Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το Marea Sea Spirit. Μιας και είχε μεσολαβήσει σχεδόν ένας χρόνος από την τελευταία μου επίσκεψη, ήμουν ανυπόμονος να δω την εξέλιξή του.
Το εστιατόριο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην πλατεία Φαναριωτών, σε μια από τις πιο πολυσύχναστες γωνίες του κέντρου της πόλης, μια ανάσα από τη θάλασσα και δεν θα μπορούσε λόγω τοποθεσίας παρά να είναι συνυφασμένο με αυτήν. Τεχνηέντως λιτά διακοσμημένο, με έναν comfort αλλά και νεοκλασικό αέρα παράλληλα, ψηλοτάβανο, με κυρίαρχο συστατικό στις περισσότερες επιφάνειες και τα τραπεζοκαθίσματα το ξύλο, που το κάνει αβίαστα ζεστό και φιλόξενο από την πρώτη στιγμή που το προσωπικό ανοίγει την βαριά σιδερένια πόρτα για να σε υποδεχτεί. Στα αριστερά βρίσκεται το μπαρ με φόντο τους συντηρητές κρασιών και στο υπόλοιπο μαγαζί βρίσκονται απλωμένα τα τραπέζια. 
Κατά τη διάρκεια της διαμονής μας, οι θαμώνες του μαγαζιού στα τριγύρω τραπέζια ήταν νεαρά ή και μεγαλύτερης ηλικίας ζευγάρια, που επέλεξαν το Marea για το δείπνο τους, παρέες οι οποίες επισκέφτηκαν το εστιατόριο μετά το πέρας της εργασίας ή τα ψώνια τους, ενώ ο χώρος και η ζεστή φιλική ατμόσφαιρα- για την οποία μερίμνησε και το ευγενικό προσωπικό- ενδείκνυται και για επαγγελματικές συναντήσεις.
Ο ταλαντούχος chef Δημήτρης Κοτσιβός, αφού πέρασε 5 χρόνια δίπλα στον Έκτορα Μποτρίνι στο Ciel, διανύει την 4η του χρονιά στο τιμόνι της κουζίνας του Marea, που φαίνεται να είναι και η πιο ώριμή του. Έχει δημιουργήσει ένα μενού αφιερωμένο στην καρδιά της θάλασσας, μαγειρεύοντας και σερβίροντας τον αφρό της, ενώ το κρέας απουσιάζει τελείως. Η κουζίνα είναι κυρίως ελληνική με μεσογειακές επιρροές, αφού δεν διστάζει να ενσωματώσει και κάποια φαινομενικά αταίριαστα υλικά δανεισμένα από άλλες κουζίνες, δημιουργώντας όμως τολμηρούς και γευστικούς συνδυασμούς.
Δεν λείπουν βέβαια και οι εμβληματικές συνταγές από την ευρωπαϊκή κουζίνα, όπως η γλώσσα meunière, η οποία σερβίρεται σε βούτυρο από αγελαδινό γάλα, φουντούκι και κεφάλια καραβίδας. Όπως φυσικά είναι αναμενόμενο, στο μενού υπάρχουν αρκετά όστρακα και πιάτα με ωμές παρασκευές ψαριού ενώ δεν λείπουν και προτάσεις που θα μπορούσαν να συνοδεύσουν άνετα ένα μεσημεριανό τραπέζι φίλων με τσίπουρο, όπως ο μαρινάτος γαύρος με βαλεριάνα και ταραμά μυρωδικών ή οι αντζούγιες Ισπανίας με αρωματικό βούτυρο από φύκια.
Για αρχή έφτασε στο τραπέζι ένα προζυμένιο ψωμί, το οποίο συνοδευόταν από ελιές οι οποίες είχαν μπει στο πετιμέζι με αποτέλεσμα μια ωραία ισορροπημένη γεύση, όπου ο ελαιώδης χαρακτήρας ήρθε σε αρμονία με την γλυκιά γεύση του σιροπιού. Βρήκα τον ταραμά εξαιρετικά ενδιαφέροντα, με ωραία υφή, όξινο όσο πρέπει και με ικανοποιητική ένταση. Το καρπάτσιο ξιφία με υφές από μάνγκο, σταφύλι και φρούτο του πάθους με την συνοδεία κόκκινου πιπεριού ήταν πολύ ενδιαφέρον καθώς ο ιδιαίτερος έντονος χαρακτήρας του ξιφία δεν καλύφθηκε από τα γλυκά φρούτα, τα οποία ήταν στη σωστή ποσότητα, ενώ παράλληλα εξουδετέρωσαν ωραία τη γεύση του πιπεριού, το οποίο έδωσε και ωραία αρωματική πολυπλοκότητα. Το βασιλικό χτένι με φασκόμηλο μού είχε κεντρίσει την περιέργεια από την πρώτη στιγμή που ξεφύλλισα τον κατάλογο και το προσωπικό πολύ σωστά με ενημέρωσε πως δεν θα προλάβει να σερβιριστεί πρώτο, καθώς ετοιμάζεται εκείνη την ώρα και μαγειρεύεται. Εκτός από την ωραία εμφάνισή του, το χτένι έφτασε μαγειρεμένο σε κρούστα από φρυγανιά με βούτυρο και παρμεζάνα και αρωματισμένο με φασκόμηλο και δενδρολίβανο, δίνοντας ένα σύνολο γευστικό με όλες τις γεύσεις ευδιάκριτες. 
Βρήκα πολύ ωραίο και αρκετά πρωτότυπο το ριζότο με καρπάτσιο τσιπούρας και σπαράγγια, όπου το φιλεταρισμένο ψάρι που είχε μαριναριστεί σε χυμό εσπεριδοειδών, σερβιρίστηκε πάνω στο ριζότο, έχοντας υποστεί θερμική επεξεργασία για λίγα λεπτά. Το ψάρι, αλατισμένο όσο πρέπει, έδωσε με τον χαρακτήρα του «δροσιά» στο πιάτο, ισορροπώντας τον αμυλούχο χαρακτήρα του ωραία δεμένου ριζότο. Τα νιόκι με γαριδοουρές, μαύρη τρούφα και μανιτάρια σιτάκε ήταν μια τολμηρή έμπνευση, η οποία δικαίωσε τον chef Δημήτρη Κοτσιβό. Τα νιόκι ήταν τραγανά εξωτερικά και καλοψημένα, όπως και οι γαριδοουρές, ωστόσο ο έντονος χαρακτήρας της τρούφας σκέπασε τον λεπτό χαρακτήρα της γαρίδας, χωρίς όμως αυτό να αφαιρεί την νοστιμιά από το πιάτο ή να απογοητεύει. Το δεύτερο κυρίως, η σφυρίδα μαγειρεμένη με αγιορείτικο παραδοσιακό τρόπο ήταν ένα πιάτο βαθιάς νοστιμιάς μιας και το φιλέτο ψαριού έφτασε τέλεια ψημένο και ζουμερό όσο πρέπει, με τον κρεμμυδοζωμό να έχει χυλώσει ιδανικά και το στοιχείο του λεμονιού να προσφέρει φρεσκάδα και ισορροπία, ενώ η σωστή χρήση του μαύρου πιπεριού προσέφερε πολυπλοκότητα στο πιάτο που αποτέλεσε την κορωνίδα του γεύματός μας. 
Συμπερασματικά, είτε επιλέξεις το Marea για ένα επίσημο δείπνο στον εσωτερικό ζεστό του χώρο, είτε για ένα πιο χαλαρό μεσημεριανό γεύμα με φίλους στο εξωτερικό σαλόνι με θέα στην γειτονική πλατεία, οι γεύσεις και οι προτάσεις δύσκολα θα σε αφήσουν δυσαρεστημένο, ενώ το εστιατόριο δικαιολογεί απόλυτα το όνομα που το προσδιορίζει ως «την ψυχή της θάλασσας»!
