Το καινούργιο Ricks Steakhouse στην Κηφισιά, αποπνέει χολιγουντιανή μεσοπολεμική αύρα με σαφείς αναφορές σ’ ένα Νεοϋορκέζικο steak & oyster Tavern.
Μy funny Valentine, sweet comic Valentine. Η μαγική φωνή της Ella Fitzeralnd, που έντυνε το διάσημο τραγούδι του musical “Babes in Arms” από την δεκαετία του 1930, δονούσε διακριτικά την ατμόσφαιρα, τη στιγμή που η βαριά ξύλινη πόρτα που οδηγούσε στον προθάλαμο του Ricks Steakhouse στην Κηφισιά, άνοιγε τα φύλλα της για να με καλωσορίσει. Μπαίνοντας στην κύρια αίθουσα του εστιατορίου, αντίκρυσα ένα μαύρο Conway πιάνο να δεσπόζει στο κέντρο της, χαρίζοντας στους παρευρισκόμενους πνοές από τις νότες που έβγαιναν από τα κλειδιά του, με τον πιανίστα να κρατάει ζωντανό το μουσικό ιδίωμα των χρυσών δεκαετιών που μεσουρανούσαν αστέρες, όπως ο Frank Sinatra και η Etta James.
Αφήνοντας το βλέμμα μου να περιπλανηθεί στον χώρο, βρέθηκα μπροστά σ’ ένα σκηνικό που ταξιδεύει τον επισκέπτη στον χρόνο μέσα από στιγμές που αποτυπώνονται σε μια αλληλουχία εικόνων που γεμίζουν τους τοίχους του Ricks Steakhouse. Στιγμές ξεχωριστών ανθρώπων που έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους σε μια πόλη με τα τόσα προσωνύμια, αλλά και την γοητευτική μοναδικότητα να προφέρουμε το όνομα της δύο φορές: New York- New York. Εικόνες τοποθετημένες σε χρυσές και μαύρες κορνίζες διαφόρων διαστάσεων, αρμονικά τοποθετημένες στους κόκκινους από την πορφύρα τοίχους, σ’ ένα κινηματογραφικού χαρακτήρα μάθημα αμερικανικής ιστορίας.
Και μπορεί εδώ ο Humphrey Bogart και η Ingrid Bergman να έχουν την τιμητική τους (εξού και το όνομα Rick’s), τίποτε όμως δεν μπόρεσε να εμποδίσει το βλέμμα μου απ’ το να σταθεί στη φωτογραφία του Al Pacino πάνω από ένα μπιλιάρδο, στην αγαπημένη μου κινηματογραφική του παρουσία, στο Donnie Brasco του 1997. Πλάι στους κινηματογραφικούς αστέρες, ο θρύλος Cassius Clay (Muhammad Ali) ο σπουδαίος Patrick Ewing των NY Knicks, αστέρες του baseball όπως οι Babe Ruth και Bill Dickie, αλλά και εικόνες της Νέας Υόρκης. Εικόνες μιας Νέας Υόρκης που στα σύγχρονα μάτια μας φαντάζει σαν μια διάθλαση αλλοτινών εποχών. Όλες σε ασπρόμαυρο νουάρ φόντο με το γυάλινο φως από τους επιτοίχιους καθρέπτες να τους χαρίζει μια κρυστάλλινη απόχρωση.
Με σαφείς επιρροές από το κλασικό στο είδος του Minetta Tavern και το ακόμη πιο παλιό Gallaghers Steak House, μια ανάσα από το Broadway Theatre το Ricks Steakhouse, ένα από τα νεότερα δημιουργήματα του ομίλου Στασινόπουλου και της S-One Hospitality (με τον Νεκτάριο Ντάλλα ως επιχειρησιακό διευθυντή), επιχειρεί να δημιουργήσει στον επισκέπτη μια νοσταλγική χωροχρονική συνθήκη, διανθισμένη από την κομψότητα, την αβρότητα και το στυλ που χαρακτήριζε τα εστιατόρια και τους ανθρώπους μιας εποχής, γεμάτης θρύλους και λάμψη.
Σε αυτό το ταξίδι στον χρόνο και τον χώρο, ανάμεσα σε πορφυρούς δερμάτινους καναπέδες, κρυστάλλινους πολυελαίους, ξύλινες επιφάνειες γεμάτες γυαλάδα, λινά λευκά τραπεζομάντηλα και σερβιτόρους όλων των ηλικιών με μακριές λευκές ποδιές και αυθεντική παρουσία στον χώρο, κυρίαρχο ρόλο παίζει το φαγητό. Μια ρεαλιστική απεικόνιση του μενού ενός American Tavern, που υλοποιεί ο executive chef του ομίλου Δημήτρης Σταμούδης, μαζί με τον chef de cuisine Μιχάλη-Άγγελο Ανδριανάκη. Στο Ricks Steakhouse όμως, δε λείπουν και πιάτα με γαλλική αύρα, όπως το μελωμένο από το πέρασμα του στον φούρνο Brie de Meaux, που ραντίζεται με κρασί Porto και σερβίρεται επάνω σε τραγανές φέτες ψωμιού με τρούφα.
Μπροστά μας ξετυλίχθηκε ένας καμβάς από διαχρονικά πιάτα, με αίγλη περασμένων δεκαετιών. Γαρίδες-κοκτέιλ στο διάσημο ποτήρι τους, ένα Crab Cake που μου θύμισε τα βράδια στο Oyster Bar του Grand Central της Νέας Υόρκης, ψητά βουτυράτα στρείδια Rockefeller, Portuguese sardines (ένα κατεξοχήν πιάτο του Minetta) με πιπεριές τσίλι και λάιμ.
Συνεχίζοντας να δοκιμάζω διαχρονικά πιάτα στο Ricks Steakhouse, μπροστά μου έκανε την εμφάνισή του ένα στιβαρό Steak Tartare, ένα ψητό μεδούλι με προσούτο και μυρωδικά, αλλά και μια σαλάτα του Καίσαρα όπως την έτρωγα από τα χέρια του μαιτρ σ’ ένα από τα εστιατόρια του PIER 39 στο San Francisco. Αντζούγια και πάλι αντζούγια, πλάι σε φρυγανισμένο ψωμί, παρμεζάνα και καρδιές μαρουλιού.
Στη συνέχεια, τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατούν οι κοπές κρεάτων με τα συνοδευτικά τους και τις σάλτσες: Φιλέτο, Rib eye, NY Striploin, Porterhouse Steak και Chateaubriand Steak, στέκονται στις όχθες του πυρήνα ενός αληθινού Steakhouse. Το steak που επέλεξα, είχε σωστό ψήσιμο και ήρθε μαζί με τραγανές τηγανητές πατάτες, σπανάκι σωτέ και άγρια μανιτάρια. Τρείς επιλογές από την λίστα των side dishes, πλάι σε μια ποικιλία από σάλτσες, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο γευστικές.
Την εικόνα του καταλόγου στο Ricks Steakhouse, συμπληρώνει μια πλειάδα από κύρια πιάτα, όπως η γλώσσα (ψητή ή Meunière), ένα απολαυστικό σιγομαγειρεμένο και ξεψαχνισμένο μοσχάρι με λιγκουίνι και ροκφόρ, η κοτολέτα από κοτόπουλο με dijon και ένα Black Angus burger με gruyère και καπνιστό bacon, που όπως με ενημέρωσαν, ξεχωρίζει ήδη στις προτιμήσεις των επισκεπτων.
Εσκεμμένα άφησα εκτός κάδρου τα επιδόρπια. Τα φύλαξα για την επόμενη επίσκεψή μου, όπου και θα σας μιλήσω για το κρασί και τα cocktails που ετοιμάζονται στη μαρμάρινη ελλειπτική μπάρα του Ricks Steakhouse, κρατώντας αναλλοίωτο τον κλασικό τους χαρακτήρα, πλάι σε signature επιλογές με κινηματογραφικές αναφορές.
Καθώς το Ricks Steakhouse διανύει τις πρώτες εβδομάδες λειτουργίας του, η όποια κριτική διάθεση θα ήταν ριψοκίνδυνη και βεβιασμένη. Η κουζίνα δείχνει να ρολάρει ήδη πολύ καλά, ενώ το προφίλ του εν λόγω εστιατορίου δείχνει να έχει βρει τους θερμούς υποστηρικτές του, στα πρόσωπα εκείνων που γεμίζουν καθημερινά τα τραπέζια του.
Ricks Steakhouse
Διευθ: Πεντέλης 1, Κηφισιά, 156 62
Τηλ: 210 7548348
Ώρες λειτ: καθημ. 18:30-00:00, Σαβ-Κυρ. 13:00-00:00
Τιμή: 50-70€ (χωρίς το ποτό)
