Στο Μοναστηράκι λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια μια Irish pub με γνήσια ατμόσφαιρα και φαγητό που ανταποκρίνεται στην γαστρονομική κουλτούρα των Βρετανικών Νήσων.
Κυριακή 20 Οκτωβρίου 1996 στο Hendon του Βορείου Λονδίνου. Στην Ιρλανδική pub “The Claddagh ring”, στην κορυφή της Church Road έχει μαζευτεί κόσμος από νωρίς. Ο καιρός είναι καλός και ο κόσμος απολαμβάνει τα pints του, τόσο στα ξύλινα τραπεζάκια της αυλής όσο και στην μεγάλη αίθουσα με το ξύλινο bar, τις ταπετσαρίες και τη γιγαντοοθόνη. Ακριβώς στις 12 το μεσημέρι θα ξεκινήσει μια από τις επικότερες αναμετρήσεις της Premier League. Η Newcastle των Shearer, Ginola και Ferdinand υποδέχεται την τεράστια Manchester United των Schmeichel, Cantona, Neville, Scholes και Beckham. Η Newcastle κερνάει μια ξεγυρισμένη πεντάρα τους ψηλομύτες (μετέπειτα πρωταθλητές της σεζόν) κόκκινους διαβόλους και στην The Claddagh Ring ξεσπούν χαρές και πανηγύρια σε κάθε γκολ. Η Guinness ρέει άφθονη και μετά το σφύριγμα της λήξης, τα πρώτα πιάτα κάνουν την εμφάνισή τους στα μικρά τραπεζάκια των θαμώνων. Πιάτα γεμάτα γεύση και σπιτική νοστιμιά, που θα με στιγματίσουν και θα αλλάξουν για πάντα την άποψή μου για τη Βρετανική γαστρονομική κουλτούρα. 
Αυτή την κουλτούρα υπηρετεί σε αθηναϊκό μάλιστα έδαφος, μια γνήσια Ιρλανδική pub, η οποία σερβίρει τα πιο κλασικά πιάτα της pub culture, ντυμένα με την ατμόσφαιρα των πιο ωραίων public houses των Βρετανικών Νήσων. Η James Joyce αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους λάτρεις της συγκεκριμένης γαστρονομικής παράδοσης. Σε μια υπέροχη σάλα με πολύ σκούρο ξύλο και κλασική διακόσμηση, όπου κυριαρχεί μια μεγάλη και στιβαρή μπάρα, μπορεί κανείς να απολαύσει ορισμένα από τα πλέον εμβληματικά πιάτα που σερβίρουν οι pub της Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Καθημερινά, οι Βρετανοί και Ιρλανδοί κάτοικοι της πόλης, αλλά και αρκετοί περαστικοί τουρίστες συγκεντρώνονται στην James Joyce για να απολαύσουν μια παγωμένη Guinness, να δουν αγώνες Αγγλικού πρωταθλήματος και να θυμηθούν τις γεύσεις της πατρίδας τους. 
Σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να δοκιμάσετε τη Steak and Guinness pie, μια πεντανόστιμη φωλιά από σφολιάτα που μέσα της κρύβει ένα stew από μοσχάρι και λαχανικά που έχει μαγειρευτεί αργά και βασανιστικά σε μπύρα Guinness. Η βαθιά νοστιμιά του πιάτου γίνεται ακόμα πιο αξιομνημόνευτη από την παρουσία της gravy sauce στον πουρέ που τη συνοδεύει. Εξαιρετικό το Fish n Chips με deep fried μπακαλιάρο από την Ισλανδία και όλα τα σχετικά παρελκόμενα. Έχοντας εντρυφήσει στο συγκεκριμένο πιάτο, θα έλεγα ότι βάζει κάτω πολλά αντίστοιχα σε προβεβλημένες pub του Λονδίνου. Γεμάτα γεύση και με την παρουσία της μαγικής gravy που νοστιμίζει τα πάντα, είναι και τα Λουκάνικα με πουρέ. Εδώ τα λουκάνικα είναι βρετανικού τύπου και αξίζει να τα δοκιμάσετε για να δείτε πως διαχειρίζονται το συγκεκριμένο είδος οι Βρετανοί. Ιδιαίτερη μνεία και στη Χοιρινή στηθοπλευρά, η οποία σιγοψήνεται με τέτοιο τρόπο, που κάνει το κρέας να λιώνει και να αποσπάται απαλά από το κόκκαλο. Ακόμα πιο γευστική την κάνει η Jameson BBQ sauce με την οποία είναι γλασαρισμένη.
Η σχεδόν πενταετής θητεία μου στο Λονδίνο, από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 μου χάρισε πολλά. Εκτός από τη μουσική, η οποία ήταν στα καλύτερά της την περίοδο εκείνη στη Βρετανία, γνώρισα κι άλλες, λιγότερο αναγνωρισμένες πλευρές της Βρετανικής κουλτούρας. Κάποιες από αυτές μάλιστα, όπως το φαγητό, γίνονταν συχνά – και ακόμα γίνονται – αντικείμενο χλευασμού από τους κατοίκους του Ευρωπαϊκού νότου, του τόσο προικισμένου με όλα τα καλά της γης και της θάλασσας. Για κάποιον όμως που γίνεται τακτικός κοινωνός, έστω και αναγκαστικά, της συγκεκριμένης κουζίνας, είναι αναπόφευκτη η σταδιακή αναγνώριση ορισμένων αρετών που στην αρχή και λόγω των συγκρίσεων, είναι δυσδιάκριτες. Μια επίσκεψη στην James Joyce δε θα σας προσφέρει απλώς ένα “ταξίδι” σε μια γνήσια ατμοσφαιρική pub, αλλά θα σας αλλάξει ενδεχομένως την στερεοτυπική άποψη που έχετε για τη γαστρονομία των Βρετανικών Νήσων.
