Το εστιατόριο του ομώνυμου ξενοδοχείου βάζει στο γαστρονομικό χάρτη, όχι μόνο την Δημητσάνα, αλλά ολόκληρη την ορεινή Αρκαδία.
Υπάρχουν επιχειρηματίες και υπάρχουν και άνθρωποι με μεράκι. Οι πρώτοι (κατά κανόνα) κυνηγούν το αποτέλεσμα, οι δεύτεροι (επίσης κατά κανόνα) απολαμβάνουν και τη διαδρομή. Ξεκινάω με αυτόν τον τρόπο, για να τονίσω το πόσο εκτιμώ τους ανθρώπους που βάζουν προσωπική δουλειά στα projects τους. Δεν έχω τίποτα με όσους έχουν ένα όραμα και μια γεμάτη τσέπη που θα τους επιτρέψει να προσλάβουν τους καλύτερους για το υλοποιήσουν. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, με αυτή τη μέθοδο έχουν δημιουργηθεί ορισμένα από τα καλύτερα εστιατόρια στον κόσμο, αλλά και στην Ελλάδα. 
Αυτό που με συγκινεί όμως, είναι όταν οι άνθρωποι ξεκινούν από μια ταπεινή αφετηρία και καταφέρνουν με όραμα και προσωπική δουλειά να φτάσουν σε ένα αξιοπρόσεκτο επίπεδο ποιότητας. Μια τέτοια περίπτωση είναι το Εν Δημητσάνη, το εστιατόριο του ομώνυμου ξενώνα της Δημητσάνας, στα ορεινά της Αρκαδίας. Το εστιατόριο άλλαξε πρόσφατα ρότα και μενού και πλέον κινείται σε καθαρά γαστρονομικά νερά. Η συνεργασία δύο ανθρώπων που μοιράζονται παρόμοιο όραμα και διαθέτουν όσα χρειάζονται για να το υλοποιήσουν, ήταν το κλειδί του πολύ ιδιαίτερου αποτελέσματος που δοκιμάσαμε. Ο γνωστός chef Σταύρος Κουστένης, με την επιτυχημένη πορεία στο Cezar Meze Bar, στη Λίνδο της Ρόδου (Χρυσός Φοίνικας στα Flag Awards – Greek Cuisine 2024), συνεργάστηκε με τον chef patron Στέφανο Τσέκα στη μεταμόρφωση της κουζίνας του εστιατορίου σε κάτι που ξεχωρίζει, όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. 
Το εστιατόριο διαθέτει μια σχετικά μικρή αλλά ζεστή σάλα, διακοσμημένη με παλιά αντικείμενα από την τοπική παράδοση, με πολλή πέτρα και ξύλο, όπως αρμόζει στα αρχοντικά της περιοχής. Η λίστα κρασιών περιορίζεται σε επιλογές από την Πελοπόννησο, που ανάλογα με το οινικό εφαλτήριο του καθενός, αρκούν ή δεν αρκούν για να συνοδεύσουν ένα τόσο πολυδιάστατο και πολυσυλλεκτικό μενού. Το σέρβις είναι ιδιαίτερα εξυπηρετικό, με πολύ καλή διάθεση και επαγγελματισμό. Στα του φαγητού, η πινελιά του chef Κουστένη είναι ευδιάκριτη σχεδόν σε όλα τα πιάτα. Η ικανότητά του να μετουσιώνει τις κλασικές συνταγές της ελληνικής κουζίνας σε μοντέρνα πιάτα με γευστικό βάθος και απαράμιλλη αισθητική, είναι μοναδική. Αν διαθέτει κάτι σε αφθονία ο συγκεκριμένος μάγειρας είναι αυτό που θα ονομάζαμε “γαστρονομική φαντασία”. Όπως όμως γνωρίζουμε από τον χορό, “it takes two to tango”. Κι αυτό είναι το μυστικό του Εν Δημητσάνη, καθώς ο έτερος συντελεστής, ο Στέφανος Τσέκας, συμμετέχει ενεργά, όχι μόνο ως chef de cuisine, αλλά και ως συνδημιουργός. 
Από τα πιάτα που δοκιμάσαμε, σχεδόν κανένα δεν πέρασε απαρατήρητο. Όλα διαθέτουν ένα γευστικό αφήγημα, που συνήθως συνοδεύεται από τεχνικές και νοστιμιά. Τα Μοσχαρίσια Κεφτεδάκια με κρέμα μπουγιουρντί και τσιπς πατάτας ξυπνούν θύμησες γιαγιάς με το μπουγιουρντί να απογειώνει το σύνολο. Τα Βραστά Χόρτα με καπνιστή πέστροφα και μους ταραμά είναι ένα νόστιμο και ισορροπημένο πιάτο με σύνθετες υφές και ωραία αντίθεση της πικρίλας των χόρτων με τον υπέροχα κρεμώδη ταραμά.
Οι Κροκέτες με Μοσχαρίσια Μάγουλα, κρέμα μελιτζάνα και γιαούρτι με μοσχοκάρυδο είναι ένα πολύ εμφανίσιμο πιάτο με την κρουστή και χωρίς λαδίλα κροκέτα να κρύβει επιδέξια τα νόστιμα και comfort μοσχαρίσια μάγουλα. Από τις πιο νόστιμες εκδοχές της κατσικομακαρονάδας που έχουμε δοκιμάσει, το Κατσίκι με Χοντρό Μακαρόνι και μυζήθρα είναι ένα πιάτο που δε σταματάει να δίνει σε βάθος και γευστικότητα. Εξίσου νόστιμη και η Μπολονιέζ Κόκκορα με σάλτσα γραβιέρας και σπετσερικό, με εμπνευσμένα επιμέρους υλικά, που δίνουν ένα ολοκληρωμένο γευστικό σύνολο. Ο chef Στέφανος Τσέκας είναι πολύ περήφανος και για τα κρέατά του. Είτε πρόκειται για Παϊδάκια Προβατίνας, είτε για τη Βοδινή μπριζόλα ή τα Παϊδάκια Μαύρου Χοίρου, ο chef φροντίζει να επιλέξει την καλύτερη πρώτη ύλη και να την ψήσει ακριβώς όπως της πρέπει. 
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στα γλυκά, τα οποία ξεφεύγουν από την πεπατημένη και ακολουθούν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία του υπόλοιπου μενού. Δοκιμάσαμε το Τραγανό Φύλλο Μπακλαβά με μους φυστίκι και το Γαλακτομπούρεκο με Παγωτό Βανίλια, τα οποία ανταγωνίζονται το ένα το άλλο σε νοστιμιά. 
Είναι γεγονός πως τέτοια εστιατορικά ανοίγματα σε προορισμούς που πέφτουν μακριά από τη σιγουριά του εισερχόμενου τουρισμού είναι ριψοκίνδυνα και προϋποθέτουν απαραιτήτως το μεράκι που ανέφερα στην αρχή. Στην περίπτωση του Εν Δημητσάνη το μεράκι είναι εμφανές σε κάθε λεπτομέρεια. Αν σε αυτό προσθέσουμε την αγάπη που έχουν οι δύο μάγειρες για αυτόν τον μαγικό τόπο, που κουρνιάζει στην καταπράσινη αγκαλιά του Μαινάλου, τότε παίρνουμε ένα εστιατόριο, που αποτελεί από μόνο του έναν ποιοτικό γαστρονομικό προορισμό. Το αποτέλεσμα είναι ότι κατάφεραν να βάλουν αυτήν την γεμάτη ιστορία γωνιά της Πελοποννήσου στον γαστρονομικό χάρτη και δικαιωματικά πλέον, μας καλούν να την ανακαλύψουμε.
