Σε απόσταση μισής ώρας από την ιστορική και γραφική Δημητσάνα, θα απολαύσετε ελληνική παραδοσιακή κουζίνα σε μια πέτρινη αγροικία, που στεγάζει την ταβέρνα «Ζέρζοβα» εδώ και 20 χρόνια λειτουργίας της
Η Ζέρζοβα δεν είναι απλά μια ταβέρνα σε ορεινό χωριό… είναι κάτι παραπάνω! Το ζευγάρι που κρύβεται πίσω από αυτό το εγχείρημα είναι Αρκάδες και δεν ακολουθούν την πεπατημένη των χειμωνιάτικων προορισμών. Στη Ζέρζοβα δεν θα πας για κοψίδια, πατάτες τηγανητές (αν και εδώ είναι φρεσκοκομμένες στο χέρι και άψογα τηγανισμένες) ή τζατζίκι και χωριάτικη. Στη Ζέρζοβα, ο Γιάννης και η Βαγγελιώ μετουσιώνουν το βουνό σε πιάτα συγκινητικής απλότητας και νοστιμιάς!
Μέσα από την μαγειρική τους, υπηρετούν την παραδοσιακή κουζίνα της Αρκαδικής γης και παράγουν την συντριπτική πλειοψηφία των προϊόντων που βάζουν στην κουζίνα τους. Η Ζέρζοβα δεν είναι εύκολος προορισμός, καθώς για να φτάσεις περνάς ένα δρόμο με αρκετές στροφές, αλλά είναι μια σπάνια ταβέρνα που αξίζει να κάνεις τα χιλιόμετρα για να απολαύσεις το φαγητό της.
Πρώτη φορά που έφαγα στη Ζέρζοβα, ήταν πριν λίγα χρόνια, στο μέρος που πρωτάνοιξε πριν 20 χρόνια – στο χωριό Παναγιά – και ξεχώρισα αμέσως το φαγητό της και την καλή πρώτη ύλη. Άλλωστε ξεκίνησα από την Αθήνα – είτε το πιστεύετε, είτε όχι – και πήγα αυθημερόν μόνο και μόνο για να δοκιμάσω τα πιάτα αυτής της ταβέρνας.
Καθόλου τυχαία η επιλογή τοποθεσίας της Ζέρζοβας, καθώς και η Παναγιά, αλλά και το χωριό Μάρκου (τωρινή τοποθεσία της ταβέρνας) είναι τα γενέθλια χωριά του ζευγαριού.
Όσα και να γράφονται κατά καιρούς είναι λίγα, για την εξαιρετική δουλειά που κάνουν ο Γιάννης και η Βαγγελιώ, στη μέση του πουθενά, κάπου στο Μαίναλο, λίγο έξω από το χωριό Μάρκου Γορτυνίας.
Το ζευγάρι που «τρέχει» την ταβέρνα είναι τροφοσυλλέκτες και μάχονται καθημερινά, μαζεύοντας τους καρπούς που προσφέρει η Αρκαδική γη, βάζοντάς τους στην κουζίνα της «Ζέρζοβας» και παρά τις δυσκολίες, προσφέρουν στον επισκέπτη μια πραγματική farm to table εμπειρία, που σε πολλές ταβέρνες είναι μόνο στα λόγια… Μεγάλωσαν σ’αυτή τη γη… αγαπούν αυτό που κάνουν και το μεταφέρουν στον επισκέπτη ως εμπειρία, που δύσκολα θα βιώσει σε ταβέρνα.
Στην Ζέρζοβα ζυμώνουν το δικό τους προζυμένιο ψωμί, τυροκομούν τα τυριά τους (ακόμη κι αν δεν σας αρέσει η φέτα, αυτή η αιγοπρόβεια από τα χέρια της ενενηντάχρονης μητέρας του Γιάννη, δεν χάνεται για κανένα λόγο. Πιπεράτη και βοτανική, με σπάνια γεύση), εκτρέφουν τα δικά τους ζώα και καλλιεργούν ζαρζαβατικά και οπωροφόρα.
Βγαίνουν στο βουνό για να μαζέψουν χόρτα και μανιτάρια (αγαρικά, βασιλομανίταρα και καισαρικά) που αφθονούν στην περιοχή τους, αν και οι κλιματικές συνθήκες δεν είναι πάντα ευνοϊκές. Ό,τι έχουν στην κουζίνα τους είναι εποχής, από τα λαχανικά και τα φρούτα ως τα κρεατικά.
Οι χυλοπίτες καβουρδίζονται με μυζήθρα σε δικό τους βούτυρο και είναι πειρασμός!
Η χορτόπιτα φτιάχνεται με χυλό και με άγρια χόρτα μαζεμένα από τους ίδιους και ψήνεται στον ξυλόφουρνο, όπως και τα περισσότερα από τα φαγητά που βγαίνουν από την κουζίνα.
Το πρόβειο γίνεται στην λαδόκολλα και το αρνάκι στην κατσαρόλα λαδορίγανη. Μοσχαρόσουπα με το κρέας να λιώνει στο στόμα με μπόλικο σέλινο και κρεμμύδι. Το αγριογούρουνο μαγειρεύεται με κονιάκ και τομάτα από το μποστάνι τους και σερβίρεται ή με χειροποίητες χυλοπίτες ή με πατάτες τηγανητές. Λαχανοντολμάδες με ισορροπημένη οξύτητα, μεστοί και ζουμεροί.
Στο τέλος, κέρασμα το φοβερό γαλακτομπούρεκο της Βαγγελιώς με τα τσουρουφλισμένα φύλλα, μόλις έχει βγει από τον ξυλόφουρνο, θα σας κάνει να ξεχάσετε όσα έχετε δοκιμάσει ως τώρα.
Στη Ζέρζοβα μην διστάσετε να δοκιμάσετε γίδα ή αγριογούρουνο. Στον κατάλογο έχει και δύο – τρία ψητά σχάρας και μάλιστα πολύ σωστά ψημένα, αλλά σίγουρα θα τα βρείτε και σε άλλες ταβέρνες. Τη Ζέρζοβα θα την εκτιμήσετε καθώς κάνει την διαφορά, με πιάτα που θέλουν υπομονή, αγάπη και μεράκι στην μαγειρική τους και εδώ είναι περίσσια.
Ο Γιάννης έχει δημιουργήσει ένα πέτρινο μικρό κελάρι, απ’ όπου μπορείτε να επιλέξετε ένα κρασί της επιλογής σας από τον ελληνικό αμπελώνα, σε πολύ προσιτές τιμές και μάλιστα σερβιρισμένο σε ψηλά ποτήρια! Κάτι που επίσης σπανίζει στις ορεινές ταβέρνες της χώρας μας, που έχουν μόνο χύμα…
Φεύγοντας προμηθευτήκαμε μέλι βανίλια Ελάτης, που ο Γιάννης είχε για τους πελάτες του και είναι εξαιρετικής ποιότητας.
Στην ταβέρνα «Ζέρζοβα» κρύβονται δύο θεματοφύλακες του γαστρονομικού μας πολιτισμού, η Βαγγελιώ και ο Γιάννης, δυο ιερουργοί που κατέχονται από την αγωνία να προσφέρουν το παραδοσιακό φαΐ του τόπου τους.
