Ο ταλαντούχος και έμπειρος Ιπποκράτης Αναγνωστέλης και η επίσης, ταλαντούχος και ανερχόμενη Κωνσταντίνα Παναγιωτοπούλου κάνουν μία γευστική πρόταση με βάση την σύγχρονη ελληνική κουζίνα που αξίζει να δοκιμάσετε
Η περιοχή της Αθήνας που περιβάλλεται από την Πλάκα, το Μοναστηράκι, την Ερμού και την πλατεία Συντάγματος όλα αυτά τα χρόνια δεν μας είχε συνηθίσει σε προτάσεις φαγητού που να ξεπερνούν τα όρια του casual και να στοιχειοθετούν δυνατότητες για μια άξια λόγου βραδινή έξοδο. Τα τελευταία χρόνια τα πράγματα φαίνεται ότι αλλάζουν και έχουμε πολλές περιπτώσεις γνωστών ονομάτων τα οποία είτε μετακινούνται στην συγκεκριμένη περιοχή ή δημιουργούν ένα ακόμη σημείο δραστηριότητας, προσαρμοσμένο για να καλύπτει τις ανάγκες του κοινού το οποίο συχνάζει σε αυτή.
Τον κανόνα, ευτυχώς, για την περιοχή παραβιάζουν ορισμένοι επιχειρηματίες ή σεφ με σύνθετες και ενδιαφέρουσες προτάσεις κι έτσι αυτό το γεωγραφικό πολύγωνο, που ορισμένοι το παραλληλίζουν – όχι άδικα – με το αγγλικό Soho, αποκτά ένα διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον. Στην κατηγορία αυτή εμπίπτει και η επιτυχημένη άφιξη στην περιοχή του Ιπποκράτη Αναγνωστέλη.
Αν και για λόγους δημοσιογραφικής τάξης το συγκεκριμένο θέμα το οποίο αναφέρεται στο εστιατόριο “Anthes” (για το οποίο γράψαμε πριν από δύο μήνες) δεν θα έπρεπε να εμφανιστεί για δεύτερη φορά τόσο σύντομα, αποφάσισα ότι αξίζει τον κόπο να γίνει μία εξαίρεση. Οι λόγοι ήταν πολλοί. Καταρχήν είχα πολύ καιρό να δοκιμάσω την κουζίνα του Αναγνωστέλη και είχα την περιέργεια να δω πως έχει εξελιχθεί, και κατά δεύτερον, πριν από δύο χρόνια όταν είχε την επιμέλεια του εστιατορίου του ξενοδοχείου Kensho-Mykonos, είχα δοκιμάσει εκεί τα πιάτα του.
Όμως, συμπτωματικά, εκείνη την ημέρα ο Ιπποκράτης έλειπε και ό,τι δοκίμασα βγήκε από τα χέρια της σεφ βοηθού του Κωνσταντίνας Παναγιωτοπούλου, η οποία έβγαλε το εστιατόριο ασπροπρόσωπο και πήρε εύσημα της ποιοτικής δουλειάς της. Τέλος, όταν σκέφτηκα ότι για τους παραπάνω λόγους θα ήθελα να δοκιμάσω το φαγητό, έψαξα και βρήκα στο διαδίκτυο το μενού του εστιατορίου το οποίο μου έκανε εντύπωση. Εξού και η επίσκεψη μου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Το Anthes είναι ένα εστιατόριο το οποίο αισθητικά στέκεται πολύ καλά με μια μεγάλη ευχάριστη αίθουσα με αρκετό ξύλο σαν διακοσμητικό στοιχείο, μια άνετη – όχι πολύ μεγάλη – μπάρα, φωτεινή τόσο-όσο, και με αύρα που σε κρατάει. Συνολικά είναι ένα εστιατόριο με ατμόσφαιρα και περιβάλλον κατάλληλο για μία έξοδο.
Αυτό που το κάνει όμως ακόμα πιο ενδιαφέρον και σε κάνει να σκέφτεσαι «πάω να δω από κοντά και να δοκιμάσω τα όσα προτείνει» είναι το μενού. Αν το διαβάσεις γρήγορα και επιφανειακά το κύριο χαρακτηριστικό του είναι άρωμα Ελλάδας. Με μια δεύτερη πιο προσεκτική ματιά όμως προβάλλει ανάγλυφα η επιρροή της γιαπωνέζικης κουζίνας στα πιάτα η οποία με τον τρόπο που περιγράφονται σου κινεί την περιέργεια και σε κάνει να θες να δοκιμάσεις. Αυτό έκανα και εγώ.
Επειδή, πριν από λίγο καιρό, η συνάδελφος Κυριακή Παππά έκανε μία αναλυτική παρουσίαση της κουζίνας, εγώ δεν θα σας κουράσω. Θα πω μονάχα ότι ο τρόπος που ο ξένος παράγων εμπλέκεται σε πιάτα με Ελληνικά θεμέλια είναι εξαιρετικά επιτυχημένος και γευστικά και τεχνικά. Μπορούμε άφοβα να μιλήσουμε για μια σύγχρονη ελληνική κουζίνα η οποία παίρνει το παραδοσιακό στοιχείο και το εμπλουτίζει με αναφορές από την μακρινή Ανατολή (και όχι μόνο) χωρίς να το κάνει κάτι αγνώριστο που απεμπολεί τελείως την ελληνικότητα του.
Εγώ δοκίμασα, αν θυμάμαι καλά, οκτώ ή εννέα πιάτα και δε βρήκα ούτε ένα με αρνητικά στοιχεία και ανάγκη για μεγάλη διορθωτική παρέμβαση. Αντίθετα βρήκα πιάτα ενδιαφέρονται και αξιόλογα είτε μέσα στην απλότητα τους είτε λόγω της τεχνικής ταυτότητας τους. Θα επισημάνω απλά τρία. Καταρχήν, μία προσέγγιση σεβίτσε μαγιάτικο – τομάτα. Κατά δεύτερον, μία πίτα με τραγανή πατάτα, κρέμα Αρσενικού και πράσο, και τέλος ένα πολύ επιτυχημένο αρνάκι που αξίζει μια θέση στο τραπέζι σας.
Τι προτείνω; Μα να κλείσετε τραπέζι. Αξίζει.
