Με πάνω από 90 χρόνια στην πλάτη του, ο Δουράμπεης εξακολουθεί να παραμένει ένας γνωστός προορισμός για ποιοτική ψαροφαγία.
Τον Δουράμπεη στο Μικρολίμανο τον γνωρίζω από την εποχή που στα εστιατόρια και τις ταβέρνες της Αθήνας, πήγαινα με τους γονείς μου. Προφανώς αντιλαμβάνεστε από πότε.. Την εποχή εκείνη, το Τουρκολίμανο (έτσι λεγόταν τότε) δεν ήταν ούτε σημείο κοσμικών συγκεντρώσεων, ούτε φιλοξενούσε ένδοξα γαστρονομικά ονόματα, όπως αυτά που φιλοξενεί τώρα. Ο Δουράμπεης λοιπόν, ήταν μια ονομαστή ταβέρνα, αν όχι η καλύτερη, ίσως όμως από τις καλύτερες. Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι, το σημείο απέκτησε κοσμικά μαγαζιά και ο αλησμόνητος Νίκος Τζερεφός με το «Αγλαμαίρ», γνώρισε το λιμανάκι και στους κατοίκους του Κολωνακίου και του Ψυχικού.
Η αλήθεια είναι οτι προφανώς ο Δουράμπεης άλλαξε με τα χρόνια ακολουθώντας τις εξελίξεις, εξακολουθεί όμως να παραμένει ένα από τα αξιόπιστα ψαρομάγαζα της περιοχής. Το μεσοαστικό περιβάλλον της κυρίως αίθουσας, με το λευκό χρώμα να κυριαρχεί, τα μετρημένα στολίδια στους τοίχους και τα καλοστρωμένα τραπέζια, δίχως να είναι κάτι το ιδιαίτερο, αφήνει μια θετική εντύπωση. Προσωπικά, προτιμώ τον ιδιαίτερα ευχάριστο εξωτερικό χώρο με την έλλειψη της φασαριόζικης ατμόσφαιρας που χαρακτηρίζει την άλλη άκρη του Μικρολίμανου, όπου τα μαγαζιά στοιχίζονται το ένα δίπλα στο άλλο και δε λείπει ακόμα και ο γνωστός «κράχτης».
Όσον αφορά τους θαμώνες που συχνάζουν εδώ, φυσικά και ο Δουράμπεης δεν έχει τον χαρακτήρα της οικογενειακής ταβέρνας, που είχε από τα 50s μέχρι τα 70s. Εν έτει 2024, φυσικά και θα δεις οικογένειες, δίπλα όμως στα business τραπέζια και τους τουρίστες που αφθονούν στην περιοχή και τιμούν την ελληνική ψαροφαγία, με την οποία καταπιάνεται ο Δουράμπεης χωρίς τα περιττά στοιχεία της μοντερνιάς. Γενικά πάντως, η ατμόσφαιρα είναι θελκτική και παρά τη συγκεκριμένη ανθρωπογεωγραφία, στου Δουράμπεη εξακολουθεί να πηγαίνει ακόμα πολύς κόσμος που θέλει να φάει καλό ψάρι, χωρίς δήθεν επιρροές.
Ο κατάλογος εδώ, είναι προφανές ότι υπηρετεί με συνέπεια την ψαροφαγία. Ορισμένες από τις προτάσεις του δε, θεωρούνται από πολλούς εμβληματικές. Μια από αυτές και η περίφημη ομώνυμη σαλάτα, που μπορεί να μην μπορώ να πω με σιγουριά αν πολλοί την έχουν αντιγράψει, αυτό που μπορώ να πω όμως, είναι ότι είναι ενδιαφέρουσα, νόστιμη και πληθωρική και αξίζει να την βάλεις στο τραπέζι δίπλα στο ψάρι σου. Η ταραμοσαλάτα από την άλλη, όσες από τις πολλές φορές κι αν την έχω δοκιμάσει, δε με έχει απογοητεύσει ποτέ.
Στο μενού εύλογα θα δείτε να φιγουράρουν κάποιες δημοφιλείς ωμές παρασκευές που πλέον τις βλέπεις οριακά συχνότερα από την αθερίνα και τον γαύρο. Παρόλα αυτά, το μεγάλου ατού που έχει ο Δουράμπεης, είναι το ψάρι, τα οστρακόδερμα και τα όστρακα, τα οποία είναι παρόντα -αν και όχι πάντα- σε όλα τα είδη τους. Αυτό όμως που κάνει μια ψαροταβέρνα (ή εστιατόριο) να ξεχωρίζει από μια άλλη, δεν είναι μόνο αν το ψάρι της μιας είναι φρεσκότερο από της άλλης, αλλά και το αν το επίπεδο ψησίματός είναι στον ιδανικό βαθμό, δηλ. saignant à la ret που λένε και οι Γάλλοι, κάτι που κάνει το ψάρι ιδιαίτερα ευχάριστο γευστικά. Εν προκειμένω, ό,τι δοκίμασα ήταν, αν όχι τέλειο, τουλάχιστον αξιοπρεπές.
Όπως είναι φυσικό μια καλή ψαροφαγική εμπειρία, θέλει πάντα και έναν καλό επίλογο. Συνήθως μεταφράζεται σ’ ένα καλό δροσερό επιδόρπιο, στην περίπτωση μου όμως τουλάχιστον αφορά σε έναν καλό καφέ. Και επειδή μεταξύ μας τον βρήκα πολύ καλύτερο από ότι περίμενα, ρώτησα από περιέργεια για την προέλευσή του. Η απάντηση που πήρα και μεταφέρω επί λέξη ήταν: «Το έψαξα το θέμα και μετά από δοκιμές, επέλεξα τη Nespresso». Όπως απεδείχθη, έπραξαν ορθώς, μιας και όπως πληροφορήθηκα, το 95% των πελατών του Δουράμπεη, εάν συμβεί να σχολιάσουν τον καφέ είναι απόλυτα ενθουσιασμένοι. Προφανώς και θα συμφωνήσω.
Σε ότι αφορά τώρα τη συνολική εντύπωση, τα πράγματα είναι ως εξής. Ένα μαγαζί το οποίο έχει στην πλάτη του περίπου 95 χρόνια ιστορίας και εξακολουθεί όχι μόνο να υπάρχει, αλλά διατηρεί και ένα καλό όνομα, δεν μπορεί παρά να έχει και καλό φαγητό. Ο Δουράμπεης συγκαταλέγεται ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία.
Δουράμπεης
Ψάρι-Θαλασσινά
Διευθ: Ακτή Δηλαβέρη 29, Πειραιάς, 185 33
Τηλ: 210 4118220
Ώρες λειτ: καθημ. 12:00-00:00
Τιμή: 50-70€ (χωρίς το κρασί)
