Για πολλούς είναι ίσως το πιο ποιοτικό ελληνικό νερό, άξιο για μεγάλη καριέρα στον διεθνή χώρο. Αξίζει τον κόπο να μάθουμε την ιστορία του, τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά και τι προσφέρει σε αυτόν που το υιοθετεί. Είμαι βέβαιος ότι, όταν τελειώσει η σειρά των σχετικών άρθρων, θα έχει ήδη κερδίσει μια θέση στην καρδιά σας αλλά και στο τραπέζι σας.
«Εστί δε και περί Λύγκον κρήνη τις ύδατος οξέος». Ίσως με αυτή τη φράση να ξεκινάει η ιστορία και η πορεία ενός διάσημου ελληνικού νερού, το οποίο, εις πείσμα των αντιξοοτήτων και των πολύ συχνά απρόβλεπτων ιστορικών εξελίξεων, κατάφερε να διασχίσει τους αιώνες και να παραμείνει γνωστό για δυόμιση χιλιάδες χρόνια σχεδόν. Κατά τη διάρκεια της ιστορικής πορείας του βοήθησε χιλιάδες βυζαντινούς με τις ιαματικές ιδιότητές του. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, με το όνομα Εξη-Σου που σημαίνει ξινό νερό στην τουρκική γλώσσα, συνέχισε να προσελκύει άνδρες και γυναίκες της εποχής εκείνης και να κρατάει ακέραια τη φήμη του. Έτσι, μπορεί σήμερα να βρίσκεται στο τραπέζι μας σαν ένα από τα πλέον επώνυμα και ποιοτικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο νερά. Προφανώς, οι περισσότεροι από εμάς μάλλον δεν μπορούν να κάνουν την σύνδεση της αρχαίας εισαγωγικής ρήσης με το σήμερα και να την συνδέσουν με μια πράσινη φιάλη μεταλλικό φυσικά ανθρακούχο (αυτό υποτίθεται ότι απαγορεύεται από τη νομοθεσία) νερό, που στην ετικέτα του γράφει Ξυνό Νερό.
Αν εμπιστευτούμε την ιστορία, το Ξυνό Νερό ξεκινάει την πορεία του στον κόσμο των ανθρώπων από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η παράδοση και ο μύθος λένε πολλά, τόσο για τον μεγάλο στρατηλάτη που ξεδίψαγε από την πηγή όσο και για τον Βουκεφάλα, καβάλα στον οποίο κάλπαζε στις ανοικτές πεδιάδες της περιοχής και κάπως έτσι απέκτησε τη φήμη του μεγάλου ιππέα. Ας αφήσουμε όμως το απώτατο παρελθόν και ας ασχοληθούμε λίγο με τον 20ο αιώνα. Το 1912 οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με την πηγή και την ποιότητα του νερού ήταν οι Γάλλοι του εκστρατευτικού σώματος, όταν για πρώτη φορά εγκαταστάθηκε με πρωτοβουλία του στρατηγού Φρανσέ Ντ’ Εσπραί ένα μικρό εμφιαλωτήριο κοντά στην πηγή και το Ξυνό Νερό απέκτησε έστω και πρόχειρα την σημερινή του υπόσταση.
Όμως οι αντιξοότητες της ιστορίας δεν επέτρεψαν στο Ξυνό Νερό να συνεχίσει απρόσκοπτα την πορεία του και να μπει δυναμικά στην ελληνική και γιατί όχι, και στη διεθνή αγορά, και να γίνει συνώνυμο της ελληνικής ποιότητας των προϊόντων της χώρας μας, όπως το λάδι, οι ελιές, το μέλι κλπ. Χρειάστηκε να τελειώσει ο εμφύλιος για να υπογραφεί ένα βασιλικό διάταγμα, που επέτρεψε σε έναν γνωστό επιχειρηματία της εποχής, τον Αλέξανδρο Χωναίο, να κάνει την πρώτη κίνηση σε συνεργασία με την κοινοτική επιχείρηση, που ήταν η ιδιοκτήτρια της πηγής, και να προχωρήσει στην εκμετάλλευση αυτού του πολύτιμου δώρου της φύσης.
Σήμερα, μετά την εφαρμογή του νόμου Καποδίστρια, την ιδιοκτησία της πηγής έχει η δημοτική επιχείρηση Αμυνταίου και, όπως φαίνεται, τα πράγματα προχωράνε κατ’ ευχήν και το Ξυνό Νερό ακολουθεί μία ανοδική πορεία και έχει σημαίνουσα θέση στις προτιμήσεις των καταναλωτών. Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή έπαιξε η εταιρεία ProDrinks, η οποία έχει αναλάβει την αντιπροσώπευση και διανομή του Ξυνού Νερού σε όλη την Ελλάδα και, αν κρίνω από αυτά που συναντάω στις έξοδους μου κατά τη διάρκεια των επισκέψεών μου σε εστιατόρια, οι προσπάθειές της είναι αποτελεσματικές και κυρίως επιτυχείς.
Αρκετά όμως με την παράδοση, τον μύθο και την ιστορία που συνοδεύουν το Ξυνό Νερό. Αυτά επιβεβαιώνουν την αξία ενός προϊόντος, που κατάφερε να παραμείνει γνωστό για δυόμιση χιλιάδες χρόνια και να έχει σήμερα σημαίνουσα θέση σαν καταναλωτικό προϊόν στον τομέα του. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ξενάγησή μας στον υγιεινό μαγικό κόσμο του διάσημου αυτού νερού τελειώνει εδώ. Στο επόμενο άρθρο θα μιλήσουμε για τα υγιεινά χαρακτηριστικά του νερού για το πώς τα αποκτά και τι προσφέρουν στον καταναλωτή, όχι μόνο σε σχέση με την υγεία του αλλά και σε σχέση με την απόλαυση. Λίγη υπομονή.
