοι μια παρέα. Κάποια διαμαντάκια είναι καλά κρυμμένα στις γειτονιές και δεν αναφέρονται πουθενά… μαθαίνονται από στόμα σε στόμα!
